Her gün önüne onlarca test geliyordu. O ise bunların arasında boğuşuyordu. Deneme sınavlarından birisine giriyor, çıkınca yeni birine daha giriyordu. Peki neden?

Rüyalar göremez olmuştu. Çünkü uyumuyordu. Sadece ders çalışmaktan bitkin düşüyordu. Rüya görmeyi özlemişti. Sonra annesi geliyordu. Hadi bakalım, sınava az kaldı sözü… Az kalsın ne olacaktı ki… Kazanmasa ne olacaktı ki… Ama bunu annesine söyleyemiyordu. Çünkü sınavı kazanmazsa, annesinin onu sevmeyeceğini düşünüyordu. İyi bölüm kazanana kadar da annesi onu sevmeyecekti. Annesi, sevgi silâhı ile kendisini tehdit ediyor, mutlaka yüksek bir puan alarak iyi bir bölüm kazanmasını istiyordu. Komşuların çocukları bak nasıl da çalışıyorlar, bilmem nereleri kazanıyorlar diye durmadan başarılı çocukları örnek gösteriyordu.

 Ama sıra arkadaşı böyle miydi? Annesi, kazansın ya da kazanmasın hiç önemsemiyordu. Sadece çocuğunun mutlu olmasını istiyordu. “Ama benim annem, sadece kendi mutlu olsun istiyor” diye mırıldandı.

Annesi kahvaltısını kitapların yanına koymuş, odadan çıkmıştı. Tek başına kalıp dikkatini dağıtmadan çalışmasını istiyordu. “Allah’ım, ben robot muyum? Yapamıyorum işte” diye ağlamaya başladı. Annesinin sesini duydu. 

Telefonda bir arkadaşı ile konuşuyordu: 

-Evet, ben bizim kızı kurslara, dershanelere gönderdim. Kesin doktor olacak, hadi o da olmasın eczacı.

Offf! Dedi kendi kendine.

 -Ben bunları olmak istemiyorum ki… Ben sadece çocuk olmak istiyorum. Annemle gezmek istiyorum, kitap okumak ve yorum yapmak istiyorum. Ben test çözme robotu olmak istemiyorum, ama beni anlamıyorlar. Ben Ayşe ile duâ etmek istiyorum. Annem bana duâ etmeyi bile öğretmedi ki… ders, ders, ders… Ben yaşayan bir robotum ve kumandam annemde. Ben bir kere sabah namazına kaldırılmak istiyorum. Ben temizlik yapmak, kek pişirmek, ev için alış veriş yapmak istiyorum. Ama hep test, hep test.

Eline aynayı aldı. Gözleri çökmüştü. 

- Değer mi yani. Bir etiketi olmayan  insan, insan olmuyor mu? Neden bu barkod her yerde karşımıza çıkıyor. Önemli olan iyi bir insan olmak değil mi? Varsın devlete girmeyim, varsın diplomam olmasın, ama insan olayım. İyi birisi olayım. Hayallerimi gerçekleştireyim. Ölmek istiyorum Rabbim, sınava girmeden ölmek ve kurtulmak. Annemin hayallerinden sıyrılmak, rahatlamak istiyorum.

Ayşe’ye mesaj gönderdi:

-Çok sıkılıyorum Ayşe, annem sürekli beni robot gibi ders çalışmaya zorluyor.

Ayşe:

-Sabret canım, sen çalışma. Şimdi pencereni aç. Gözlerini kapat ve kâinatı dinle. Allah’ın her zaman yanında olduğunu hissedeceksin.

Kalktı ve pencereyi açtı. Gözlerini kapattı. Kuş sesleri, hafif bir rüzgâr ile çiçeklerin kokusu… Hissedebiliyordu. Eğer, Allah ona bu kadar yakınsa sınavda da yanında olacaktı. “Allah’ım hayırlısını nasib et.” dedi. “Anneme de hidayet, feraset ve basiret ver” diye duâ etti. 

Pencerenin önünde uyuyakalmıştı. Uyandığında sınav saati çoktan geçmiş, böylece sınava girememişti. Annesini baş ucunda saçlarını okşarken gördü. 

- Canın sağ olsun kızım, bunda da bir hayır vardır diyordu.  

Merve İRİYARI / [email protected])