Ne var ki fâni arkadaşlarla yaşadığımız imtihanlar, ayrılıklar bunun; her zaman mümkün olmadığını  nefsimize ihtar eder. Belirli bir zamandan sonra bunu kabul etmeye başlayan insan, yalnızlaştığını fark eder ve farklı arayışlara girer. Gencin dönüm noktası ise tam bu noktadır. Ya fâni, elemli, firaklarla dolu dünyaya yönelir, fâni ve faydasız sevgilerle avunmaya çalışır, ya da bu dünyanın gelip geçici olduğunu, bekâya olan arzunun ağır bastığını, sevgiyi Cenâb-ı Hak’ın sevgisinden aramak gerektiğini anlar, O’na yönelir. İşte bu noktada hayatının en derin imtihanındadır o genç. Zor bir imtihandır uhrevî hayatını etkileyen bir tercihtir. Aile, çevre ve arkadaşların etki çemberi altında kalan genç, bunlara karşı koymak için yoğun çaba sarfeder. İnsan başına gelecek hadiseleri seçemez, fakat arkadaşlarını seçebilir kanaatindeyim. Bu da ancak ve ancak içimizdeki meyil ve arzu ile olabilir. Çünkü bütün iyilikler ve nimetler Allah’tandır. İnşallah Rabbimiz kendisine yönelen kalpleri karşılıksız bırakmaz ve ona yardımcı olur. Bir genç, Allah yolunda küçük bir adım da atsa, Allah ona çok büyük adımla yaklaşır. İhlâs ve azimle hak yolda yürümek isteyenlere, hem dünyada, hem ahirette kendisini yalnız bırakmayacak hakîki dostlar nasip eder. Ne büyük kâr, ne büyük nimet. Gözlerinin içerisine ışıl ışıl bakarak sadece Allah için seven o kardeş, kâinata bedeldir. Bütün yaralarına sevgisiyle merhem süren şefkat abideleridir onlar. Allah’a hamd  olsun ki bizlere nice dostlar nasip etmiştir. Hem her yaştan ayrı ayrı illerden abilerimiz hem de muhabbet dolu seni bağrına basan şefkat kahramanları.

Dünyada bizi hiçbir zaman yalnız bırakmayan,  Allah’a giden yolda bize ışık tutan, dostluğu, kardeşliği, vefayı hatırlatan, bize Efendimizi (asm) en güzel şekilde anlatan bir Üstâdım var: BEDİÜZZAMAN

Üstâdım, Kur’ân-ı Hâkîmin dellâlı ve hizmetkârı olmaklığın cihetinden sana yazmak istiyorum.

Sen bizlerin en yakın ders arkadaşımızsın. En gizli hisselerini bizimle paylaşıyorsun. Bu dostsuz zamanlarda yanımızdasın. Kalbinin şefkatini, muhabbetini nurları okurken hissediyoruz. Bizlere Kur’ân’ın sırlarını açan muallimimizsin. Nasıl sevmeyelim seni Allah için? Nasıl ismen duâ etmeyelim sana? Yalnızlığımız seninle son buluyor, bu soğuk gecelerde. Kimse olmasa bile yanımızda sen varsın en acılı zamanlarda. Kimse desteklemese bile senin duân bizlere yeter. Sadece Allah için sevelim seni. Bu pürkusur ve bîçâre taleben senin gösterdiğin nurlara öyle muhtaç ki, o nurlar olmasa hayatım karanlıklar içinde perişan ve neticesiz geçecekti. Sen olmasan bir ölüden farksız yaşayacaktım bu hayatı. Bize insanca yaşamanın yollarını gösterdiğin sana müteşekkiriz, bizim için bir cansın sen!

Şimdi Hulusi Ağabey’in dediği gibi, ‘’Aziz ve muhterem Üstadım, sizin vücudunuza yalnız bizler değil, bütün âlem-i İslâm muhtaçtır. Çünkü, mü’minlerin imanına kuvvet veren, gafilleri uyandıran, dalâlete düşenlere râh-ı hidayeti gösteren, hükemâ-yı felâsifeyi beht ve hayrette bırakan Kur’ân-ı Mübînden nebean ve lemeân eden o kudsî Sözler’in vücuduna vasıta oldunuz. Hemen Cenâb-ı Erhamürrâhimîn aziz Üstadımızı sıhhat ve âfiyette dâim ve ümmet-i Muhammed üzere kaim buyursun. Âmin, bihürmeti Seyyidi’l-Mürselîn.” Amin diyoruz biz de can-ı gönülden...

*

Yazan: Hediye ARIBENİZ / [email protected]