Yıllardan beri uygulanan ve millet ekseriyetin itiraz ettiği “öğrenci andı” 2013 yılında kaldırılmıştı. Danıştay 8. Dairesi, ilköğretim okullarında uygulanan ‘Öğrenci Andı’nı kaldıran yönetmelik hükmünü” iptal ederek  yeni bir yanlışa imza attı. Karar, Türk Eğitim-Sen’in, Millî Eğitim Bakanlığı İlköğretim Kurumları  Yönetmeliğinin “Öğrenci Andı” başlıklı 12. maddesini yürürlükten kaldıran düzenlemenin iptali istemiyle Danıştay’da açtığı dâvâ üzerine alınmış. 

Danıştay söz konusu kararında ‘devletin anayasal niteliğiyle uyumlu ve Türk devletini ve milletini ebediyete  kadar yaşatacak genç nesillerin yetiştirilmesi hedefine uygun’ olduğu ileri sürmüş ve ‘idarenin istikrar  kazanmış bu uygulama’ya son vermesinin haklı bir sebebinin olmadığını kaydetmiş.  (https://tr.sputniknews.com, 19 Ekim 2018)

Karar sonrası Millî Eğitim Bakanlığı’ndan yapılan açıklamada da şöyle denilmiş: “İlköğretim kurumlarında  ‘Öğrenci Andı’ okutulmasına ilişkin yönetmelik maddesi, 8 Ekim 2013 tarihli Millî Eğitim Bakanlığı İlköğretim Kurumları Yönetmeliği’nde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik’in 1. Maddesiyle yürürlükten kaldırılmıştır. Danıştay 8. Dairesi, 24.04.2018 tarihinde söz konusu yönetmelik hükmünün iptaline, ilk derece mahkemesi  olarak temyiz yolu açık olmak üzere karar vermiştir. Söz konusu karar henüz kesinleşmemiştir. Hukukî süreç  devam etmektedir” denilmiş. 

(www.meb.gov.tr/basin-aciklamasi/haber/17276/tr)

Karar üzerine muhtemelen çok şey söylenecek. Daha ilk günden karara itiraz eden eğitimciler, siyasetçiler ve sivil topluluk kuruluşları oldu ve bunları duyuran açıklama yapıldı. Sosyal medyada da dikkat çekici tesbitler ve itiraz oldu. İtirazların ortak noktası, Türkiye’nin temel meselelerini halletmeden yoluna devam edemeyeceği noktasında düğümleniyor. Acaba gerçek anlamda sivil ve 12 Eylül darbecilerinin millete dayattığı anayasayı aratmayan ‘yeni bir anayasa’ yapılmış olsa ve ilgili kanunlar da ‘Kopenhag Kriterleri / Avrupa Birliği  standartları’na göre değiştirilmiş olsa Danıştay böyle bir karar alır mıydı? Muhtemelen alamazdı, çünkü öyle  bir kararı dayandıracağı kanun ve anayasa hükmü bulamayabilirdi. 

Şuna da dikkat çekmek gerekir ki burada asıl itiraz edilen ‘sabah sabah ant okunması’ değil. Okunan ‘ant/yemin’in muhtevasıdır. Mümkün olsa ve herkesin üzerinde ittifak edebildiği bir ‘ant’ olsa belki de ona itiraz eden çıkmayacak. Acaba insana önem veren ve yeryüzünde varsa ‘devlet millet içindir’ diye düşünen  ülkelerde böyle bir uygulama var mı? Varsa, o yeminlerin o ‘ant’ların muhtevasında neler var? Öğrenciler ne  için yemin ediyor?

Danıştay’ın kararına itiraz eden ve yanlış bulan bir hukukçu, “İhdinas sıratelmustakıym diyelim hepimiz!” diye yazmış. Yani, “Bizi doğru yola ilet, eriştir” manasına gelen bir ‘ant’a çok daha anlamlı, çok daha faydalı değil mi?

Tartışmalar sonrasında nasıl bir uygulama olacağını şimdiden bilmek zor olsa da, Türkiye’nin asıl ve önemli meselesinin gerçekten iyi, güzel ve yeni bir anayasa yapmak ve sistemi de buna göre yenilemek olduğu artık görülsün. Boş tartışmalarla yılları heba etmek yerine temel meseleleri konuşalım, tartışalım ve çare arayalım.

Ettiğimiz yemin bizi doğru yola ileten bir yemin olsun vesselâm.