Tıpkı nadide bir çiçek gibi yetiştirilip, daha çocuk yaşlarda İslâm ilmine teslim edilmek.

Sonra diz çökmek Kur’ân rahlesine, gurbet elde.

Şahin Hoca olmak; ilim deryasının derinliğinde boğulup, aşk iklimlerinde dirilmek. Her kelimeyi, her cümleyi yüreğine nakşetmek. Öğrendiklerini yaşamak kendi âleminde.

Her biri ayrı mektep âlimlerden ilim çağlayanları keşfetmek. Öğretmek için öğrenmek kendi tâbiriyle.

Öyle çok bilgi yüklemek ki kalp heybesine; Ramazanlardan bir Ramazan, koca İstanbul’dan gelip, Akhisar’lı gönülleri fethetmek, yirmi birinde.

Akhisarlı’ların âcizane dileklerinin karşılığı olmak sonra.

Hilâliye Eğitim Vakfı’nın ilk tohumlarını gönüllere serpmek.

Şahin Hoca olmak; bir tohum atmak değil sadece. Onu sevmek, onu beslemek, onun yeşermesi için duâ etmek Allah’a. Hep sabretmek, çalışmak sonra. Tevekkül etmek.

Önce namaz kıldırma vazifesi, sonra vaazlar, hutbeler… Sonra mini mini talebeler.

Bir hizmet bu kadar kısa sürede, bu kadar çok ve kaliteli meyve verir mi? Meyveler kaç kere olgunlaştı, çekirdekleri toprağa düştü de, o dahi büyüyüp meyveler verdi. Ve olgunlaşan meyvelerden tekrar tekrar meyveler yetişti.

Şahin Hoca olmak; bir dilek tutmak, bir söz söylemek, bir yol açmak gönüllere.

Hafızların ve Kur’ân âlimlerinin yetişmesi için her türlü fedakârlığa katlanmak. Hocaların hocasıyken dahi gece nöbet tutmak, bozulan yeri tamir etmek kendi elleriyle.

Vakfın borçlarını şahsî borcu bilip, “Borç olsun, duâya vesile oluyor. Daha çok yalvarıyorum Rabbime” demek.

Şahin Hoca olmak; her yıl yüzlerce talebeyle tek tek ilgilenmek. Binlerce talebenin yetişmesine vesile olmak. Kurslar doldukça yenisinin temellerini atmak Rabbe güvenerek.

Yarım asırlık hizmet hayatında canla başla koşturmak. Yeni bir şeyler öğrenmek için en küçük fırsatı dahi kaçırmamak. Yoluna engeller çıktıkça yılmayıp başka yolu denemek. Daha kaç kişiye ulaşabiliriz kaygısıyla yaşamak.

Kursta gayretli bir hoca, anne babayı yanından ayırmayan vefakâr bir evlât, onca hizmetin arasında eşine ve evlâtlarına vakit ayıran bir aile reisi olmak.

Hane sahibi değil, misafirhane sahibi olmak.

Sürekli ilimle meşgul olup, boş bir dakika geçirmemek. Bir imamın neler yapabileceğini cümle âleme göstermek.

Şahin Hoca olmak; ibret-i âlem bir ömür yaşamak. Ve sonra görevini tamamlamış bir asker gibi terhis edilmek.

On binlerin omuzlarında Hakka yürümek...

*

Yazan: Zeynep Kahraman FÜZÜN / [email protected]