Neye yarar

Gönül Nura kanmadıkça,

Fani dünya neye yarar,

Diller Hakk’ı anmadıkça,

Tüm masiva neye yarar?

 

Yaşamak boşuna heves, 

Kes ey nefsim sesini kes,

Tevhid olmadan son nefes,

Malın mülkün neye yarar?

 

Şeytan çerağını yaksa, 

Günahlar zehirli aksa,

Ecel seni bulacaksa, 

Samur kürkün neye yarar?

 

Ruhun Nurla şen olmazsa,

Bu kalbin gülşen olmazsa,

Gönüller Ruşen olmazsa, 

Sarhoş kafan neye yarar?

 

Dünya yolunda bir tuzak, 

Sanma ölüm sana uzak,

Son durağın kara toprak, 

Tarla ekin neye yarar?

 

Ters esince baht rüzgârı, 

Baş edecek ayakları,

İhlâs huzur anahtarı, 

Saray köşkün neye yarar?

 

Terk edince can bedeni, 

Dünya uğurlar gideni,

Kimseler duymaz sitemi, 

Cihan bütün neye yarar?

 

Günahlar zehirli baldır, 

Başındaki kibri aldır,

Zulüm en büyük vebaldir, 

Makam, mevki neye yarar?

 

Allah’a kul olmak gaye,

Salih ameldir sermaye,

Gerisi hepsi hikâye, 

Şöhret, şanın neye yarar?

 

Nefse aldanmaktır hata, 

Binince o tahta ata,

Neler oluyor hayatta, 

Dost, ahbabın neye yarar?

 

İhvanî ne yazsa azdır, 

Başındaki kıllar beyazdır,

Adını o Nura yazdır, 

Bu varlığın neye yarar?

AŞIK İHVANÎ

***

Hizmetnâme

Biliyorsun, çıkacaksın yolculuğa bî haber

Olacaktır Cennette ruh bedenle beraber.

 

Göz dimağa köprü, akıl kalbin aynası,

Nazargâh-ı İlâhî, tüm kalplerin dünyası.

 

Ey nefs-i emmare etmiyorsun nedamet,

Bu dâvâ yürüyecek bil, sırran tenevveret.

 

Hizmetteki tembelliğin adı konmuş: Mazeret,

Her gün bir taş düşüyor gel artık sen hazer et.

 

Kıyas olma başkasına herkes ayrı mezarda,

Çürük elma, baklava, hepsi aynı pazarda.

 

Kalbe koyma dünyalığı, bırak artık peşini,

Verme yazık üç kuruşa ebediyet işini.

 

Kulak verelim Kur’ân’a, Son Müceddide hem 

Kurtulalım ateşten hepimiz birden.

 

SÖZLER’dir ruhların tartışılmaz gıdası

Şuâ olur kalplere, Lem’aların İhlâsı.

 

Cennet misal gezdirir. Mesnevî’dir hülâsa,

Tahkik yapar imanı, Barla, Asa’yı Musa.

İHSAN YILDIRIM

***

Hak inayet eyle

 

Âh, Adem babamız neydi o meyve,

Uydun bir şeytana zehr imiş nüve,

Bu günah yükünü taşımaz deve,

Şu dünyaya düştük her günü çile.

 

Âh Havva annemiz torunlar hasta,

Her günü ayrı dert gelir bin posta,

Yemek pek acıdır ne yenir pasta,

Belâlar sel gibi Hak vurur sille.

 

Ah Be Nuh Babamız her yerde tufan,

Şer bir derya olmuş gark oluyor can,

Binecek gemi yok şaşkın her kaptan,

Ne kurtarır dağ var ne de bir kale.

 

Ah İbrahim Dedem her yanda ateş,

Sen yine kurtardın yakar çok kalleş,

Teklif çok ağırmış kim demiş beleş,

Nemrutlar bin olmuş her işi hiyle.

 

Âh güzelim Yusuf ne eşsiz ahlâk,

Namus ve şerefi her yönü berrak,

Halk şehvete kurban kim kaldı ki pâk

Bugün baş köşede zift çanak hâle.

 

Âh Musa Peygamber Firavun pek çok,

Haman desen mebzul Karun karnı tok,

Yeryüzü kurt kaynar göğe çeker ok,

Her yanda piramit bin katlı kule.

 

Âh Süleyman Nebi şeytanlar azdı,

Ne mabet bıraktı hep çukur kazdı,

Her sözün sert rüzgâr haşin ikazdı,

Beşer pek dağınık yıkık aile.

 

Meryem oğlu İsa hoş görülü Pir,

Nasara kan içer kim dinler emir,

İnfak et dedikçe o anlar semir,

Dekolte pek moda dört döner bale.

 

Ah Yüce Muhammed Mustafa Resul (asm),

Himmet eyle bize ağlar cümle kul,

Ümmetin hep öksüz yetim nice dul,

Şefaat et bize lütfen Hak ile. 

Z. GÜNGÖR USLU

***

Risale-i Nur’u okuyanlar

Risale-i Nur’u okuyanlar,

Kâinata hikmetle bakarlar,

Onlar bir dâne-i hakikat misali 

Bir harman yalanları yakarlar

 

Risale-i Nur’u okuyanlar 

Aldanmaz aldatılmaz

Onların sözlerinde hikmet vardır

Boş konuşmazlar

 

Risale-i Nur’u okuyanlar herkese,

Şefkatle kucak açarlar

Münâkaşaya girmezler 

Ondan şiddetle kaçarlar

 

Risale-i Nur’u okuyanlar, 

Ata et, arslana ot atmazlar

Onu okuyanlar hakla batılı ayırır 

Aslâ biri birine katmazlar