Akabinde esnaftan çiftçiye birçok kesiminin ağır ekonomik krize tepki gösterdiği vartada Cumhurbaşkanı’nın “kapanan dükkan yok” çıkışı da yüz binlerce esnaf ve işyerinin kepenk indirdiği gerçeği karşısında boşa çıktı. Keza fahiş gıda fiyatlarının esnafa fatura edilmesi de millet nezdinde mâkes bulmadı.

Bundandır ki bu kez “Boğaziçi üniversitesindeki protestoları” bir başka boyuta taşınmaya çalışılıyor. Belli ki ekonomiyi yönetemeyen, enflasyon ve işsizliğe karşı tıkanan, yerlerde sürünen eğitimin haliyle âdeta ıskartaya çıkan, hâlâ yeterli aşıyı temin edememekle, hatta bağlantısını kuramamakla salgınla mücadelede başarısız kalan siyasi iktidar, yine gündemi provoke etme peşinde.

Bir ayı aşkındır üniversite dışından âdeta bir “kayyım” gibi tepeden rektör atanmasına demokratik tepkilerini ifâdenin ötesinde “asâyişi ve emniyeti ihlâl edici” hiçbir fiilî eylemde bulunmayan öğrencilerin itirazının kamuoyundan destek bulmasına karşı yeni yanıltmalara başvuruluyor. 

“TERÖRİST” İSELER NEDEN SERBEST BIRAKILIYORLAR?

Anlaşılan, öğrencilere müdahale için sözkonusu karambolda, devlet itidâline ve ciddiyetine yakışmayan aşırı öfke ve tehevvürle, abartılı reaksiyonla hukuksuzluğa “meşruiyet” atfedilmeye yelteniliyor. Ne var ki bunun da toplumun geniş kesimlerinde ters tepmesi üzerine “terörle mücadele” hassasiyeti istimal ediliyor. 

Cumhurbaşkanı’nın “öğrenci misiniz yoksa terörist mi?” diye sormasıyla, İçişleri Bakanı’nın haklarında herhangi bir yargı kararı olmadan “terörist” ve “terör örgütü mensubu” diye yaftalamasıyla peşinen öğrenciler kriminalize ediliyor.

Üniversitenin kapısı kelepçelenerek, kapılar kırılarak evlere baskın yapılıyor, anneleri, babalarıyla birlikte yerlere yatırılıp her türlü hakarette bulunuluyor. Hem “polis”, hem “savcı”, hem “hâkim” olunuyor; polisin derdest ettiği öğrenciler gözaltına alınıp ceza kesiliyor.

Oysa hukukçular, “terörist”, “hâin” isnadlarının cezayı gerektiren hukuki nitelemeler olduğunu ve mutlaka bir yargı kararına dayanması gerektiğini belirtiyorlar. 

Sonra sözkonusu öğrenciler gerçekten “terör örgütü üyesi” ya da tıpkı hiçbir hukuki kriterde yer almayan “irtibat” ve “iltisak”la “terör örgütleriyle bağlantılı” iseler niçin aynı gün mahkemelerce serbest bırakılıyorlar ve neden polis ablukasındaki protestolara gidip katılabilecek kadar ellerini kollarını sallaya sallaya ortalıkta dolaşıyorlar? 

EN VAHİMİ, SİYASİ RAKİPLERİN DİN DIŞI İLAN EDİLMESİ

Görünen o ki tıpkı dini değerler üzerindeki istismarlarda olduğu gibi “cumhur ittifakı” mahfillerinden en üst düzeyde öğrencilere “marjinal”, “dangalak”, “vandal”, “barbar”, “sapkın”, “başı ezilmesi gereken zehirli yılanlar” ithamlı ağır tahkirler ve ayrıştırıcı nefret diliyle şiddet ve linç tırmandırılıyor. 

Öğretim üyesinden öğrencisine üniversite câmiasının kabul etmediği rektörün “İstifayı düşünmüyorum, kriz altı ay içinde çözülür!” diyerek “küçüklüğünden beri hayalindeki Boğaziçi rektörlüğü” uğruna altı ay sürecek gerginliği göze alması, bu “tartışma”nın da göz göre göre toplumu çatışma ortamına sürükleyen vahim provokasyonun bir parçası olduğunu ele veriyor. 

Ve en vahimi de “iktidar cephesi”nin sırf seçmenini kemikleştirip konsolide etmek hesâbına illetli “menfi siyaset”le  rakiplerini “din düşmanlığı”yla itham edip “dine aleyhtarlık tavrını almaya” sevk eden dışlayıcı kışkırtıcı söylemlerle dinî hassasiyetleri hoyratça tahrip etmesi. Haksızlıklara, hukuksuzluklara, siyasi iktidarın yanlışlarına ikazda bulunanlara topyekûn “din dışı” hatta “dinsiz!” ithamında bulunması.

Bu vahametle ülkeye ve millete yazık ediliyor ve en çok dine zarar veriliyor.