Kültür Bakanlığı’nca Nur Risalelerine haksız ve kanunsuz dayatılan “bandrol yasağı”nın ardından “torba yasa”ya sokuşturularak amacından saptırılan sözkonusu maddenin maksadının Nur Risaleleri olduğu, aylardır komisyon ve Genel Kurul’daki tartışmalarla ortada. 
Aslında, sekiz aydır süren “bandrol yasağı”na “yasal kılıf” bulunamadığından, Risalelerin basım ve yayın hakkının Bakanlık üzeriden “devlet tekeline verilmesi” için “kamuya mal edilmesi” garabetine başvurulduğu maddeyi savunanlarca da açıkça itiraf edilmekte.    
Önce Başbakanlık İletişim Merkezi (BİMER) aracılığıyla Bediüzzaman’ın “Risalelere sahip çıkmalarını” vasiyet ettiği “isimler” üzerinden “bandrol yasağı” yasallaştırılmak istendi. Ancak “atanmış varisler”in verâset şartlarını taşımayıp “mirasçı” olamadıkları, derecattan geçen mahkeme kararlarıyla tescil edildiğinden “nesebî varisler”in peşine düşüldü. Her türlü baskıya başvuruldu.  
Ne var ki, nesebî “yasal mirasçılar”ın da “ortak muvafakati” sağlanamadığından, bu kez “yasa” perdesinde Risalelerin devlet uhdesine alınması hukuksuzluğuna ve çıkmazına sapıldı...

“MİRASÇILAR”IN ONAYINI ALAMAYINCA… 

Bu gerçek, Bakanlık ve iktidar temsilcilerinde daha Plân ve Bütçe Komisyonu’nda ikrar ediliyor. 
Özellikle Bediüzzaman’ın yeğeni Abdülmecid Nursî’nin kızı Saadet Hanımefendi’yi “ikna çalışmaları”nın, “tepe”den telefonların, “özel-toplu ziyaretler”le emr-i vakilerinden, Risalelerin devlet uhdesine verilmesine dair imzaya hazır “dilekçeler”den de bir “sonuç” alınmadığından “kamuya mal edilmesi”yle hak ve hukuk gasbına gidildiği komisyon tutanaklarında açıkça okunmakta. 
Eserlerin “kamuya mal edilmesi”ni savunan Bakanlık yetkililerinin komisyondaki ifâdeleriyle, 54 senedir onlarca yayınevi tarafından hiçbir sorun çıkmadan tabedilip neşredilen, “bandrol uygulaması”ndan sonra 26 milyon basılan Nur Risaleleri, “bandrol yasağı”ndan sonra bir teki dahi basılamamış. Ve bu haliyle aslına uygun olarak devlet dahil hiçbir yayınevi tarafından basılamayacak.  
Su vakıa, evvelâ komisyon başkan yardımcısı Süreyya Sadi Bilgiç’in komisyonda, “Risale-i Nur’la ilgili olarak Üstadın 4 tane mirasçısı var. Bir tanesi yeğeni, bir tanesi de diğer yeğeninin 3 tane çocuğu. Fakat yeğeni Saadet Hanım, bu şeye izin… Yani, daha doğrusu basılıp basılmaması noktasında hiçbir irade beyan etmiyor. İrade beyan etmediği için de bugüne kadar bu Risaleler herhangi bir şekilde Kültür Bakanlığı bu işe göz yumduğu için ve o da bu işe karşı olmadığı için basılıyordu. Ancak son dönemde yoğunlaşmış bir şekilde bunun basımına ilişkin şikâyetler olduğu için şu an itibarıyla Kültür Bakanlığı bu eserin yayınlanmasına izin vermiyor. Yayınlanmasına izin vermediği, bandrol vermediği için bir sıkıntı var” açıklamasıyla, zorlamalarla “gerekçe” araması, “kamuya mal edilme”nin maksadını açığa çıkarıyor.
Doğrusu, “bandrol yasağı”nın, “yayınevlerinin Risale-i Nur’un basımıyla ilgili Telif Hakları Genel Müdürlüğüne müracaat etmeleri”ne dayandıran iktidar mensuplarının, komisyon üyesi muhalefet milletvekillerinin, “Bandrol vermemenizi gerektirecek, mirasçıların ‘bunun bizimle anlaşması yok, bu yayınevleri izinsiz basıyor’ diye bir şikâyetleri var mı, yok mu?” sorularına net cevap veremeyip hiçbir belge ortaya koyamamaları, “korumaya alıyoruz” diye Risaleleri “devletleştirme”nin / “resmileştirme”nin hiçbir mâkul, meşrû ve geçerli gerekçesinin bulunmadığını gösteriyor... 

“KAMUYA MAL EDİLME”NİN PERDE ARKASI

Yine milletvekillerinin “Burada, Risale-i Nur sahiplerine verilen hakların belki de çok daha ötesinde birtakım hakların verilmesi için milletvekilleri olarak el kaldıracağız” deyip “Gerçekten, Risale-i Nur varislerini, mirasçılarını dinlemek isteriz; talepleri nedir?” ısrarlarına Bilgiç’in “Bu konuyla ilgili bir düzenleme yok, mirasçıların böyle bir talebi yok” cevabı da gerçeği ele veriyor. 
Keza Kültür Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı Nihat Gül’ün, “Bu ‘atanmış mirasçı’ olduğunu iddia eden kişilerin getirdiği belgeler var. Bunlara ilişkin herhangi bir mirasçı Said Okur yani Said Nursî bir ayrıştırma yapmamış; yani ‘Şu eserlerimi şu kişiye bırakıyorum’ diye. Ondan dolayı müşterek mülkiyet var orada, hepsinin ortak muvafakati gerekiyor. ‘Yasal mirasçılar’la ilgili de bir ayrıştırmaya gitmediği için, ‘yasal mirasçılar’da da aynı şey sözkonusu. Yarın eğer bu ‘atanmış mirasçılar’ belge getirmezse ‘yasal mirasçılar’dan, bu 4 kişiden 1’i dese ki ‘Ben basılmasını istemiyorum’, yine basılamayacak bu eserler. Yani böyle bir sorun var efendim önümüzde. O yüzden buna…” mecbur kaldıkları ikrarı, “bandrol yasağı”yla Risalelerin basımının yasaklanıp engellemesini özetliyor.
Ve bu itiraflar, komisyon üyesi Mehmet Günal’in tesbitiyle, siyasî iktidarın “paralel’e karşı kavgasında Risale-i Nur cemaatini ayrıştırmak ve zapt-u rabt altına almak stratejisi”yla, dünyada, demokrasilerde hiçbir örneği olmayan haksız ve hukuksuz dayatmalarla Risalelerin “kamuya mal edilmesi” garabetinin arka plânını deşifre ediyor…