İşin doğrusu şimdiye kadar Safranbolu’yu ziyaret etmemiş olmaktan dolayı hayıflandım. Safranbolu’ya ulaşmak için Karabük’ten geçtik ve Karabük’ün girişinde Kardemir fabrikası bizi karşıladı. Sadece Karabük’e değil, bölgeye imkânlar sunan bu fabrikayı yapanları da bu vesileyle hatırladık.

Safranbolu iyi muhafaza edilmiş bir şehir. Gitmeyenler de Safranbolu’nun medhini ve ününü duymuş ve bilmiştir. Fakat gittiklerinde görecekler ki; Safranbolu hayal ettiklerinden daha güzel bir şehir. Bir ‘eski Safranbolu’nun girişinden itibaren gezmeye gayret ettik. Ekseriyetle restorasyonu yapılmış güzel evler ve mahalleler ziyaretçiler karşılıyor. Pek çoğu da otel olarak hizmet veriyor. Baharın ilk günlerinde bu kadar yoğun turist çeken bir ilçenin, yaz aylarındaki yoğunluğu her halde tahmin edilir.

Safranbolu tam bir İslâm şehri. Adım başı küçük camiler ve türbeler var. En çok dikkat çeken nokta da adım başı çeşmelerin olması. Hem de bu çeşmelerden içilebilir, temiz ve soğuk sular akıyor. Görünce maşallah dememek mümkün değil. Turist rehberlerinden dinlediğimize göre şehrin zenginleri evlerine su getirince, fakir fukara ve mahallenin diğer insanları da bu sudan istifade etsin diye evlerinin altına birer çeşme yapmışlar. Bu çeşmelerden hem insanlar hem de hayvanlar istifade etmiş. 

Çok ince ve Müslümanca bir davranış ve düşünce. Dikkat edelim, bu çeşmelerden su, bugün değil; yıllar önceki imkânlarla akıtılmış... Az sayıda suyu akmayan çeşme var, ama bu dikkate alınmayacak kadar az. 

Tabiî ki o çeşmelerden suların akmasını arzu ederiz.

Safranbolu esnafı da bize cana yakın ve müşteri dostu gibi göründü. Hele lokumcu ve kolonyacılar... Herkesin tadına bakmaları için lokum ikram ediyorlar. Yine isteyen herkese çok da ısrarcı olmadan ‘safran kokulu kolonya’ fısfıslıyor... Şimdiye kadar ziyaret ettiğimiz şehirlerde böyle ikramlara pek rastlamamıştık.

Bazı esnaf amcalarla sohbet ettik ve Safranbolu’yu tahminimizden daha iyi ve farklı bulduğumuzu ifade ettik. Onlar da, “Bu şehir 900 yıl önce kurulmuş. Elbette farklı olacak” diye övündüler. Haksız sayılmazlar, güzel bir şehirde yaşıyorlar. Bunca tanıtıma rağmen bu ilçemizin yine de yeteri kadar tanınmadığına böylece şahit olmuş olduk.

Bu güzel ilçemizde garip karşıladığımız haller de oldu. Bir dükkân önünde bizi içeriye dâvet eden genç bir arkadaşa “Safranbolu ilçe mi?” diye sorduk. “Bilmiyorum, şu amcaya sorayım” dedi ve birine sordu. O amca da “Evet, Karabük’ün ilçesidir” cevabını verdi. Yaşadığı yerin ilçe olup olmadığını bilmeyen birine ilk defa rastladık desek yanlış olmaz her halde. Bir başka esnafa, şehir içinde olan bir iki caminin yerini sorduk. Camilerin adını dahi hatırlamadı. Hayret ettik... Eh, bu kadar güzel şehrin böyle nazarlıkları da olur diye düşündük.

Safranbolu’nda dikkatimizi çeken bir nokta da, otobüs durakları oldu. Her durak, tarihi Safranbolu evlerini hatırlatan şekilde ahşaptan yapılmış. Çok şık bir tasarım... Her il ve ilçe bu güzelliklerden örnek alıp kendilerine en iyi şekilde temsil edecek duraklar yapamaz mı?

Evlerden dikkati çeken bir İslâm ahlâkı ve Müslüman ailesi tablosu daha vardı: Çok küçük, çıtalarla sarılmış, bombeli cumbalar var. Evin hanımı eve geleni görsün, ama kapıdaki misafir bakanı görmesin diye... En ince hassasiyetlerin dahi dikkate alındığı bir Müslüman mahallesi, ailesi ve şehrini hatırlatan Safranbolu anlayışının bütün dünyaya yayılması duâsıyla imkânı olanların bu güzel şehrimizi görmesi tavsiye edilir...