Bu apaçık yanlışta ısrar etmenin ülkemize neler kaybettirdiğini bilmek için de âlim olmaya gerek yok. Maddî ve manevî krizlerden kurtulmak için bir gün dahi gecikmeden işi ehline vermeye başlamak şarttır.

Keşke, “Hayır, her iş ehline veriliyor” diyebilsek. Devlet dairesine işi düşüp de işin ehline verilmediğini görmeyen var mı? Elbette toptancılık yaparak bütün memurları ve çalışanları ‘ehil değil’ diye eleştiremeyiz. Fakat umumî olarak işin ehil olana verilmediği tartışmasız bir gerçek. Devlet dairelerine alınacak kişiler için keşke sadece ehil olmak şartı aransa...

Bilhassa eğitim ve diyanet camiasında işin ehline verilmesi ya da verilmemesinin nelere mal olduğunu iyice görmek gerekir. Her işin temelinde eğitim olduğuna göre, öğretmenler ehil olmazsa nasıl düzlüğe çıkabiliriz? Ehil olma şartının kılı kırk yaracak şekilde dikkate alınması icap eden bir camia da diyanet camiası olmalı. Her hal ve hareketiyle cemaatine örnek olması icap eden imam hatipler eğer ehil olmayanlardan seçilmiş olursa ortaya çıkan faturayı kim öder? İmam hatibin dinî meselelerdeki hatasını tesbit eden ya da itiraz eden cemaatin olduğunu düşünün. Böyle bir sistemde sıkıntılar aşılabilir mi?

Diyanet camiası her hareketiyle insanlara örnek olmak zorundadır. Çoğu zaman idarecilerin de hatırlattığı üzere imam hatiplerin mesaisi namaz vakitlerinde camide olmakla sınırlı değil. Herkes için önemlidir, ama bilhassa imam hatiplerin her hal ve hareketiyle örnek olması çok daha önemlidir. Vazifesini sadece namaz vakitleriyle sınırlı gören ve öyle davranan imam hatipler maalesef iyi örnek olarak görülmüyor. Bu noktada köy camilerinde fiilen uygulanan ‘Cuma namazı için görevli imam hatip’lik uygulaması bir bütün olarak diyanet camiasına olan itimadı sarsıyor. En azından Karadeniz köylerindeki uygulama, imam hatiplerin sadece Cuma namazlarını kıldırmasıyla sınırlı oluyor. Elbette imam hatiplerin de, diyanet camiasının da kendilerine göre haklı oldukları yönleri vardır. Pek çok köy camisinde imam hatiplerin kalabileceği lojmanlar yoktur. “Lojman şart mı? Kiralık ev tutsun” da diyemeyiz. Çünkü köylerde kiralık ev bulmak da mümkün değil. Peki, aynı imam hatibin okulda okuyan çocukları varsa bu şartlar altında nasıl köylerde vazife yapsın? Bu ayrıntılar düşünülmeden yapılan tayinler imam hatiplerin sadece Cuma günleri köylere çıkıp Cuma namazını kıldırması ve köyden ayrılmasını netice veriyor. Böyle bir imam hatip Cuma hutbesinde ya da vaazında, haktan, hukukdan, millet malının korunmasından bahsetse inandırıcı olur mu?

Tekrarlamakta fayda var: Buradaki kabahatin tamamını köylerde vazife yapan imam hatiplere atmak insaf ile izah edilemez. Bir bütün olarak sistem elden geçirilmeli ve bu meselede uygun bir çare bulunmalı. Köylerin pek çoğunda ilk okul yok. Peki, okul çağında çocuğu olan bir imam hatip köye imam olarak tayin edilirse ne yapacak? 

Türkiye’nin yeni şartlarını dikkate alarak bir düzenleme yapmasında fayda var. Ya okul çağında çocuğu olanlar köylere imam hatip olarak tayin edilmeyecekler ya da başka bir yol bulunacak. Köy imam hatiplerini fiilen yanlış yapmaya sürükleyen bu anlayış, bu sistem mutlaka gözden geçirilmeli. Mevcut durum devam ederse imam hatiplere olan itimat sarsılmaya devam eder.

Dikkate alınmaz, ama bu hususta şöyle bir çare düşünülmesini tavsiye etmek isteriz: Bu durumdaki köy camileri için sadece Cuma namazını kıldıracak şekilde gönüllü ya da sözleşmeli ‘imam hatip’ler düşünülebilir. Hatta başka devlet dairelerinde çalışan ilahiyat mezunları Cuma günü için izinli sayılıp köy camilerinde görevlendirilebilirler. Cuma namazı kıldırabilen imam hatip lisesi öğrencileri, Kur’ân Kursu öğrencileri ve hafızlardan da bu hususta istifade edilebilir. Bu şekilde binlerce imam hatip ihtiyacı karşılanmış olur ve devlet ciddî tasarruf yapabilir. Teklif bizden, uygulama idarecilerden...