Tam da büyük oranda ateşkesin devreye girip yoğun çatışmaların durduğu ve Astana’dan sonra Cenevre sürecinde barış ve çözüm beklentilerinin arttığı süreçte Suriye muhalefetinin görüşmelerden çekilip masadan kalkacaklarına dair duyuruları dikkat çekici oldu. 

Belli ki, 100 ülkeden 80 bin militanın kol gezdiği, onlarca istihbarat örgütünün cirit attığı, 40’tan fazla silâhlı örgütün çatıştığı, 600 bin insanın katledilip nüfusun üçte birine yakın 10 milyon insanın göçe zorlanarak perişan edildiği ve ülkenin baştan başka yıkılıp yakılarak harap edildiği Suriye ekseninde bölgede barış ve çözüm istenmiyor. 

Altı yıl sonra “Başımıza ne geldiyse yanlış Suriye politikası yüzünden geldi” diyen  hükûmet sözcüsünün ikrarıyla, en az on beş küresel ve bölgesel gücün maşa – taşeron örgütler üzerinden vekâlet savaşları yürüttüğü Suriye’de, askerimizin nereye kadar ilerleyeceği ve ne kadar kalacağı belirsizliği sürerken, en çarpıcısı, Astana sonrası ortaya çıkan olumlu gelişmelere karşı Ankara’nın tekrarladığı zikzaklar ve birbirini nakzeden çelişkili açıklamalar…

NİHAİ HEDEF, EL BAB MI, RAKKA MI?

Mâlum daha evvel, Suriye topraklarında süren Fırat Kalkanı Harekatı hakkında Cumhurbaşkanı’nın “Zalim Esed’in hükümranlığına son vermek için oraya girdik, başka birşey için değil” çıkışına, başta Türkiye’nin yanısıra Suriye ateşkesi ve müzâkerelerinde garantör ülke olan Rusya ve İran olmak üzere birçok yerden gelen tepkiler üzerine iki gün sonra, bizzat Erdoğan’dan “Suriye’ye sınırlarımızın güvenliğini korumak için girdik, başka bir şey için girmedik” tavzihi geldi. (gazeteler, 29.11.16)

Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü, “Cerablus operasyonunun amacı, DAEŞ ve YPG dahil sınırlarımızı bütün terörist unsurlardan temizlemektir” mesajını verdi. 

Peşinden -30 Kasım’da- MGK toplantısı sonrası yayınlanan bildiride, Özgür Suriye Ordusu’nun (ÖSO) TSK’nın desteğiyle Suriye’ye girmesinin gerekçesi, “Fırat Kalkanı Harekatı’nın temel hedefi sınır güvenliği, DEAŞ ve diğer terör örgütlerinin bölgeden tamamen temizlenmesidir”  ibaresiyle durum resmen tashih edildi. 

Ne var ki, gelinen noktada yeniden aynı yanlışların tekrarlandığı görülüyor. 

“Fırat Kalkanı operasyonu Türkiye’nin sınırlarını korumak bakımından zorunlu olan bir operasyondur” diyen hükümet sözcüsü, -11 Şubat’ta- “El-Bab operasyonunun başarılı olmasıyla Fırat Kalkanı Harekatı’nın hedefine ulaşmış olacağını” söyleyip “İnşallah aynı şekilde El-Bab operasyonu da sonuçlanır” dedikten bir gün sonra, Cumhurbaşkanı’nın hükümet sözcüsünün sözlerini “iletişim eksikliği”ne bağlayarak, “Bundan sonrası için Münbiç ve Rakka var. El Bab nihai hedefimiz değildir” demesi,  iktidar cephesindeki karışıklığı bir defa daha açığa çıkarıyor. 

ÇÖZÜM VE BARIŞ POLİTİKALARI

Kaldı ki, Cumhrubaşkanı’nın son çıkışı, daha evvel Astana toplantısı sonrası “El Bab’dan öteye gitmeyeceğiz” açıklamasını da berhava ediyor. 

Özetle, El Bab’da devam eden çatışmalarla, “yanlışlıkla” bombalamalarla şehitler gelmeye devam ederken anlaşılmaz bir sâikle iktidar cânibinden farklı ve tezat açıklamaların gelmesi, kafa karışıklığını ortaya koyuyor. 

Oysa Ankara’nın birbirini nakzeden, akıbeti meçhul, ufuksuz, günübirlik politikalar yerine, süresi ve kapsamı belirsiz, kötü sürprizlere ve vahim sonuçlara açık ütopik emr-i vakiler yerine, kalıcı, kapsamlı, sürdürülebilir çözüm ve barışı sağlamaya yönelik politikalarda karar kılması gerekiyor.