Tazarru

Ne Cehennem’den korkar,

Ne Cennet’i isterim.

Rıza-i Hak’tan başka,

Hiçbir arzum, yok benim.

Sahray-ı asumanda,

Dönen bir divaneyim.

O’nu razı eylemek,

O’na feda her şeyim.

Sana kulluk ediyor,

Ruhum, kalbim, cesedim.

Senin zikrinle meşgul,

Beden de hüceyrâtım.

Senden başka her şeyi,

Sevemem unuturum.

Bağışla yüce Râbbim,

Neyim varsa kusurum.

Seyrettim damladaki,

Zerrâtın ezkârını.

Senden razı oldum de,

Alı ver ten canımı.

Düştüm bu uzun yola,

Senden rıza dilerim.

Ahirete varınca,

Seni görmek isterim.

Ne bildiysem doğruyu,

Korkutmadan söyledim.

Seyrettim âlemleri,

Senden gayrı görmedim.

Kimisi hur-i ayna,

Takılır sevda ile.

Onu kabul edemez,

Belki de gayya bile.

Nazargâh-ı İlâhî,

Kalbine bak ne yazar.

Arş-ı Rahmanî olmuş,

Eyle kalbine nazar.

Her zerrede yazılı,

Gördüm mektubâtını.

Turralarla kaydetmiş,

Ahad, Samed zâtını.

Her zerrenin üstünde,

Görünür zâat-ı sıfatı.

Onları mazhar yapmış,

Gezdirir mevcudâtı.

Her zerrenin üstünde,

Bin bir ism-i Rahmâni.

Tecelli edip durur,

Sikkeleri Sübhâni.

Ya Râb seni kırmamak,

Üzmemek için daim.

Takva gömleği giydik,

Kemerbeste hep kâim.

Ömer ÖRTLEK

***

Yaşanacak günler

Ümidim sendendir ümidim sende

Yorulsam da senin yollarındayım

Yordum yokuşları dermanı bende

Şefkatli sinen de kollarındayım

Essin deli rüzgâr umurumda mı?

Sende kilitlidir tüm hücrelerim

Yeri düz yolda mı uçurumda mı?

İçim kan ağlarken açsın güllerim

Serilen yüreğim bir gün dürülür

Dağların içinden coşup akarım

Bilirim ne söner ne söndürülür

Sönmez bir nur ile ufka bakarım

Kanun tezgâhında dokunursa söz

Lakaytlık biter kalp zirvesinde

Hakikati görür kör olmazsa göz

Nefis lal kesilir tüm hevesinde

Bâkir yaylalarda kekikler tüter

Keklikler seslenir sarp kayalarda

Çağları dolaştın ümidim yeter

Eserler sergile şimdi art arda

Sen şimdi az yorul sakla samanı

Yaşanacak günler nur ilelebet

CEYHUNİ ağlama, gülme zamanı

Yollar ki inişli çıkışlı elbet

CEYHUNİ (Mustafa AVCU)

***

Eller gül versin

Bu insanlık yordu taşınmaz oldu,

Bir inayet gerek yüke el versin

Yürekler pek katı aşınmaz oldu,

Silinsin bunca kir yağmur sel versin

Yıkasın göz yaşı kalpteki pası,

Ayırsın bir ateş ham ile hası,

Hak teselli versin dindirsin yası,

Tüm yelkenler fora kavi yel versin.

Mecnun Leyla diye çöl aşıp gitmiş,

Ferhat Şirin için dağ eşip gitmiş,

Kerem Aslı demiş kalp deşip gitmiş.

Bülbüller hep mahzun eller gül versin.

Her evde yangın var ocaklar yıkık,

Sanki deprem vurmuş bucaklar yıkık,

Can, canana hasret kucaklar yıkık,

Barış güvercini zeytin dal versin

Ümidi sağlam tut yeis yok derler,

Yolunu doğru seç kavis yok derler,

Namerde ses verme akis yok derler,

Ezildim ben gayrı kimler bel versin

Uslu kul neylersin yolun dağ keser,

Vuslata geçit yok zalim ağ keser,

Yolun kaderi bu felek bağ keser,

Hak, doymayan nefse kefen çul versin.

Z.Güngör Uslu