Çoğu “iktidara iliştirilmiş” hale getirilen medyanın mârifetiyle, Bediüzzaman’ın “demokrasinin zembereği” diye nitelendirdiği efkâr-ı amme (kamuoyu) “tehditlerle, korkularla, hîlelerle başka bir mecrâya çevrilip” milletin “muhâkeme-i aklîyesi” kapatılarak (İşârâtül İ’câz, 164) yanlışları doğru, doğruları yanlış gösteren cerbeze ve çarpıklarla kamuoyu aldatılmaya çalışılıyor. 

Vakıa şu ki, asıl işlevi zihinleri kargaşadan kurtarmak, doğrularla yanlışları, iyiyle kötüyü ortaya çıkarıp, yanıltmalara karşı teyakkuzla milleti aydınlatıp uyarmak ve fikirleri aydınlatıp istikametlendirerek terbiye etmek olması gereken medya, “yalan ve ifratperverâne keşmekeş” yayınlarla (Eski Said Dönemi Eserleri, 187, 188) hakikatleri tersyüz ediyor. 

Ortalığı karıştıran ve gerçekleri çarpıtan, toplumun sosyal dengesini ve âhengini bozup milleti istikametten ayırarak inhiraf uçurumuna iten, yanıltan; fikirleri müşevveş eden yayınlarla siyaset ve sosyal hayat zehirleniyor. (a.g.e.)

İKTİDARINKİ “FEDAKÂRLIK”, MUHALEFETİN Kİ “PAZARLIK”!

Çarpıtmalar o denli ki, 23 Ekim’de partisinin grubunda, bazı AKP’li eski bakanlara zehir zemberek salvolar savurup, “AKP’de ittifak çabalarını dinamitlemek için faaliyet içinde olanlar sevinç taklaları atabilirler, parti olarak 31 Mart mahalli seçimlerinde herhangi bir ittifak beklentimiz, arayışımız, niyetimiz artık kalmamıştır” çıkışında bulunan ve “hiçbir ittifak, diğer tarafın tahakküm ve dayatmasıyla, üstten bakıp parmak sallamasıyla ayakta kalamayacaktır” restini çekip “sabote edildik” diyen Bahçeli’nin “MHP, İstanbul’un yanısıra Ankara ve İzmir büyükşehirde aday göstermeyecek, adayları kim olursa olsun Ak Parti’ye desteğimiz tam olacaktır” çarkının arka plânı büyük bir “siyasi başarı” diye övülüyor.

Yine AKP Genel Başkanı olarak partisinin grubunda “Madem ki ‘biz yolumuza’ diyorlar, biz de ‘herkes kendi yoluna’ deriz” diye resti gören Erdoğan’ın, Bahçeli’nin peşinden “jeste jestle mukabele edilecek” dönüşü “siyasi dehâ” olarak lanse ediliyor.

Muhalefet adaylarının açıklanmasının geciktirilmesi, “kavga var, aday bulamıyorlar, pazarlıkta anlaşamadılar” asparagasıyla propaganda edilirken, “iktidar cephesi”ndeki gecikme, anlaşmazlık ve tartışmalar, “sürecin işleyişi”, “daha iyi adayları araştırma, kamuoyu yoklaması” yakıştırmalarıyla bir “taktik” olarak sunuluyor.

Mesela, önceki 2014 mahalli seçimlerinde İstanbul için en az 5-6 yıldız adayından bahsedilen iktidar partisinin, oylarının Türkiye genelinde yüzde 30’lara düşmesiyle özellikle İstanbul’da seçimi almasının tehlikeye girmesi üzerine, iki aydır adayını açıklayamaması geçiştirilirken, İstanbul’da aday yapılmak istenen -eski Başbakan ve Meclis Başkanı için “özel protokolle atadığı valinin altında kalmaktan çıkarılması” veya “İstanbul Belediye Başkanı olarak yerel yönetimlerden sorumlu Cumhurbaşkanı yardımcısı yapılması” gibi garabetlerden dem vuruluyor.

DÜŞEN OYLARLA “KAYBETME” KORKUSUYLA…

Özetle, “iktidar cânibi”nin adaylık sürecinde içine girdiği sıkıntılar ve kazanamama korkusu ile bir ay geçmeden yeniden “ittifak ve işbirliği”ne çarkına “derin stratejik hikmet” olarak medhiyeler dizilirken, muhalefet partilerinin ittifak ve işbirliğindeki tartışmalar “kriz var!” diye sunuluyor.

Yahut muhalefete dair en küçük kulisler bile abartılarak aktarılırken, Binali Yıldırım’ın, “Beni aday yapacağınız iki aydır konuşuluyor, ama İstanbul’daki ilçe adaylarını benden habersiz olarak re’sen atıyorsunuz!” tepkisi geçiştiriliyor.

Muhalefetin ittifak ve işbirliği görüşmeleri, “pazarlık” ve “peşinen kaybetme” olarak çarpıtılırken, AKP’nin tarihinde ilk olarak bazı il ve ilçelerde aday göstermeyecek olması, MHP’nin il ve ilçe bazındaki “aday pazarlıkları”, “ülkenin geleceği ve beka sorunu için işbirliği ve fedakârlık” olarak manşetlere çekiliyor.

Ve en vahimi, sırf siyasi rant uğruna kamplaşma ve kutuplaşmaya tevessül ediliyor…