Kur’ân-ı Kerîm’in bu zamana bakan âyetlerinin açıklaması olduğu için Risale-i Nur’u okumak kendimizi bulmak demektir. İnsan olduğumuzun farkına varmak ve hayatımıza yön vermektir. Rotasını şaşırmış bir gemi gibi insan da hakikî insaniyeti bilmezse, nasıl bir hayat süreceğini bilemez, perişan olur. 

Asıl ilim iman ilmidir Risale-i Nurlar onu bize öğretiyor. Mü’min olan bir insan iman ilmini öğrenmek ve tebliğle vazifelidir. Bilhassa bir anne olarak evvelâ kendimizi ve biricik evlâtlarımızı ve sevdiklerimizi bu zamanın tehlikelerinden kurtarmanın yollarını aramak her insanın en büyük arzusudur. Bu noktada en önemli kurtarıcı Kur’ân eczanesinden derlenen Risale-i Nur eserleridir. Başta kendimizi ve yavrularımızı bu eser Külliyatını okuyarak hayatımıza yön verdirebilmektir.

Üstad Bediüzzaman Hazretleri Lem’alar adlı eserinde “Risale-i Nur’un en mühim bir esası şefkat olmasından, nisa taifesi şefkat kahramanları bulunmaları cihetiyle daha ziyade Risale-i Nur’la fıtraten alâkadardırlar. Ve lillahilhamd, bu fıtrî alâkadarlık çok yerlerde hissediliyor. Bu şefkatteki fedakârlık, hakikî bir ihlâsı ve mukabelesiz bir fedakârlık manasını ifade ettiğinden, şimdi bu zamanda pek çok ehemmiyeti var. Evet, bir vâlide veledini tehlikeden kurtarmak için hiçbir ücret istemeden ruhunu feda etmesi ve hakikî bir ihlâs ile vazife-i fıtriyesi itibariyle kendini evlâdına kurban etmesi gösteriyor ki; hanımlarda gayet yüksek bir kahramanlık var. Bu kahramanlığın inkişafı ile hem hayat-ı dünyeviyesini, hem hayat-ı ebediyesini onunla kurtarabilir. Fakat bazı fena cereyanlarla, o kuvvetli ve kıymetdar seciye inkişaf etmez veyahut sû’-i istimal edilir” buyurmaktadır.

Mademki annelere Rabbimiz tarafından emanet verilen yavrularımızı iman hakikatleriyle bu zamanın tehlikelerinden korumak mümkün, biz de bütün gayretimizi onu okumaya sarf etmeliyiz. Hem kendimizi hem de başkalarının imanlarının kurtulmasına çalışmayı vazife bilmeliyiz. Dünyaya niçin geldik ve vazifemiz nedir, nereye gidiyoruz gibi hayatımızın mahiyetini anlamak ona göre yaşamak güzelliklerin çirkinliklerin beraberce cem olduğu hayatımıza güzellikleri ve mutluluk ve huzuru kazandıran Kur’ân hakikatleri olan Risale-i Nur’u okumak ve yansıtabilmektir. Merhum Zübeyir Gündüzalp Ağabeyin dediği: “oku oku her gün oku. Okudukça oku ki ruhun nuru İlâhî ile parlasın. Kalbin nuru Kur’ân’la temizlensin. Aklın nuru İslâm’la işlesin ve yükselsin. Bütün tehlike okuyamamaktan çıkıyor. Okuyamamaktan kork. İstidatları inkişaf ettirmek için çok okumak.” Altın prensipleri, yaşantımızda rehber haline getirmemiz gerekiyor. 

Hanımlar Rehberi’nde Nur’un saff-ı evvel hanımlarının dediği gibi biz de deriz: “Bu karışıklık devrinde; en müstakim yol, en doğru rehber, en hakikî üstad Risale-i Nur’dur. Risale-i Nur, Kur’ân yoludur. Risale-i Nur, iman ve İslâmiyet yoludur. En güzel, en şirin, en zevkli nuranî hakikatler Risale-i Nur’dadır. İnsan kelime-i tevhidin zikrini yaparken, Kur’ân okurken nasıl İlâhî bir aşkla dolarsa; Risale-i Nur’u okurken, dinlerken de öyle oluyor. Çünki Risale-i Nur, baştanbaşa Kelime-i Tevhidin hakikatlarını ders veriyor. Kur’ân hakikatlerini, tevhid hakikatlerini bize anlatarak kalbimize, aklımıza, ruhumuza nakşediyor. Hepsini lâyıkıyla anlayamasak da, anlayabildiğimiz kadarı bizi kurtarıyor. Anlayamadığımız yüksek hakikatleri de; manen bize tesir ediyor, feyizlendiriyor, nurlandırıyor. Onun için, Nur Risaleleri defalarca okunuyor, tekrar tekrar mütalâa ediliyor.” 

Bu sebeple, Risale-i Nur, “şu zamanın yaralarına en münasib bir ilâç, bir merhem ve zulümatın tehacümüne maruz heyet-i İslâmiyeye en nâfi’ bir nur ve dalâlet vâdilerinde hayrete düşenler için en doğru bir rehber olan Risale-i Nur’u, ölünceye kadar okuyacağız, neşredeceğiz inşâallah.” (Tarihçe-i Hayat)

Nursena Demir