Yüz binlerce memurun “az şüphe” ile “gri memur” yaftalamasıyla tâkibe alındığı süreçte, en üst düzeyde halka yapılan “Bu câmiaya mensup olanları savcılara, karakollara ihbar edin!” çağrılarıyla yetinilmiyor.

Psikolojik algı operasyonuyla mahalle muhtarlarının ve hatta bakkalların “muhbirlik” yapması isteniyor.

Her ne kadar kendilerini “tanık” olarak lanse etseler de, son dönemin gözde “meslek”leri “trollük” ve ” “tetikçiliği” aşan “ihbarcılık”la “alâmetler” - “emâreler” üzerinden jurnalcilik salık veriliyor.

“İTİRAFÇILAR”IN İTİBAR SUİKASTI

En vahimi, âdeta birer “bilirkişi” gibi ekranlarda saatlerce konuşturulan “devşirilmiş kriminal tipler”in “FETÖ’cü listeleri” vermeleri. En çarpıcısı da, halen neye ve kime hizmet ettikleri meçhul “nâdimler”in büyük itibar görüp, muhalefet etme potansiyeli taşıyan isimleri peşpeşe sıralayarak, büyük bir heves ve ihtirasla itibar katliamı yapmaları. 

“İktidara iliştirilmiş medya”nın doğruluğuna bakmadan, dedikodu, isnad ve iftiralara dayanan taktiklerle haysiyet cellâtlığına yeltenmesi; hezeyanlarla, yaygaralarla hedefteki insanları yıpratmaya çalışması.

İtirafçıların ilka ettikleri fitne ve fesatlı “linç fetvaları”yla bütün dinî cemaatlerin töhmet altında bırakılması. Enjekte edilen bilgi kirliliği karmaşasında, olup bitenlerle hiçbir ilgisi olmayan, hatta habersiz mâsum insanların jurnallenmesi.

En garibi, açık açık “İtibarları sarsılsın!” diye eski siyasetçi, iş adamı, bürokrat, akademisyen ve diplomatların toptan gammazlanması. İktidardakiler bile “Allah ve millet bizi affetsin, her türlü desteği verdik” diye hayıflanıp yakınırken, iktidar yardakçısı yalakaların kayırılması!

“ADÂLET ONLARIN SÖZLERİNE NASIL BİNA OLUNUR?”

“İtirafçıdan alma haberi” diyen Ruşen Çakır’ın değerlendirmesiyle, “15 Temmuz darbe girişimi, en çok haber kanallarının en gözde saatlerinin hasredilip birer ‘kanaat önderi’ havasında ülkenin Cemaat ile mücadelesi stratejisini belirlemeye kalkan ‘Gülen cemaati itirafçıları’na yaradı.”

Keza Çakır’ın, “çoğu güce tapan kişiler” olarak tanımladığı itirafçıların “her şeyi anlatmadıkları, her anlattıklarının doğru olmadığı, doğru şeyler anlatsalar dahi bazı ayrıntıları eğip bükme, çarpıtma ihtimalinin hayli yüksek olduğu” analizi çarpıcı. “Genellikle kişisel nedenler yüzünden yollarını ayırıp geçmişlerini geçim kapısı yapmak isteyen itirafçılar üzerinden ‘cemaat’i anlamanın kesinlikle mümkün olmadığını” belirtip, “her akıllarına geleni istedikleri gibi canlı yayında anlatan itirafçılara ahlâki açıdan kesinlikle mesâfeli yaklaşmak gerekir” uyarısı da kayda değer. (medyascope.tv, 9.8.16)

Kısacası, her türlü saldırı ve hakaretin moda olduğu ve prim yaptığı furyada, öfke, kin ve intikam tahrikleriyle muhbirlik ve gammazlama kampanyası tamgaz sürüyor.

Ve ne yazık ki, “ihtilâlci mübâlağalar”la, isnad, ifsad ve iftiralarla mâsumlar baskı ve töhmet altına alınıp mağdur ediliyor.

Böyle bir ortamda, itirafçıların isnad, iftira ve ihbar yaygaralarıyla hüküm verilmesi, Bediüzzaman’ın 31 Mart kalkışmasına karşı Divân-ı Harb-i Örfî (Sıkıyönetim) mahkemesindeki müdafaasında dikkat çektiği, “Şimdiki hafiyeler (casuslar, ajanlar) eskisinden beterdirler. Bunların sadâkatine nasıl itimad olunur? Adâlet onların sözlerine nasıl bina olunur?” vartasına düşürür. (Divân-ı Harb-i Örfî, 21) 

Aman dikkat!..