30’dan fazla ölü ve bazıları ağır olmak üzere yüzden fazla yaralı söz konusu. Saldırı sonrası yapılan açıklamalar, kurulan büyük tuzağa dikkat çekmiş olsa da, bunun tesbit edilmiş olması, idarecilerin vazifelerini yaptığı anlamına gelmiyor.

Terör bütün dünyanın başına belâ. Ülkemizde de terörün her çeşidine şahit olundu ve yüzlerce, binlerce can yandı. Suruç’ta yaşanan hadise, biraz da komşularımızdaki yangının sınırı aşıp evlerimize ulaşması anlamına gelir. Suriye’deki hadiseler başladığında Türkiye’yi idare edenlerin bin düşünüp bir adım atması icap ettiği her fırsatta ifade edildi. Ne var ki bu ikazlar yeteri kadar dikkate alınmadı. Yaklaşmakta olan tehlike küçümsendi ve ‘bir koyup bin alırız’ anlamına gelen bir tavır sergilendi. Neticede, 3 ay, bilemediniz bir yıl sürmesi beklenen ve Nisan 2011’de ülke geneline yayılan ‘kavga’ yıllarını geride bıraktı ve ne zaman ve nasıl sonuçlanacağı da meşhul.

Umumî anlamda dış politikada ve özelde Suriye hadisesinde yanlış yapıldığı hiç değilse bu saatten sonra kabul edilmeli. Eğer yapılan yanlış ve hata tesbit edilip kabul edilmezse, iyi yönde adım atılması da mümkün olmaz. Türkiye’yi idare edenler, Suriye meselesinde yanlış yaptıklarını kabul etmiş görünmüyor. Bazıları bu hatırlatmaları yanlış yorumlayıp, “Ne yani, Suriye’deki zalime yardım mı edilseydi?” diyebilir. Elbette sadece Suriye’deki değil, hiçbir zalime yardım edilmesin ve edilmemeli. Ancak itirazlar ifade edilirken mutlaka diplomasi dili kullanılmalıydı. Ayrıca, hiç kimse taşıyamayacağı yükün altına girmemeliydi. Bazılarının samimî olmayan övgüleri, idarecilerimizi yanıltmamalıydı.

Bir şekilde bu noktaya gelindi. Dizimizi dövmeyi bırakıp, çare arayalım. Kendi problemlerini çözemeyen bir yapının, başkalarına yardım etmesi kolay olmaz. Çok iddialı olan ‘bölgeye ve dünyaya nizam verme’ sözlerini bir yana bırakalım ve önce kendimize gelelim. Yardıma ve desteğe muhtaç biri, başkasına yardım edebilir mi?

Söz ile değilse bile, fiillerle, icraatlarla özelde Suriye ve genelde dış politikada yanlış yapıldığı ortaya konulsun. Ortaya çıkan hasarı tamir ve tedavi etmek bile epey zaman alır. Mevcut yanlış anlayış devam ederse sadece komşularımız değil, biz de kaybederiz.

Şimdiye kadar ortaya konulan yanlış politikalardan vazgeçilir ve doğru politikalar uygulanmaya başlanırsa hem biz hem de komşularımız kazanır. Madem ortada ‘büyük bir plan’ var. O halde bu planı bozmak icap etmez mi? Planı yapılan sadece terör hadiseleri değil, komşularımızda devam eden ‘kavga’ da uluslar arası bir planın parçası olabilir. Oyuna gelmek istemiyorsak yanlışta ısrardan vazgeçilsin. 

Bölgeyi iyi bilen sosyolog Müfid Yüksel de Suriye politikasındaki yanlışlara dikkat çekerken şöyle demiş: “Arap Baharı’nda iktidar tüm bölgede İhvan’ın hakim olacağını, yönetime onların geleceğini sandı. ‘Biz de onlarla birlikte bölgeyi dizayn ederiz’ diye düşündüler. Neo ittihatçı İslâmcılık dediğim bu... (...) Suriye’de bulunan İhvan ağırlıklı Suriye diasporası da iktidar çevrelerini yanılttı. Onlar bizdeki İslâmcıları Esed’in birkaç aya gideceğine ikna etti.” (Zaman, 20 Temmuz 2015)

Hatadan dönmek fazilettir. Kabul edelim, Suriye politikasında ciddî yanlışlar yapıldı. Herkesin bildiği yanlışları hemen terk edelim.