İtiraf ediyorum ki ben beni beğenmiyorum, sevmiyorum. Ancak Senin namına ise, Sana gideceksem Senin yoluna adım atacaksam o başka. Yoksa beni ben affetmiyorum, affedemiyorum. Sensizliği yaşatan beni ben nasıl affedebilirim? Senden bahsetmeyen dilimi, yarattığın her san’atta Seni görmeyen gözlerimi nasıl affedebilirim. Gözlerimdeki yabancı bakışları nasıl affedebilirim? Söyle nefsim neden sükût ediyorsun? Hani çok cesurdun, ne oldu? Seni affetmeyen bir benle karşılaştın sesin çıkmaz oldu! Haydi sende gel dinleyelim hakikatleri. 

Yepyeni pencereler açalım, yeni değişimler yaşayalım birlikte. Rabbimin istediği sana sen ancak nurlar ile gidebilirsin, bunu artık anla nefsim! Anla ki zamanını boşa geçirme, gençliğin gidiyor bak, zaman ne çabuk geçiyor ah! Oysa ki her gün gençleşmek varken neden sükûta gidersin nefsim! Nurları okudukça nur doluyor kalbin yeniden doğuyorsun her an. Ben seni terbiye etmekten âcizken nurlar seni nasıl terbiye ediyor bak! Hakîki lezzetin imandan olduğunu anladıkça, ne kadar çok özlüyorsun değil mi Rabbini! sımsıkı sarılsam da bu hakikatlere hiç bırakmasam diyorsun. O Seni senden çok düşünür ve sever, bunu bir idrak etsen. 

Ey Rabbim! Bizleri de nefsimize göz açıp kapayıncaya kadar bile bırakma. Nefsimizi öyle ıslah et ki,  Sana giden bir binek olsun en nurlusundan. Kime dayanalım, Senden başka kime güvenelim? Aşk-ı beka isteyen kalbimiz en çok Seni istiyor, Seni arzu ediyor. Senin huzurunda ‘bu kulum benim sevdalımdır razıyım ondan’ desen bize yeter. Bizler, Risale-i Nur’un ziyası ile yol almak, Senin huzuruna varmak istiyoruz. Dâvâsı uğruna ölümü göze alan Zübeyrî ruhu taşımak istiyoruz. Zübeyrî anlayış ve idrak ile donanmak, onun ahlâkıyla ahlâklanmak istiyoruz. En büyük duâmız budur bizim. Her yerde seni arıyorum, hangi kardeşi görsem senden bir parça buluyorum, senin nurun yansıyor onlarda, sımsıkı sarılıyorum. Sonra bakıyorum, her şeyin üzerinde senin parıltın var, nurun yansıyor. Sen bizlere Sensizliği yaşatma bu zamanlarda! Rabbim, korkuyorum Sensizlikten, Sensizliğin sessizliğinden korkuyorum! Vazifemizi Senin razı olduğun şekilde yapmayı nasip eyle bizlere.

İlâhî! Mahiyetimin câmiiyeti ve bana in’âm ettiğin cihazatımın kesreti itibarıyla pek çok alâkalarım ve kâinata ve bütün envâına uzanan şiddetli ihtiyaçlarım var. Halbuki, “Onun zâtından başka herşey yok olup gidicidir. Hüküm O’na aittir; siz de O’na döndürüleceksiniz” âyeti beni ikaz eder ve mevcudatın pek çoğuyla olan alâkamı keser. Ve herbir alâkanın kesilmesiyle, ruhumda bir yara ve mânevî bir elem tevellüt eder. İşte bu nihayetsiz yaralarıma merhem olacak, ancak Senin havlin, onları tedavi edecek ise ancak Senin kuvvetindir. Ey herşeye kâfi gelen ve bütün eşya birtek şey için O’nun teveccüh-ü rahmetinin yerini tutamayan Zât! İsm-i Azamın ve Resul-i Ekremin (asm) hürmetine, âlem-i İslâmdaki insanlar arasında Risale-i Nur’un devamlı neşriyle bizim için Kur’ân hizmetini kolaylaştır! Fazl ve kereminle bizleri bu hizmette halisâne, muhlisâne ve daim eyle! Umum Risale-i Nur şakirtlerini daima muvaffak eyle!.. Amin.

HEDİYE ARIBENİZ / [email protected]