Geçenlerde CTV News’e bir açıklama yaptı bu grup… Açıklamada; Guantanamo kampında esirlere işkence olarak kendi müziklerini çaldığı için Amerikan hükumetine yüklü miktarda tazminat davası açmış olduklarını söylüyorlar.

Grubun piyanisti Cevin Key; Guanhtanamo kampında gardiyanlık yapmış bir hayranlarının, kendilerine ulaştığını bildirdi ve gardiyanın grubun müziklerinin işkencede kullanıldığını duyduğunda şoke olduğunu söylüyor.

Key, “Müziğimize böyle davranılmasına dayanamadığı için bize geldi” ifadelerini kullanırken, başta yeni albümlerinin kapağını 666 bin dolarlık fatura şeklinde tasarlamayı düşünmüşler ancak daha sonra ABD hükumetine gerçek bir fatura göndermeye karar vermişler. 

Yani grup, ABD’ye 666 bin dolarlık “işkence” faturası çıkarmış oldu.

İyi de etmişler.

…

Modern dünyanın müzik türü ne olursa olsun, işkencede kullanılması çok ilginç değil mi?

Halbuki müzik ruhun gıdası olarak biliniyor ve insanı sakinleştirici özelliği olması gerekiyor.

Sese biçim vermek ve aynı zamanda, kulağa hitap ettiği kadar ruhu da tatmin eden bir özelliğe sahip olması gereken bu “sanat” dalının işkence unsuru olarak kullanılması, insan zekasının hangi noktalarda olduğunun da bir göstergesi.

Gerçi 20.yüzyıl çağdaş Batı müziğinde ortaya çıkan çok farklı müzik akımları, müzik nedir tanımını büyük ölçüde zorlaştırmış. Bunun ötesinde, gittikçe daha fazla insanın ulaşma imkanı bulduğu ve farklı kültürlere ait yerel müzikler de tanımlama zorluğunu arttırmakta… Tüm bu sebeplerden dolayı da, müziğin farklı açılardan yani, sosyolojik, psikolojik, akustik ve politik olmak üzere birden fazla tanımla açıklanması yaygınlık kazanmış… 

(www.msxlabs.com’dan)

Yani, bir sosyoloğun müziğe olan yaklaşımıyla, bir akustik fizikçinin yaklaşımı arasında gerek tanım, gerek metadolojik olarak büyük farklılık olduğunu gözlemlemek mümkün. 

Peki, Guantanamo’daki gaddarların müziğe yaklaşımını ve esirlere karşı işkence aracı haline getirmesini nasıl değerlendirmek gerekiyor? Bunu belki de etraflıca tahlil etmek gerekiyor.

Tolstoy, müzik ve sanat üzerine, "İnsanın bir zamanlar yaşamış olduğu duyguyu, kendinde canlandırdıktan sonra, aynı duyguyu başkalarının da hissedebilmesi için hareket, ses, çizgi, renk veya kelimelerle belirlenen biçimlerle ifade etme ihtiyacından sanat ortaya çıkmıştı" der. 

Sözünün devamında; 

“Sanatta güzeli, bilimde doğruyu arayan insan ruhu ve zekâsı, aslında kendini aramaktadır. Din, felsefe, bilim, sanat ve hatta teknik gibi alanlar, birbirine sıkı sıkıya bağlıdırlar. Her sanat eseri, var olan bir şey ile, bir nesne ile ilgilidir; bir şiir ya da müzik parçası, ya tabiattan ya da insan ruhundan, insan duygularından bir anlatımdır. Sanatçının gördüğü, kavradığı ve gerçeklik olarak belirlediği varlığın bilgisi, sanatın öz konusunu oluşturur.

Yani, müzik, sanatın en önemli dallarından biridir. Ama müziği işkence haline getirmek fikri ancak ve ancak insana mahsus bir zeka gerektiriyor.

…

Bu arada “işkence” demişken… Birleşmiş Milletler’in Angeline Jolie, CIA’nin 11 Eylül operasyonlarında tutukladığı şüphelilere işkence yaptığına ilişkin belgeleri n ortaya çıkması üzerine, ABD’nin karşıt politikalarını eleştiriyor, diyor ki; “Demokrasinin önde gelen her ülkesi, herkese örnek olmalıdır.”

Jolie, “İşkenceye karşı olmamızın gerekçeleri var. Cenevre konvansiyonunu kabul etmemizin gerekçesi bu… Kendimizi demokrasiye inanan Amerikalılar olarak görüyorsa, insan haklarına saygılı, hatta bunun önde gelen savunucusu ve öncüsü olmalıyız” diyor. Aktris Jolie’nin söylediklerinin altı çizilmeli bence.

Eğer, demokrasiye inanıyorsak, biraz insan haklarına saygı lütfen!