Bir zamanlar manşetlerde olanlar, siyasî şartların değişmesiyle unutulmaya mahkûm ediliyor. Siyasette vefa olmaması bir nebze anlaşılabilir olsa bile, diğer sahalarda da vefanın olmaması kıyamet alâmeti gibi görülmelidir.

Medya eleştirileriyle tanınan Kürşat Bumin’in vefat haberini (13 Kasım 2018 Salı) alınca ‘vefa’ meselesi hatıra geldi. Kürşat Bumin, yaptığı medya eleştirileriyle tanınıyordu. “Tokatlı Süleyman Hoca’nın oğlu” olan Bumin’i değişik toplantılarda biz de dinlemiş ve bazı sivil toplum kuruluşlarının dar çerçeveli sohbet buluşmalarında da görmüştük. Bir defasında Fatih’te düzenlenen böyle bir toplantıya dâvetli olanlardan az sayıda kişi katılınca daha yakın sohbet imkânı olmuştu.

Kürşat Bumin’in 28 Şubat 1997 sürecindeki hakperest yazıları da her zaman hatırlanmayı hak ediyor. Bir kısım medyanın masum insanları karalamak için yarıştığı o günlerde medyaya ciddî eleştiriler yöneltmiş ve onların bir nebze de olsa kendilerine çeki düzen vermesine sebep olmuştu. Aynı şekilde üniversitelerde uygulanan başörtüsü yasağı ve benzeri insan hakları ihlâlleri konularında da hakperest yazılara imza atmıştı.

Kürşat Bumin, aynı zamanda Yeni Asya’nın ‘zor zaman’lardaki yayınlarını takip eden ve onu ‘tutarlı bir yayın’ olarak değerlendiren dikkatli isimlerden biriydi. Misal olması bakımından, “Yeni Asya: Tutarlı bir yayın” başlıklı bir yazısında şöyle yazmıştı: “Orhan Pamuk dâvâsı”nı her gazete -tabiî olarak- kendi çizgisine göre analiz etti ve gelişmeleri okurlarına bu analiz çerçevesinde duyurdu. Ben bu farklı analizleri gözden geçirirken bir hususa özellikle dikkat ettim: Acaba elimdeki gazete bu dâvâyı gözden geçirirken ne derece tutarlı davranıyor? Bu kıstası özellikle de “muhafazakâr” olarak niteleyebileceğimiz gazetelerde aramaya çalıştım.” Bu çerçevede bir gazetenin, Yeni Asya’nın yayını özellikle dikkatimi çekti. Olaylı duruşma gününün gazeteye yansımasından başlayarak gazetenin son üç günlük yayınını konumuz açısından dikkatle inceledim. Çok tutarlı bir yayınla karşı karşıyaydık. Yeni Asya, bugüne kadar “kendisi için” istediği özgürlükleri Orhan Pamuk dâvâsı söz konusu olduğunda da -milim sapmadan- öylece talep ediyordu. Şunu da söylemeden geçemeyeceğim: Bu tablo beni çok memnun etti. İfade özgürlüğü söz konusu olduğunda memleketimizin başına çöreklenmiş olan kara bulutları böyle tutarlı yayınlarla defedeceğiz inşallah...

“Bu derece “tutarlı” bir bakış ile taradığım diğer “muhafazakâr basın”da karşılaştığımı söyleyemem doğrusu. Onlara hâkim genel hava, yine, “Bana özgürlük, ama diğerine asla!” blokajını aşamamıştı. Yeni Asya, olaylı duruşmayı baş sayfasına “İfade özgürlüğü herkese lâzım” manşetiyle taşımıştı. Gazete bu manşetini şu haberle desteklemeyi de unutmamıştı: “Yasak Türkiye’ye yakışmıyor”. (Yeni Şafak, 25 Aralık 2005, Yazının tamamı için: https://www.yenisafak.com/arsiv/2005/aralik/25/kbumin.html)

Kürşat Bumin, bir yazısında, yazılarına son verilme macerasını da şöyle anlatmış: “Her ne ise de, 16 yıldır sırasında (Alper Görmüş ile hazırladığımız “Kronik Medya” sayfasını da sayacak olursak) haftada 10 yazı ile yer aldığım Yeni Şafak’tan (hem de bir “İnsan Kaynakları Şefi”nin telefonuyla!) ihraç edilmiş bulunuyorum.” (http://t24.com.tr, 3 Temmuz 2018)

Zor zamanlarda hakperest yazılara imza atan fikir adamı, gazeteci ve yazarların ‘kolay zaman’da devre dışı bırakılması Türkiye’nin önemli dertlerinden biri. Buna misal onlarca, belki de yüzlerce hadise var. Keşke herkes, hepimiz vefalı olabilsek.

Allah taksiratını affetsin, rahmet ve merhamet etsin. Amin.