Türkiye’yi şu anda idare edenlere göre ülkemizin böyle çağrılara ihtiyacı yok. Onlara göre hak, hukuk ve adalette bile dünyada ‘bir numara’yız. Yürürlükteki kanunların dikkate alınmadığı, keyfiliğin yol aldığı bir yerde adaletin tecelli ettiği söylenebilir mi?

DW Türkçe’nin haberine göre; Anayasa Mahkemesi, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nin ilk kararnamesinde yer alan 37 düzenleme için iptal kararı vermiş. İptal kararlarının gerekçesinde Cumhurbaşkanı’nın Anayasa’da güvence altına alınan temel haklara ilişkin düzenleme yapma yetkisinin olmadığı, bu konuda kararname çıkarılamayacağı ve düzenlemelerin ancak kanunla yapılabileceği vurgulanmış. İptal edilen ve (gerekli düzenlemeler yapılması için) iktidara dokuz ay süre verilen düzenlemeler arasında Cumhurbaşkanlığına personel ataması, maaşlarının düzenlenmesi, hakim ve savcıların Cumhurbaşkanlığınca görevlendirilmesi, üst kademe yöneticileri hakkında bilgi toplanması ile Çevre ve Şehircilik Bakanlığına belediyelere ait yetkiler verilmesi gibi yetkiler varmış. İptal kararının gerekçesi Resmi Gazete’de yayımlanmış. 

İlgili haberde şu bilgiler de var: “Kararnameyle adli ve idari yargıda görevli hakim ve savcılar da İdari İşler Başkanı’nın talebi üzerine üç yıl süreyle Cumhurbaşkanlığı’nda görevlendirilebiliyordu. Yüksek Mahkeme, buna ilişkin kararname hükmünü de Anayasa’ya aykırı buldu. İptal gerekçesinde, “Adli ve idari yargı mensuplarının -yürüttükleri görevler idari nitelikte olsa bile- resmî ve özel görev almalarının, atanmalarının, hakları ve ödevlerinin, meslekte ilerlemelerinin, görevlerinin ve görev yerlerinin geçici veya sürekli olarak değiştirilmesi ile diğer özlük işlerinin kanunla düzenlenmesi gerekir” denildi. (...) Anayasa Mahkemesi, iptal kararlarının Resmi Gazete’de yayımlanmasından başlayarak dokuz ay sonra yürürlüğe girmesine hükmetti. Bu süre dolana kadar iktidarın, kararname maddelerinde iptal edile hükümlerle ilgili yasa çıkarması gerekecek.” (DW’den aktaran: yetkinreport .com, 28 Şubat 2024)

Elbette bu kararın ayrıntılarını işin ehli olan uzmanlar tartışacak. Fakat kararın önemli bir karar olduğunu kimse inkâr edemez. Bununla birlikte bu kararların ‘yanlış’ olduğu daha ilk baştan belli değil miydi? Bu ve benzeri kararların hatalı olduğunu en başta ifade edenler oldu ve onlar bir bakıma susturuldu. Peki, bu ‘yanlış’ kararlara dayanılarak yapılan işlerin ortaya çıkardığı maddi ve manevi ‘fatura’yı kim ödeyecek?

Bir başka nokta da, bu önemli kararın ‘beli başlı medya’ vasıtalarında yer almaması ya da arka planda yer bulmasıdır. İktidarı destekleyen medyada ve ‘resmi ajans’ta bu habere yer verilmemesi ‘çok önemli’ değil mi? Nerede kaldı vatandaşın haber alma hakkı?

Türkiye’nin “hak, hukuk ve adalet yolu”na dönmekten başka çaresi yoktur. İdarecilerin bunu görmek istememesi başlı başına bir hatadır. Keşke bu yanlış yollara girip milleti mağdur etmeseydiler...