Hatta Hazret-i Ebubekir ve Hazret-i Ömer dahi istediler. Yüce Resül (asm) İlâhî vahyi bekliyordu. Hazret-i Ali’nin dünyalığı azdı. Bir kılıcı, bir zırhı; bir de devesi vardı. Kendini tamamen ilme vermişti. Zaten Peygamberimiz (asm), ’Ben ilmin şehriyim. Hazret-i Ali onun kapısıdır.‘ buyuruyordu. Fakirlik sebebi ile Hazret-i Fatıma’yı iste- yemiyordu. Hazret-i Ebubekir, Hazret-i Ömer ve Hazret-i Sa’d İbn-i Muaz bu konuda kendisini isteklendirdiler. Hazret-i Ali Peygamberimizden (asm) Hazret-i Fatıma’yı istemeye gitmeden Cenâb-ı Hak, Hazret-i Ali ile Hazret-i Fatıma’nın nikâhlarını göklerde kıydırdı. Bu müjdeyi önce melek Setail, sonra da Cebrail (as) getirdi. Evliliği de mübarekti. Çünki bu evlilikten Cennet efendileri Hazret-i Hasan ile Hazret-i Hüseyin Efendilerimiz doğacaktı. Peygamberimiz (asm) onlar için ’Dünyada iki reyhanım (hoş ve güzel kokum) diye nitelerdi. (Buhari, Edep, 18)   

Hazret-i Ali (ra) Allah ondan razı olsun, pervasız, zühd sahibi, kahraman, şecaat, yiğitlik sahibi, kanaatkâr bir insandı. Hayber seferi. Peygamberimizin (asm), ’Yarın sancağı, Allah ve Resulünün (asm) sevgilisi olan bir adama vereceğim müjdesi. Bütün Sahabeler bu kişinin kendileri olması için istek ve duâsı. Fakat sancak hasta Hazret-i Ali’ye (ra) verilir. Peygamberimizin  (asm) duâsı ile Hazret-i Ali (ra) şifa bulur. Hazret-i Ali (ra) Hayber’in fethinde çok şiddetli savaştı. Bir ara kalkanı elinden düştü. Kale kapısını kalkan yaparak savaşa devam etti. Hazret-i Ali (ra) bu savaşta destanlaştı. İşi bitince kale kapısını yere attı. 10-20 kişi yerinden kaldıramadı. 

Hayber 7 kaleden meydana geliyordu. Çok sağlamdı. Sonunda fethedildi. Hazret-i Ali (ra) Allah ondan razı olsun. Esadullahtır. Allah arslanıdır. Ali-ül Murtazadır. Beğenilmiştir. Ebutturabdır. Keremallahu Vechedir. Hiç puta tapmamıştır. Sevgili Peygamberimiz (asm) Hazret-i Ali’ye (ra), ’Ben Kur’ân’ın tenzili, indirilmesi için harp ettim; sen de tevili için (yorumu) için sava- şacaksın.’1 buyurmuştur. Ahidlerinden dönenlerle Cemel Savaşında, haktan sapanlarla Sıffin’de, hak dinden ayrılanlar Haricilerle, Havariç’de ve Harevra’da savaşmıştır. Ehl-i Beyt olduğunu, vazifelerinin İslâm dininin hakaikini korumak ve Kur’ân hükümlerinin muhafazasına çalışmak, hizmet etmek olduğunu göstermiştir. Hicrette Haz- ret-i Ali (ra) ağlayarak Peygamberimizin (asm) yanına gelir. Ashabın arasında kardeşlik kurdun, fakat benimle kimseyi kardeşlendirmedin deyince; Rahmet Peygamberi (asm), ’Sen benim dünyada ve ahirette kardeşimsin’ buyurdu. (Tirmizi, Mezakib, 20)       

Dipnot: 1- Acluni, Kenzü’l-Ummal, Hadis no:32968; Tirmizi, 5/635, Hadis no:3715; Heysemi, Mecmaü’z-Zevaid, 6/244.