İman ve Kur’ân hizmetindeki muvaffakiyetin en birinci temel şartı müstağni olmaktır, yani her hal ve şartta ve herhangi bir şekilde insanların minneti altına girmemektir.
Hizmette istiğna düsturu o kadar önemlidir ki; işte bu öneme binaen Kur’ân’da birçok yerde bahsedilmektedir.
Çünkü; Allah’ın peygamberlik vazifesi ile görevlendirilen bütün peygamberlere kavmi tarafından “sen bu işi para kazanmak için yapıyorsun” diyerek itham edilmişlerdir. Risale-i Nur’da ikinci Mektupta Üstad Hazretleri konuyu çok açık ve net ifadelerle izah etmiştir:
“Doğru yolda olan ve sizden ücret istemeyenlere uyun.” (YASİN S. 21)
“Benden yüz çeviriyorsanız, ben zaten hizmetime karşılık sizden bir ücret istemiş değilim. Benim ücretimi ancak Allah verir. Ve ben Hak’ka teslim olanlardan emrolundum.” (YUNUS S. 72)
Kur’ân’dan aynı mealde tesbit edebildiğim (YUSUF S. 104-MÜ’MİNİN S. 104- HUD S. 29 VE 51 - ŞUARA S. 109, 127, 145, 164, 180- ŞURA S. 23) sûrelerde bu önemli düsturu Cenâb-ı Hak tekrar tekrar emretmiştir. Demek oluyor ki; Kur’ân ve iman hizmetinde bulunanların görevleri, makamları, mevkileri ne olursa olsun herhangi bir ücret talep etmeleri halinde, yukarıda yazdığımız âyetlere muhalif hareket etmiş olurlar ki; Dolayısıyla hizmetlerinden bir netice alamadıkları gibi, tokata da müstehak olurlar.
Bediüzzaman ‘İkinci Mektup’ta “Neşr’i hak için enbiyaya ittiba etmekle mükellefiz...” diyor ve bu dediğini hayatı boyunca yaşayarak gösteriyor. İlk mecliste kendisine teklif edilen mebusluk, yüksek maaş, köşk tahsisi gibi tekliflere ilmin ve dinin izzetini muhafaza için elinin tersiyle iter.
Buna rağmen müfteriler, “Said Nursî şah ve padişah gibi yaşıyor ve gelen yardımlarla geçinmektedir.” (EMİRDAĞ L. 834) diye iftiralarını devam etmekten geri kalmadılar.
“Tahir Paşa gibi yardımcıları varken...” “..talebeleri yirmiye, otuza, altmışa çıktığı halde kendi talebelerinin tayınatını kendisi veriyordu. O kanaat ve iktisadın bereketiyle ve kendi beş altı mavzer tüfeğini satmakla istiğna kaidesini bozmadı...“ (EMİRDAĞ L. 830)
Üstad Hazretleri istiğna düsturunu yaşayışıyla mükemmel bir şekilde gösterdiği gibi talebelerine de ısrarla tavsiye etmiştir. Her şeyin birbirine karıştığı bu asırda âlem-i İslâmı nazar ettiğimizde görüyoruz ki; istiğna başta olmak üzere Risale-i Nurlar’da tavsiye edilen bütün esasları titizlikle uygulayanların başında Yeni Asya ve cemaatinin geldiğini görürüz.
Yeni Asya, teklif edilmesine rağmen yardım ve kredi tuzaklarına düşmeyen, siyasî makamlara tenezzül etmeyerek gayrın minneti altına girmemiştir.
Bunları yapsaydık, doğruları yazamazdık. İplerimiz başkalarının elinde olduğundan her şeyi dobra-dobra söyleyemez, kalemlerimiz başkalarının elinde olurdu.
Fikirlerin müşevveş olduğu son yıllarda insanları doğruları anlatmak için Evliya Çelebi’ler gibi her gün her hafta yurdumuzda ve Avrupa’da dolaşan Yeni Asya mensuplarından Allah (cc) ebeden razı olsun.
Yeni Asya’nın bir başka önemli görevi de, Risale-i Nurlar’ı neşretmek olduğundan. Üstadımızın “Risale-i Nur’a intisap eden zatın en ehemmiyetli vazifesi, onu yazmak ve yazdırmaktır ve intişarına yardım etmektir. Onu yazan ve yazdıran Risale-i Nur Talebesi ünvanını alır...” (KASTAMONU L.) müjdesi ile, biz okuyucularına bu kudsî ünvana ulaştırır inşallah.
Yeni Asya’mız, seni Allah (cc) daha nice 49 yıllar göstersin. Amin. Çünkü Müslümanların sana daha çok ihtiyaçları var.