“Geriye doğru hicret eden bir kafileye rastladım. (...) Kulak verdim. ‘Ne olacak, ne yapacağız, nedir bu başımıza gelenler’ tarzında konuşuyorlardı. Kafileyi durdurdum. Subayları bir kenara topladım: Bana bakın dedim. İçinde bulunduğumuz vaziyeti bilesiniz. (...) Padişah düşmanınızdır. Yedi düvel düşmanınızdır. Bana bakın, kimse işitmesin, millet düşmanınızdır.” (www.ismetinonu.org.tr)

Pakistan hakkındaki bir haber ekseriyetin bildiği bu hatırayı akla getirdi. Habere göre Pakistan’da 5 ve 16 yaş arasındaki 51,5 milyon çocuğun 22,8 milyonu okula gitmiyor, gidemiyor. Bu bilgiden sonra “Herkes duysun, cehalet birinci düşmanımızdır” dememiz ve dünyaya işittirmemiz gerekmez mi?

“Biz kendi eğitim sistemimize bakalım. Pakistan bize uzak” da diyemeyiz. Çünkü Pakistan’da yaşayanların çoğunluğu Müslüman ve Müslüman Müslümanın kardeşidir. Dolayısıyla Pakistan’daki bir sıkıntı hem bizi hem de bütün İslâm ülkelerini ve dolayısıyla dünyayı da ilgilendirir ve ilgilendirmelidir.

Pakistan Federal Eğitim Bakanlığı ile Eğitim Planlama ve Yönetimi Akademisi’nin hazırladığı “Pakistan Eğitim  İstatistikleri 2016-2017” adlı rapora göre, ülkedeki çocukların yüzde 44’ü eğitim kurumlarına kayıtlı değil.

Raporu kamuoyuna açıklayan Federal Eğitim Bakanı Muhammed Yusuf Şaikh, okula gitmeyen çocuk sayısının önceki yıla göre 210 bin artış göstererek 22 milyon 840 bine yükseldiğini söylemiş. (AA, 6 Temmuz 2018)

Aynı rapora göre Belucistan eyaletinde çocukların yüzde 70’inin okula kayıtlı olmadığı da belirtilmiş. Raporda okul ve öğretmen altyapısı hakkında da bilgiler paylaşılmış. Buna göre, ülkedeki okulların yüzde 26’sında sadece bir öğretmen, yüzde 18’inde sadece bir derslik bulunuyor. Okulların yüzde 22’sinde içme suyu, yüzde 32’sinde elektrik, yüzde 22’sinde tuvalet ve yüzde 21’inde bahçe duvarı yok.

Bütün Pakistanlı çocukların 2030’da okul öncesi, ilk ve ortaokul eğitimi almasının sağlanacağı hedefinden söz  edilen raporda aynı yılda meslekî ve teknik eğitim ile üniversitelerin de maliyetinin herkesin karşılayabileceği seviyede olacağı belirtilmiş.

Pakistan’daki eğitim durumunu ortaya koyan bu rapor İslâm âlemini ve insanlığı sarsması icap etmez mi? Tabiî ki bu durumda olan sadece Pakistan değil. Açıklanan raporlar olmasa da başta pek çok ülkenin de Pakistan gibi sıkıntılı durumda ya da daha feci olduğunu bilmeliyiz. O halde bütün dünyada cehalete karşı büyük bir eğitim savaşı başlatılması gerekir.

Şunu da biliyoruz ki eğitim için okul tek başına yeterli değil ve okul olmadan da eğitim vermek mümkün. Keşke en büyük eğitim merkezi olan aileyi tam bir ‘okul’ haline getirebilsek.

En büyük düşmanın cehalet, fakirlik ve ihtilâf olduğunu bilen herkes bu büyük düşmanlara karşı san’at,  bilgi/eğitim ve ittifak silâhına sarılmak durumundadır. Bu sadece Pakistan için değil, bütün İslâm dünyası ve insanlık için şarttır.

Şunu da akılda tutmak icap eder ki, çocuklarına gerekli eğitimi veremeyen bir ülke ‘atom bombası’ yapmış olsa ne fayda verir?

Milletin imkânını, parasını ve gayretini silâhlara değil; eğitime ve bilgiye harcamak lâzım vesselâm.