Bu günün gençliği Youtube’den dinliyor şimdilerde: 

Bir ben miyim perişan gecenin karanlığında 

Yosun tuttu gözlerim yalnızlar rıhtımında 

*

Bütün gece ağladım dalgalar kucağında 

Yosun tuttu gözlerim yalnızlar rıhtımında 

*

Bir beni mi unuttular uçup gitti martılar 

Geceler ben ve deniz yalnızlar rıhtımında 

*

Kim derdi ki, Erkin Koray’ın dillerde dolaşan bu şarkısı, yıllar sonra, bırakın “rıhtımı” adına “Bakanlık” kurulacak diye!

Ama konu ciddî...

Haberi duyunca önce önemsemedim. Ama beynimin kıvrımlarını hayli meşgul edince, konu hakkında ciddiyetle eğilmek gerektiğini düşündüm. 

TEKLİF, ÖLDÜRÜLEN MİLLETVEKİLİ JO COX’TAN...

Haberin kaynağı BBC... İngiltere’de başbakanlık ofisinden yapılan açıklamada, “yalnızlıktan” sorumlu bir bakanlığın kurulacağı haberini veriyordu. 

Projenin sahibi, 2016 yılında bir İngiliz vatandaşı tarafından öldürülen İşçi Parti Milletvekili Jo Cox’a aitmiş. Başbakan Theresa May, açıklamasında şunları söylemiş, “Jo Cox, ülkedeki yalnızlığın ne seviyede olduğunu anlamış ve kendini bu durumdan muzdarip olanlara yardım etmeye adamıştı.”

Göreve atanan bakan Crouch ise “Bu konu Jo’nun tutkuyla ilgilendiği bir meseleydi, biz de anısına sahip çıkmak ve İngiltere’de yalnızlıktan ötürü acı çeken milyonlarca kişiye yardım etmek için elimizden geleni yapacağız” demiş. 

İngilizler yalnızlığın günde 15 adet sigara içmek kadar zararlı olduğunu söylüyor.

Hele, yalnızlığın İngiltere’de 9 milyon kişiyi etkilediği düşünülürse, daha somut bir örnek vererek, buz gibi bir havanın yalnızlığın kış aylarında daha da öldürücü olabileceğini vurguluyorlar. (BBC)

ÜRKÜTEN RAKAMLAR

Bazı verilere göre, 75 yaşından büyük olan nüfusun 2 milyona tekabül eden yaklaşık yarısının yalnız yaşadığı hesap ediliyor. Düşünün, günlerce bazen haftalarca hiçbir sosyal temas kurmadan hayatını idame ettirmeye çalışıyor İngilizler.

Bu sayıyı Avrupa’nın birçok ülkesine çarparsanız, yalnızlığın boyutu sizi ürkütecektir. 

*

Modern hayatın getirdiği noktalardan birtanesi. Modern insanın yalnızlığı...

Birinci Avrupa, ikinci Avrupa’nın açtığı tahribatı kapatabilmek için bütün imkânlarını seferber etti. 70’li yıllardan sonra iyice bireyselleşen ve içine kapanan modern insanı topluma kazandırabilmek için bütün ailevî ve ahlâkî değerleri seferber etti. 

Ne yazık ki, çiçek çocuklarının hem bedenlerine hem de ruhlarına istediği özgürlükler sonucu, sefahatin sarmalıyla buluştu ve işte bu kaçınılmaz “yalnızlık” sendromuyla başbaşa kaldılar.

MAHALLE KÜLTÜRÜNDEN YALNIZLIĞA

Avrupa bu konuyu ciddiye almış almış ve adına “bakanlık” kuruyor. Tedbirleri nedir ve tür projeler üreterek kendi toplumun karşısına geçecekler bilemiyoruz. Peki, biz, yani canım memleketim bu durumdan hallice mi?

Bir bakalım; son otuz yıl içinde hayat tarzımızda müthiş değişiklikler oldu. Öncesinde var olan mahalle, sokak, akraba ve aile kültürümüz değişti. 

Yerine ne koyduk? Hiçbir şey... Bu yüzden bizde de hayati anlamda geçmişten kopukluklar yaşayarak savrulmalar başladı. Kalabalıklar içinde “yalnızlık” yaşamaya başladık. Bu hal, dejenerasyonu beraberinde getirdi. 

Geçmişte aile ilişkileri, mahalle ve sokak rabıtalarımız çok güçlüydü. Çünkü “ru/be-ru” yani “yüz yüze” ilişki ön plandaydı. Çünkü insanlar birbirini tanırdı, akrabalık ilişkiler daimî ve sıcaktı. Aile içi ilişkiler özellikle akşamları daha bir yüz yüze yaşanırdı. İletişimin ve paylaşımın kalitesi yüksek olurdu.

SOSYAL MEDYA TEHLİKESİ Mİ?

Son otuz yılda neler değişti neler? Televizyon evimize girdi. Virüs kaptık. Ardından internet ve nihayet sosyal medya olgusuyla karşı karşıya kaldık. “Ru/be/ru” ilişkilerimizi “sanal” hale getirdik. İlişki türlerinde “çıkmaz”lara girdik. Artık insanlarımız herşeyi paylaşmaktan çok görüntülerini fotoğraflayarak başkalarına “nisbet” eder hale geldi. Gerçek paylaşım ruhu sizlere ömür... Bu değişim giderek insanlarımızı yalnızlaştırdı ve bu problem artık bir kesimin değil, herkesin sorunu haline geldi.

Devlet ricali bu konuyu ciddiyetle ele alıp, çözümler üretmeli.

Yoksa, Erkin Koray gibi varsa yoksa “Yalnızlıklar Rıhtımı”nı söyler dururuz...