Ölümler, toplu ölümler, deprem, yangın ve sel felâketleri, trafik kazalarında meydana gelen can kayıpları, boğulmalar, savaşlar hiçbiri de ders almamıza yetmiyor.

En son Hac İbadeti sırasında Mina’da, şeytan taşlama mahalli olan Cemerat’ta, meydana gelen izdiham dolayısıyla ölen 769’dan fazla hacı adayı, daha önce Kâbe’deki vinç kazasında ölen 107 hacı adayı, yaralanan yüzlerce ve binlerce insan, hiçbirimizi uyandırmaya, ders çıkarmamıza yetmiyor. Herkes suçu birbirine yüklüyor. Derdi dünya olan Müslümanların bir dünya derdi oluyor. Başı dertten kurtulmuyor. Başımızdaki zalim, bilgisiz, akılsızlar yüzünden Rabbim bizleri helâk ediyor. Önceden tedbir almayan, işin önemini kavrayamayan, sevk ve idaresini yapamayan beceriksizler yüzünden suçu kadere yükleyip geçiyoruz. Hatta bazılarımız “İyi ya işte, adamlar Kâbe’de, Cemerat’ta, tavaf ederken, şeytan taşlarken öldü, ne mutlu onlara, orda ölmek kimseye nasip olmaz” diye mevcut ölümleri hayırla, mutlulukla bile karşıladı.

Bu kafa dolayısıyla, savaşlarda ölenlere, kaçarken boğulanlara, trafik kazasında trafik canavarı olup can alanlara, can verenlere, sellerde, yangınlarda, deprem felâketlerinde yok olup gidenlere bakıp geçmiyor muyuz?

Hiç ders çıkarmıyor, hiç ibret almıyoruz. “Nasılsa şimdilik bana bir şey olmadı, ölen ölür kalan sağlar bizimdir, ölenler başkası, bizden değil, ölen Türk sayısı az” gibi düşüncelerle, olayların acısını daha bir gün geçmeden unutup gitmiyor muyuz?

Her bayram öncesi yapılan onca uyarıya rağmen, yüzlerce vatandaşımız trafik kazalarında ölmüyor mu? Buna bile bile lâdes değil de ne denir?

Sellerden önce, yangınlardan önce, depremlerden önce ne gibi tedbirler alıyor, ne gibi çalışmalar yapıyoruz?

Hac ibadetini daha önce yerine getirmiş biri olarak gördüğüm en büyük sorun eğitilmiş insan sorunudur. Ne yazık ki okuyanımız da, okumamışımız da eğitilmeye mecbur tutulmalıdır. Bencillik, açgözlülük, acelecilik gibi sebeplerden, kavganın tartışmanın, günah işlemenin yasak olduğu Hac günlerinde her türlü kavga, ağız dalaşı ve tartışma maalesef yaşanmaktadır. Yemek kuyruklarında, servis araçlarına binerken inerken, asansörde inip çıkarken yaşanan izdihamları, kavgaları hiç unutamam.

Hele bünyemizi sarıp kuşatan altta kalmama virüsü dediğimiz inat yüzünden ne nezaket, ne de kibarlık, ne de zerâfetin kalmadığını, arkadaşların, eşlerin kendi aralarında nasıl da yüksek sesler çıkararak kavga ettiklerini, küstüklerini oralarda gördüm.

Evet, sorun kaliteli insan, eğitilmiş insan, bilgili, ihlâslı, samimî insan sorunudur. Sorun ileri görüşlü, basiretsiz yöneticiler sorunudur.

Sorun balık hafızalı bir topluma dönüşüp her belâ ve musîbeti kolayca unutma sorunudur.

Allah bize akıl ve fikir versin.

Allah bize olaylardan, özellikle yaşadığımız acılardan ders çıkarma ve ibret alma şuuru versin.

Allah bize kendi sevgisini ve birbirimizi sevme bilincini versin.

KÂMİL BİRCAN