Bilindiği gibi, Körfez Savaşı sırasında, başta CNN olmak üzere Amerikan “network”leri Alaska’daki bir tanker kazasında petrole bulanmış “karabatak görüntüleri”ni defalarca yayınlarken, “Bağdat yönetiminin kıyılardaki petrol tesislerini havaya uçurup denizi kirlettiği” asparagası müttefik ağızlarca alabildiğine istimal edilerek Irak’ın işgaline ortam oluşturulmuştu.
Ancak BM Genel Kurulu’nda “Irak’ta kimyasal-kitle imha silâhlarının olduğunu” sözde krokilerle gösteren dönemin Amerikan Dışişleri Bakanı Colin Powell ile İngiltere eski Başbakanı Tony Blair’in, daha sonra bu iddiaların “uydurma” olduğunu itiraf ederek bütün dünyadan özür dilemeleri “kimyasal yalanı”nın açık ikrarı olmuştu.
Görünen o ki, işgalci emperyalistlerin CIA’nın sicilinde tescil edilen “sahte kimyasal komplosu”yla bu kez Suriye’nin vurulmasına zemin hazırlanıyor.
Rusya’nın, sahadaki radyasyon, kimyasal – biyolojik savunma ve sağlık uzmanlarından oluşan Ateşkesi İzleme Merkezi’nin “kimyasal silâh izine rastlanmadı” tesbitine rağmen, BM Kimyasal Silâhları Önleme Komitesi’nin ön raporunu dahi beklemeden, Trump’ın âcilen “İnceleme sonuçları ne olursa olsun Suriye’yi bombalayacağız!” çıkışıyla “küresel tezgâh” kuruluyor.
Bu açıdan, Ankara’nın, küresel işgalcilerin hakkaniyetle asla bağdaşmayan manipülasyonlarına karşı dikkatli olması; daha bir hafta önce Ankara’da “asrın projesi” Akkuyu Nükleer Güç Santrali’ni ihâle ettiği, kapsamlı ekonomik anlaşmalar imzaladığı Rusya ve Müslüman komşusu İran’la “Suriye’nin toprak bütünlüğünü, siyasî birliğini, egemenliğini ve bağımsızlığını” teyid eden “Ankara bildirisi”nin “barış” ve “siyasî çözüm” perspektifini sabote tezgâhına gelmemesi gerekiyor.
ASKERÎ MÜDAHALEYE AÇIKÇA TAVIR ALMALI
Ankara, Suriye’ye saldırıyı hedefleyen “işgal ve savaş koalisyonu”nun kurguladıkları “kimyasal silâh provokasyonu” kampında yer almamalı.
Baştan beri Suriye politikasında yanlış tercihlerle içine düştüğü paradokslardan kurtulmalı. Suriye’nin de Irak gibi mezhebî ve etnik iftiraklar üzerinden bölünüp parçalamakla ifna edilmesi tuzağına düşmemeli. Müslüman komşu ülkenin emperyal ecnebilerin işgaline açık hale gelmesine “yeşil ışık” yakmamalı.
Zira Irak’ta iki milyona yakın sivilin katline, on milyondan fazla Iraklının göçüne, ülkenin yer altı ve yer üstü kaynaklarının tâlan ve yağmalanmasına sebebiyet veren askerî müdahalenin, iç savaşla zaten perişan olan Suriye’yi de iyice çökerteceği ortada.
Ankara, Suriye’yi daha da dehşetli kargaşa ve kaosa itip topyekûn harap edecek, bütün bölgeyi ve Türkiye’yi daha dehşetli bir terör belâsına duçar edecek dış müdahalelere, askerî operasyonlara kararlılıkla karşı çıkmalı.