Daha da vahimi, başta İstanbul ve Ankara olmak üzere on bir büyükşehirin yer aldığı, ülke çapında nüfusun yüzde 65’inin yaşadığı illerde “millet ittifakı” belediyelerinin yardımlarının engellenmesi, aşevlerinin ve açtıkları sahra hastanelerinin kapatılması, halka gıda kolilerinin ulaştırılmasına müsaade edilmemesi.

Yüz binlerce işyerinin kepenk indirmesiyle milyonlarca işsize yeni milyonların eklendiği, ihtiyaç sahiplerinin kat kat arttığı, yerel yönetimlere milyonların başvurduğu süreçte sözkonusu belediye başkanlarına İçişleri Bakanlığı’nca soruşturma açılıp, “neden yardım yapıyorsunuz!” diye müfettiş gönderilmesi. 

Oysa belediyeleri, bölgenin gelişimi, vatandaşların refahı ve kalkınması için her türlü hizmet, destek ve yardımı yapmakla yetkilendiren 5393 sayılı Belediye Kanunu’nun 15., 18 ve 38. maddeleri ile 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu’nun 18. maddesinde “şartlı ve şartsız, karşılıksız bağış kabul etmek” “belediyelerin görev, yetki ve imtiyazları” kapsamında belirlenmiş.

Buna rağmen, siyasi iktidarın, “Sadece bakanlığa bağlı sosyal destek grubu yardım dağıtacak, başta belediyeler olmak üzere hiçbir kurumun yardım yapamaz” baskısı sürüyor. 

YARDIMLAR “BOZGUNCULUK” VE “SUÇ”MUŞ!

İşin garibi, bu dayatmaları savunmak adına Cumhurbaşkanı, “kendi başlarına yardım toplamaya, ekmek dağıtmaya, hastane kurmaya, benzeri işler yapmaya kalkışıyorlar” diye belediyeleri “bozgunculuk”la suçluyor. “Amacın halka hizmet vermek değil, şov yapmak olduğunu; maksadın sosyal yardım hizmetlerini itibarsız hale getirmek olduğunu” iddia ediyor. 

Daha önce “terör örgütleriyle işbirliği”, “terörist” ve hatta “hâinlik”le suçladığı, “Türkiye’nin terör örgütleriyle mücadelesini akamete uğratmak, ekonomisini yıkmaya uğraşmak” töhmetinde bulunduğu muhalefete, şimdi de “salgın hastalıkla mücadeleyi sabote etmek” ithamını ekliyor.  

Sadece partisine mensup belediye başkanlarıyla görüşüp, diğer belediyeleri terör örgütleriyle bir tutuyor; yardımlarını “paralel yapı” olarak kötülüyor; “bu tür teşebbüsler geçmişte terör örgütleri tarafından da denenmiştir” diyor.  

Bundandır ki siyasetin üstünde ve dışında kalması ve bütün vatandaşlara hizmette eşit davranması gereken mülki âmirlere “partizanlık” yaptırılıyor. Bazı mahallerde işgüzâr yöneticiler, sırf iktidardakilerin gözüne girmek için belediyelere bed muamelede bulunuyorlar. 

Kısacası, vatandaşların mağduriyete uğraması ve hizmetlerden istifade etmemesi pahasına siyasî sâiklerle inadına belediyelerle işbirliği yapılmıyor. Aynı zamanda İl Pandemi Kurulu üyesi olan belediye başkanları -bazı illerde- tuhaf bir şekilde dışlanıyor. 

SİYASÎ PROPAGANDA VE PARTİZANLIKLA…

Oysa on sekiz yıllık AKP iktidarında özellikle iktidar partisine mensup belediyeler hep “bu tür teşebbüslerde bulundular” ve “bu tür hizmetler”le övündüler. Mevzubahis kanunlara dayanarak halktan bağış topladılar; kömürden gıda kolilerine kadar yardım dağıttılar. Son “yasak genelgesi” yayınladığı sırada bile birçok iktidar partisi belediyesinin “bağış kampanyası” ilân ve âfişleri devam ediyordu. Dahası, iktidar partisine mensup bazı belediyeler bu tür yardımları hâlen sürdürüyor. 

İktidar temsilcilerince en üst düzeyde “yerel yönetimlerde bu tür yardımlarla iktidara geldikleri” hep propaganda edildi.

Özetle, resmî rakamlarla üç bine yakın insanın can verdiği salgın musîbetinde hâlâ sırf muhalefete mensup oldukları için Anayasa ve kanunlar çiğnenerek bir “Bakanlık genelgesi”yle anayasal bir kurum olan belediyeleri çalıştırmama, yardım yaptırmama hukuk dışılığına tevessül ediliyor.

“Bu günler, herkesin vicdanıyla, siyasi ahlâkıyla yargılanacağı günlerdir” diyen iktidar partisi sözcüsü, “merkezi koordinasyonla bu iş yürütülmeli” diyor; lâkin “merkezi koordinasyon” için belediyelerin her defasında talep ettikleri “işbirliği”ne yanaşılmıyor; görüşme talepleri reddediliyor, siyasi propaganda ve partizanlık uğruna belediyelerin bedava ekmek dağıtımı ile uğraşılıyor! 

Ve siyasi hırs uğruna, hukuk, kanun, adalet, vicdan, insaf ve siyasi ahlâk devre dışı bırakılıyor.