Türkiye’de tırmanan terörle hergün şehid cenzâerinin geldiği, yargı bağımsızlığı ve tarafsızlığının berhava edildiği, ekonominin bozulan kırılganlığı ve demokratikleşmede geriye gidiş problemleri ortasında ahlâkî çöküş ürkütücü boyutlara ulaşmış.
Ne var ki, ahlâkî dejenerasyon sadece televizyon ve internetin âileyi, gençleri ve çocukları hedef alan, toplumu felç eden “medya ve sosyal medya zehirlenmesi”yle kalmıyor.
Filmlerden reklâmlara kadar, başdöndürücü yerli ve yabancı dizi sağanağında ekranlarda şiddet ve müstehcenliği ön plâna çıkaran yayınların toplumu tehdidiyle kalınmıyor. “Popüler kültür” perdesinde, televizyonlarda televole kültürü enjekte edilmesiyle, “sosyal medya” tahribatıyla dalga dalga cemiyeti, âileyi, gençleri ve çocukları saran tahribat, toplumu felç ediyor.
En “muhâfazakâr” bilinen çevreler dahi “dünyevîleşme” yarışına katılıp bu tür sefîh kitlelere katılıyor. En “mazbut” âileler bile bu “câzibedâr, sefîhâne ve sarhoşâne şâşaalı eğlencenin câzibesi”ne kapılıyor…
MADDEN VE MÂNEN ÖLDÜRÜYOR
Vahim tablo, dünyada ve Türkiye’de en çok yaygınlaşan uyuşturucu ile kendini gösteriyor. Meclis Uyuşturucu ile Mücadele Komisyonunda ortaya konulan bilgiler “dehşet tablosu”nun Türkiye veçhesini bir defa daha ortaya çıkarıyor. Mânevî ve ahlâkî bunalım ve karmaşada birbirinden kopuk kalabalıklar, ilgisiz ve irtibatsız yabanî insanlar ve parçalanmış hayatlar ortaya çıkıyor.
Türkiye’de gençliği zehirleyen, okulların kapılarına dayanan alkol, eroin ve kötü madde kullanımı ve bağımlığının yaygınlaşması tehlikesinin artık bir “felâket” haline geldiğini ve buna gecikmeden tedbir alınmasını gerektiğinin alarm işâretleri veriyor.
Mart ayında açıklanan bir araştırmaya göre, Türkiye’de 2004’ten 2015’e yatarak tedavi olan kişi sayısının bin 417’den 11 bini aşması, bir tek uyuşturucunun özellikle gençleri ve çocukları hedef alan dehşet tehdidi ortaya koyuyor.
Özetle, Güneydoğu’dan metropollere terör saldırılarıyla, canlı bomba patlamalarıyla yüzlerce can katledilirken, mânevî terbiye eksikliğiyle mahallelere, sokaklara, evlere, insanların kafa ve kalplerine düşen bombalarla her gün binlerce, yüzbinlerce insanı mahvediliyor, madden ve mânen öldürülüyor. Milyonlarca insanı, genci ve çocuğu vuruyor. Dünyevîleşmeye bataklığına batan insanlar, göz göre göre ateşin içine sürükleniyor…
MÂNEVÎ TAHRİBATA MÂNEVÎ TÂMİRAT
Ancak her fırsatta ahlâkî ve mânevî bozulmanın dehşet boyutlara varmasından şakınan siyasî iktidarın, bu süreçte ciddî terbirlere başvurmadığı, sadece şikayetle kalıp havanda su dövüyor.
Sağlık Bakanlığı’nın özellikle “sigara yasağı”nın peşine düştüğü bu dönemde, şans-talih ve piyango oyunları sömürüsü, umut tâcirliği yapan çekilişler, bizzat devletin resmî kurumlarınca, devletin güvencesinde çeşitlendirilerek ve çoğaltılarak devam ediyor. Pervâsızca ahlâk bozucu yayınlara ve tahribata önleyici ciddî bir sınırlama ve müeyyide getirilmiş değil. Hâlen mânen erozyona uğratan ahlâkî ve kültürel tahribata, resmî mercilerce hiçbir etkin tedbir alınmamış.
Gerçek şu ki, dünyevîleşmeye bataklığına batan gençler, arayış içindeki insanlar, göz göre göre ateşin içine sürüklenmesine karşı, her defasında açıklanan ve sayıları on binleri bulan polis operasyon operasyonları yetmiyor.
Bunun içindir ki, “mânevî ve ahlâkî tedbirlerin alınması gerekiyor. Toplumu, âileyi, topyekûn gençliği ve çocukları yakan, nesilleri mahveden bu tehlikeye karşı ciddî tedbirleri alması gerekiyor.
Ekseriyetle su-i istimâllerle ve israfâtla gayr-ı meşruluğa sevkeden sefâhetlerle gençliği ve cemiyeti evhâmlı mânevî hastalıklara karşı en evvel “terbiye-i İslâmiye” dersinin ve doğru eğitimin ehemmiyetini bir defa daha bildiriyor.
Zira mânevî ve ahlâkî çöküş ve tahribatın en tesirli çâresi mânevî tâmirattır.