Birçok akademisyenin katıldığı zirvede ibret alınması icap eden tesbitlerde bulunulmuş. İnşaat sektöründeki gelişmeler 75 milyonu yakından ilgilendiriyor. Herkes ev sahibi olmak isterken, inşaat sektöründeki plansız büyümenin yeni krizlere sebep olabileceği de ifade ediliyor.

TOBB Başkanı Rıfat Hisarcıklıoğlu’nun sektörü değerlendiren konuşmasında dikkat çektiği nokta çok çok önemli. Hisarcıklıoğlu, 2013 yılında tüm şirketlerin toplam net kârının 68 milyar lira olarak gerçekleştiğini ve 2012’ye göre artış olmadığını belirterek, “Bilâkis yüzde 30 azalmış. İşte müteşebbisimizin sıkıntısının özeti burada. Şirketlerin ciroları artıyor, ancak yapılan cironun bereketi azalıyor” demiş. (Star g., 13 Kasım 2014)
Piyasada ikinci sıkıntının ise çeklerde yaşandığına dikkati çeken Hisarcıklıoğlu, “Karşılıksız çekte hapis cezası kalktıktan sonra çekte sorunlar arttı. Çeke yeniden itibar kazandırmalıyız ki, piyasada çarklar dönsün” şeklinde konuşmuş.

İnşaat konuşulur da, iş kazaları konuşulmaz mı? Nitekim, İstanbul Sanayi Odası (İSO) Meclis Başkanı Zeynep Bodur Okyay, “İnşaat sektörü hızla büyümekte, bu kazalar sektörün önünün kesilmesi adına bilinçli mi yapılıyor diye komplo teorileri bile aklıma geliyor” derken, SİNPAŞ Holding Başkanı Avni Çelik de, “Bu sektörde bunlara dikkat etmek şart, eğer önlemleri almazsanız ileride çok zor durumlara düşersiniz. Ülkemizde son zamanlarda bu tarz talihsizlikler her işverene ders olmalı” diye konuşmuş. 

İnşaat sektörünün derdi bitmez, ama bu sektörle sınırlı olmamak şartıyla en önemli derdimiz; her yerde ‘bereket’in kalkmış olmasıdır. Helâl, haram ve bereket kavramları çok hayatîdir. Helâli bilmeyen haramı bilmez, ikisini de bilmeyen bereket göremez. Bu bakımdan, şirketlerin cirolarının artmasına rağmen kârlarının artmamış olması bereketin uçup gitmiş olduğuna bir işarettir.

Tabiî ki bereket, manevî bir hadise olduğu için miktarla ölçmek mümkün değil. Hissedilir, ama ölçülemez. Nitekim umumî anlamda babalarımızdan daha zengin olduğumuz halde yine de maddî sıkıntılardan kurtulabilmiş değiliz. Bunun sebebi de bereketsizlik değil mi? Bereketsizliğin bir sebebi de, ‘maaş alan’ ve ‘maaş veren’lerin ‘hak’larını karşılıklı olarak helâl etme alışkanlığının unutulmuş olması değil midir? Meselâ, emekli maaşı alıp da “Oh, rahata erdim” diyenleri pek göremezsiniz. Acaba, emekliye maaş veren devletin ve bir bütün olarak milletin o parada gözü mü var? Milletin ekseriyeti, emeklilerin bu maaşları ‘hak etmediklerini’ mi düşünüyor? Her halde böyle bir kanaat var ki, emekli olup da ‘düzlüğe’ çıkana pek rastlanmıyor.
‘Bereket’i konuşup da ‘israf’ı konuşmamak olmaz. İsraf ne kadar artarsa bereket de o kadar azalır. Biri varsa, diğeri olmaz. Diş boyu değil, ‘çene boyu’na kadar israfa batmış bir sistemde bereket olması beklenebilir mi?
Ne yapmalı? Tevbe ile israfı terk edip bereket için duâ etme vakti. İşlerimizde bereket olursa problemler de sona erer. Bereketli bir lira, bereketsiz bin liradan daha büyüktür, daha faydalıdır.

Bereket kavramını hep akılda tutalım ve rızkımızın bereketlenmesi için ihlâs ile duâ edelim. Ey Rabbimiz! Bizi haramlardan uzak tut. Rızkımıza bereket ihsan et ve midelerimize haram lokma girmesine mani ol. Amin.