Farklı illerden gelen kardeşlerimizle yaptığımız beyin fırtınaları, fikir paylaşımlarından sonra birçok proje tasarladık. Kendi üzerimize düşen sorumlulukları bulmaya çalıştık. Ben kendimce kimler “Risale-i Nurlar’ı tanıyor? Kimler Yeni Asya’yı biliyor?” diye tesbit etme kararı aldım. Her kişi öncelikle kendi yakın çevresinden başlamalı fikri ile çıktım yola. Yeni başladığım okulumda, yeni arkadaşlarımla bu konuyu paylaşmalıyım diye düşündüm. Onlara daha önce Yeni Asya’yı duyup duymadıklarını Risale-i Nur okuyup okumadıklarını sordum. Tabiî ki çok farklı düşünceler, fikirler ve tepkilerle karşılaştım. Daha önce Risale-i Nurlar’ı okumuş olmaları beni büyük bir sevince iterken, Risale-i Nurlar’ı bilip farklı bir düşünce ile bakan kardeşlerimize üzülmüştüm. Risale-i Nurlar hakkında çok az bilgi sahibi olmaları bazılarında önyargı oluşturmuştu. Bize düşen en büyük görev ise insanlarda ki bu önyargıyı kırmak olmalıydı. “İnsan bilmediğine düşmandır” sözü burada tevafuk etmişti. Risale-i Nurlar’ı daha çok kardeşlerimizle paylaşıp onlara sevdirmemiz gerekiyordu. İlk olarak yaptığımız tesbitler doğrultusunda arkadaşlarımızın ihtiyacına göre paylaşımlar yaparak onların ilgisini çekebilir ve onları araştırmaya teşvik edebiliriz. Ne kadar çok insana anlatıp, ne kadar çok beyine ulaşırsak üzerimizdeki sorumluluğu o kadar hafifletebiliriz. Zamanın müthiş yangınları karşısında sığındığımız kalelerimize diğer kardeşlerimizi de dahil etmek çabası içinde hayata geçiremediğimiz, her zaman ertelediğimiz görevlerimizi “Gençlerle Buluşuyoruz”programında vakit ilerlemeden hayata geçirmeye karar verdik. Ve “yarın yaparız” diyerek değil “bugün ben ne yapabilirim, şu an elimden ne gelir” diyerek çıktık yola. Rabbim yolumuzu açık etsin önümüze çıkan engeller karşısında sebat ve ihlâsla karşı koyabilmeyi bizlere nasip etsin inşallah. 

Şule Konca