Sadece bende bu akıllı cep telefonlarının başka bir kaç yönünden bahsedeceğim.

Nedir bu akıllı telefon furyası? Sakın yanlış anlaşılmasın ben teknolojiye karşı değilim. Fakat her yerde olması gerekenden çok fazla hayatımıza girmesi bazen yarardan çok zarar getirebiliyor. Geçenlerde misafir olarak bulunduğum semtte gittiğim Risale-i Nur sohbetinde şahit olduğum durumlar, bu zararın derslerimize kadar sirayet ettiğini gösterdi. Siz değerli okuyucular ne dersiniz bilmiyorum, ama benim hoşuma gitmeyen akıllı telefon furyasının orda da görülmesi, beni Risale-i Nurlar adına üzdü. Üzüldüğüm şey ise sohbet esnasında herkes telefonuna odaklanmış okunan dersi telefondan takip etmeleriydi. Tamam bu ders takip etme güzeldi, fakat yapılan yanlışın dersin Risale-i Nur’ların asıllarının kendisinden değil de telefondan takip etmeleriydi.

Sanki zamanla artık sohbeti yapan kardeşimiz de bir müddet sonra elindeki kitabı bırakıp akıllı telefondan ders yapacaktı izlenimi beni üzdü. Üstadımızın tavsiyesine göre, Risale-i Nurları tanıtmak ve yaymak her Nur Talebesinin görevlerinden biri değil miydi ki? Bizler o kırmızı kitapların elden tutulup okumak yerine akıllı telefonlardan takip ediyorduk. Evet gerçekten adı üstünde akıllı telefon demek bizlerden akıllıymış ki, bizleri kendisine Zebun “köle” etmişti. Oysa, Risale-i Nurların elden okunması bile insana başka bir haz vermiyor muydu? Ben kendi adıma söyleyeyim, o kırmızı kitaplara her dokunuşumda ruhumun aldığı lezzeti hiçbir şeyden alamıyorum. Sizlerin de öyle olduğu kanaatindeyim. Telefondan Risale’lerin okunmasına tamamıyla karşı değilim. Ne zaman ondan okunur? diye soracak olursanız; kara’dan uzun yolculuklarda ve büyük şehirlerde işe gidip gelirken, zamanı iyi değerlendirmek için okunmasında fayda var. Kırda, bayırda, piknikte, Risale-i Nur’ların kitap olarak insanların elinde bulunması ve okunması, Üstadımızın saff-ı evvel ağabeylerle yaptığı sohbetleri tahayyül ettiriyor ve insana büyük bir haz veriyor. Sanki insan kendisini O büyük zatların meclisindeymiş hissini veriyor. Kalbe ve ruha da ayrı bir lezzet aldırıyor. Rahmetli Zübeyir Ağabey Risale-i Nurları kitaptan okuduğu zaman onu ilk defa dinleyenler bile okuduğu kitabın hangi kitap olduğunu sorar ve ne pahasına olursa olsun almak isterlermiş. Hem ihlâsla okuduğu, hem de kırmızı kitapların cazibesine kapıldıkları için. O zaman biz de, bu hakikatleri satırlarından okuyalım ki, hem ruhumuz doysun hem kalbimiz. Hem de dokunurken ayrı bir haz alalım. Öyleyse bizler de ihlâsla asıllarını elimizde tutarak okuyalım ki aramıza her yeni katılanlara o kırmızı kitapları Rabbimizin izniyle tanıtalım. 

Buna da değinmeden edemeyeceğim. Akıllı telefonların evimize girmesiyle beraber o cennet bahçesi olan evlerimizde aile fertleri ve eşler arasında iletişim bozukluğu oldu. Sofralarımızda herkesin elinde birer telefon aile fertleriyle sohbet etme yerini başkalarının dertleriyle ve zevkleriyle iştigal etmeler ve yazışmalar aldı. Oysa ki Üstadımız en küçük dairenin ehemmiyetinin geniş daireden daha büyük olduğunu söylüyor. O zaman bizler de aklımızı kullanıp akıllı telefonları mihenge vuralım, altınını alalım, bakırını bırakalım!.

Hülâsa: Kitaba dokunmak başka bir şeydir. İnsan kitaptan haz alır. Akıllı telefondan sohbet arasında dersi takip etmek sû-i zanna da sebep olur; çünkü müşahade ediyoruz bazıları ders takip ederken telefonun başka yerlerine girip“ meselâ” mesaja bakabiliyor sohbete odaklanamıyorlar. O halde telefondan dersi takip ederken sû-i zanna da sebebiyet vermemek lâzım.

Risale-i Nurlara sahip çıkmanın bir yolu da, onları elden tutup okumaktır. Her elde bir kitap olursa fazla basılmasına da yardımcı oluruz inşaallah.

Sema CEYHAN / [email protected]