Türkiye’yi ve dünyayı idare edenler karşılaştıkları dertleri vaktinde ve zamanında çözmedikleri için bir olan dert belli bir süre sonra bin olup yeniden karşımıza çıkıyor.
Şu an için dünyayı meşgul eden büyük dertler, başladıkları günlerde böyle miydi?
Filistin meselesi 50 yıl önce mi daha kolay çözülürdü yoksa şimdi mi çözülür? Kapı komşumuz olan Suriye’deki krizi, 5 yıl önce çözmek mi daha kolaydı yoksa bugün mü?
Aynı ölçü, Afganistan için de, Myanmar için de, Sudan için de velhasıl bütün problemler için geçerlidir. Yarayı tedavi etmek, elbette kangren olmadan önce daha kolay ve mümkün olur.
Çözüm ve çare bekleyen dertlerin, savaşların ve ihtilâfların ekseriyetinin İslâm ülkelerinde olması da ayrı bir dert olsa gerek. Son günlerin dertlerinden biri de Libya’da yaşananlardır. Libya’ya huzur getirme iddiasında olan ‘büyük devletler’ el ele verip Libya’nın bu hale düşmesine sebep oldular. Ülke fiilen parçalanmış durumda.
Bütün İslâm ülkelerinin ve tabiî ki Libya’nın da ‘hür ve âdil bir ülke’ olması en büyük temennimizdir, ama bu sadece sloganlarla, vaadlerle, nutuklarla sağlanır mı? Mısır parlamentosunun kendi cumhurbaşkanına “Libya’ya askerî müdahale yetkisi” vermiş olması gerginliğin katlanarak artmasına yol açmış görünüyor.
Gelişmeler üzerine bir açıklama yapan Birleşmiş Milletler (BM) Sekreter Sözcüsü Stephane Dujarric, “Libya’da sahada ve ülke dışındaki bütün taraflara mesajımız net; askerî çözüme yer yok. Tek çözüm müzakere edilmiş siyasî bir çözüm” demiş. Libya İçişleri Bakanı Fethi Başağa ise Mısır Meclisinin “Libya’ya müdahale” yetkisi vermesini “savaş ilânı” olarak isimlendirmiş. Bakan Başağa, “Sınırlarımızın içindeki yabancı bir gücü düşman güç sayarız. Milletimizin egemenliğini, güvenliğimizi ve hürriyetimizi savunmaktan tereddüt etmeyeceğimizi ilân ediyoruz” ifadelerini kullanmış. (AA, 22 Temmuz 2020)
Dünya Müslüman Âlimler Birliği Genel Sekreteri Ali Muhyiddin el-Karadaği ise, Mısır Meclisinin “Libya’ya müdahale” yetkisi veren kararını eleştirerek, Sisi’ye 1960’larda Mısır’ın ciddî kayıplar verdiği Yemen Savaşı’ndan “ders çıkarması” gerektiğini belirtmiş.
Avrupa Birliği de Libya’daki çatışmada faal olan bölgesel aktörlerin yaptığı askerî müdahale tehditlerinin “tehlikeli” olduğu uyarısında bulunmuş ve bütün tarafların Birleşmiş Milletler (BM) öncülüğünde ‘Berlin Süreci’nde vaad ettikleri taahhütleri yerine getirmesi istenmiş.
Libya bir İslâm ülkesi olduğuna göre buradaki ihtilâfta çözüm üretmesi beklenen ilk uluslar arası kuruluş da İslâm ülkelerinin bir araya gelerek kurduğu İslâm İşbirliği Teşkilâtı (İİT) olması icap etmez mi? Maalesef başka noktalarda olduğu gibi Libya konusunda da İİT arzu edilen ölçüde devreye girebilmiş değil. İslâm dünyasının çözüm için Avrupa Birliği ve Birleşmiş Milletler’in devreye girmesini beklemesi mi gerekecek?
Acaba çözüm yolları aramak için bu güne kadar beklenmeyip, ihtilâfın ve problemin çıktığı ilk günlerde, ilk aylarda gerekli adımlar atılmış olsa Libya meselesi bu ölçüde büyük bir yara haline gelir miydi?
Dünya Müslüman Âlimler Birliği Genel Sekreteri Ali Muhyiddin el-Karadaği her ne kadar Mısır’a sesleniyor olsa da esasında aynı çağrıyı bütün İslâm âlemine yapmış gibi kabul etmek lâzım. İslâm âlemi bundan önceki ihtilâfları ve savaşları dikkate almalı, onlardan ders ve ibret çıkarmalı ki problemlere vaktinde ve zamanında çare bulabilsin. Geçmişte yaşananlardan ders ve ibret alamadıktan sonra benzer krizleri ve savaşları her zaman yaşamak durumunda kalabiliriz.
Türkiye’yi ve dünyayı idare eden idareciler geçmişte yaşananlardan ibret almalı ve benzer hatalar yapmamalı.