Vakıa şu ki, Türkiye ve İslâm dünyası üzerinde hesâbı olan ifsad şebekeleri, Müslüman ülkelerde güçlü demokrasileri istemezler; demokratik sistemin güçlenip yaygınlaşmasından rahatsız olup öteden beri krallıkları ve ülkeleri kendi kirli çıkar eksenlerine sokmak için gücün tek elde toplanmasına çalışırlar.
Bediüzzaman’ın tesbitiyle, “hâkimiyet-i milleti” temsil eden, “Yani efkâr-ı âmmenin misâl-i mücessemi (âdeta cisimleşmiş hali)” olan Meclis yerine “rey-i vâhid” dediği, “milletten suâlin ve meşveretin olmadığı” tek kişilik yönetimlerin olmasını isterler. (Münâzarât, 41-42)
Emperyal emellerine hizmet ettirmek istedikleri ülkeleri “güçlü lider” perdesinde, tek imzayla çıkardığı “kararnâmeler”le ülkelerini sorgusuz - sualsiz yöneten, sorumluluğu olmayan, kimseye hesap vermeyen, lâ-yüs’el (sorumsuz) kral ve başkanlara teslim etmeye çalışırlar.
MECLİS’İN DİRENCİ OLMASAYDI…
27 Mayıs’tan sonra tehditle çekilmeye mecbur edilen Adalet Partisi cumhurbaşkanı adayı merhum Ali Fuat Başgil’in, “Bir tek noktada toplanan kabına sığmaz bir güç, demokrasinin ve hukukun düşmanıdır” sözünün anlamı tecelli eder.
Ve bütün demokratik sivil güçlerin ve bir ülkenin kaderinin “tek kişi”ye bırakılmasıyla, Meclis’in, yargının, sivil toplumun devre dışı bırakılıp, bütün karar ve gücün “tek kişi”nin elde eline verilmesi üzerinden ifsad ve iftirak projelerini gerçekleştirirler. Böylece tek tek Meclis’le, hükümetle, yargıyla uğraşacaklarına, emperyal emelleri için bir tek başkanı “ikna” etmeleri, kafakola almaları daha kolay.
En son “1 Mart 2003’teki tezkeresi”nin Meclis’ten geçirilmemesi bunun en açık örneği. Mâlûm Irak’ı işgale giden 56 bin Amerikan askerinin silâh ve mühimmatıyla Türkiye topraklarında konuşlanmasına dair dönemin AKP Genel Başkanı Erdoğan’ın milletvekillerine bütün direktif ve “Aksi halde maaşları ödeyemeyiz!” diye yaptığı baskılara rağmen 90’dan fazla iktidar milletvekilinin de katılımıyla “hükümet tezkeresi” Meclis’in direnciyle reddedildi.
“Tek kişi”nin isteğiyle “tezkere” geçseydi, Türkiye resmen Müslüman komşusuna karşı iki milyon insanın hunharca öldürüldüğü, milyonlarca Iraklının göçe zorlanıp perişan edildiği kirli savaşta resmen taraf olup ecnebilerin saffında yer alacaktı, “savaş ve cephe ülkesi” olacaktı.
“CIA’NIN KİRLİ ‘BAŞKANLIK’ PLÂNI”
Bundandır ki ‘Bu şekliyle (parlamenter sistemle) Türkiye’nin Amerikan politikalarının yanında olacağından emin olamayız...” diyen CIA eski Türkiye şefi, Paul Henze 2006 yılında Beyaz Saraya sunduğu ve “CIA’nin eski kirli bir planı” olarak bilinen “Türkiye raporu”nda “Başkanlığın arka planı”nı açıkça deşifre ediyor.
Türkiye’de “denetim mekanizmalarının çok sıkı tutulduğu”nu nazara veren CIA şefinin “Hükümeti ikna ettiğimizde Meclis; Meclisi ikna ettiğimizde ordu; orduyu ikna ettiğimizde yargı karşımıza geçebiliyor. Eğer Amerika’nın çıkarı Türkiye’de bir federalizm, yani federal devlet kurulması ise, ana planımızda bu federasyonun adı bile konulmuşsa (İstanbul başşehirli yakın doğu federasyonu) mutlaka ve öncelikle yargı, ordu, meclis ve hükümeti tek elde toplayan başkanlık rejimine Türkiye’de geçilmelidir” önerisi işin içyüzünü ele veriyor.
“Bir kişiyi ikna etmek, birbirini denetleyen yapıyı ikna etmekten çok daha kolay olacaktır. Eğer o bir kişi Amerikan çıkarlarına yardım etmek konusunda tereddüt ederse, Libya ve Irak örneğinde olduğu gibi bir kişi üzerine kurulmuş yapıyı yıkmak Amerika için sorun olmaz…” değerlendirmesi, Türkiye’ye dayatılan “başkanlık sistemi”nin içyüzünü açığa çıkarıyor. (27.2.17, www.gundeminiz.com)