Peki, olması gereken bu mudur? İyiliklere, başarılara sahip çıkıp; krizlere sahip çıkmamak akıl ile, insaf ile izah edilebilir mi? Bir savaşta kazanılan zaferi komutana, hezimeti ise askerlere, erlere, onbaşılara vermek adalet anlayışıyla izah edilebilir mi?

Ülkemizdeki idareciler ve siyasetçiler yollara, limanlara, ‘iyi iş’lere dört elle sarılırken; zamlara, pahalılıklara, haksızlıklara, adaletsizliklere, adam kayırmalara sahip çıkmıyorlar. Daha doğrusu bu ‘kötü’ neticelerin sorumlusu olarak kendilerini görmüyorlar. Peki krizler, zamlar, sıkıntılar siyasetçilerin aldıkları kararların bir neticesi değil mi? En temel ihtiyaçlar arasında yer alan elektrik, akaryakıt ve benzeri ürünlere zam kararı alanlar idareciler değil mi? Bunun neticesinde ortaya çıkan ekonomik sıkıntının sorumlusu niçin siyasetçi ve idareciler olmasın? ‘Yol’a sahip çıkan idarecilerin yapılan yolsuzlukları görmemesi, bundan başkasını sorumlu tutması kabul edilebilir mi?

Şimdiki idarecilerin büyük bir hatası da, yaptıkları yanlışlarda ısrar etmeleridir. Eskiden birlikte çalıştıkları dostları dahil, dünya alem uygulanan yanlış politikaların terk edilmesini istiyor. Buna rağmen eski ‘dost’larını dahi dinlemiyor ve yanlışlarına yeni yanlışlar ekliyorlar. Yanlış işlerdeki bu ısrar, bu inat, bu tavır haklı görülebilir mi?

Mesela, görünüşte enflasyonla mücadele ediyorlar. Fakat bu mücadele, sadece açıklanan enflasyon rakamlarını düşük göstermekle sınırlı kalıyor. Çarşıda ve pazarda milletin gördüğü fiyatla, açıklanan resmi ramaklar arasındaki uçurumu kim izah edebilir? Ayrıca devletteki israfı sona erdirecek hiç bir adım atmamaları nasıl yorumlanabilir? Devam eden israf kalemleriyle Türkiye’yi ekonomik krizden çıkarmak mümkün olabilir mi?

Dünyanın başka ülkelerinde de ekonomik kriz yaşanıyor. Aradaki fark, başka ülkelerdeki iradeciler krizin sorumluluğunu üstleniyor ve icabında gereğini de yerine getiriyor. En azından, “Yanlış yaptık. Kabahat bizde. Halktan özür diliyoruz” diyenler çıkıyor. Benzer bir açıklamayı Türkiye’de gören ve duyan oldu mu? Krizin sorumluluğunu başka ülkelere ve başka idarecilere atmayı tercih ediyorlar. Hani yeni sistemle işler çok daha kolay olacaktı? Hani ülkemiz 2023’de dünyaya örnek olacaktı? 10 ya da 20 yıl önce verilen sözlerin, çizilen hedeflerin yüzde kaçı yerine getirilebildi?

İdarecilerin bu hususlarda bir muhasebe yapmayıp, yine hayal satmaya çalışması ve önümüzdeki yılları hedef olarak göstermesi sadece kendilerini kandırmak anlamına gelir. Milletin artık kanmayacağını tahmin ediyoruz. Zaten zarara kendi rızasıyla girene ne denilebilir mi?