Her ülke gibi ülkemizin de böyle bir meselesi, derdi olabilir. Ancak asıl meselenin  cehalet, fakirlik ve ihtilâf olduğunu unutamayız.

Millî Eğitim Bakanlığı Meslekî ve Teknik Eğitim Genel Müdürü Prof. Dr. Kemal Varın Numanoğlu, İstanbul’da düzenlenen bir toplantıda eğitimi haklı olarak “memleket meselesi” olarak yorumlamış.

İstanbul Sanayi Odası’nın (İSO), Meslekî Eğitim İş Birliği Protokolü tanıtım toplantısında konuşan Prof. Dr. Numanoğlu, Türkiye’nin geçmişinden bugüne meslekî eğitimle ilgili önemli bir yapılanması olduğunu hatırlatarak şöyle demiş: “Bu coğrafya meslekî eğitimin hep farkında olmuş, hem yönetimi hem de toplumuyla. Bizim insanlarımızın kodlarında, meslekî eğitimle ilgilenmek, ona destek vermek var. Hangi sektöre gitsek, konuya nasıl katkı verebileceğini konuşuyor. 

Herkes iyi olsun istiyor, neden istediğimiz noktada değiliz? Değişim hep var, ama üzerimize düşen bu değişimi sürdürülebilir dönüşüme çevirmek. 

Bu dönüşüm sürecinde, değişimin parametrelerini iyi okumalıyız. Bu kapsamda, göreve geldiğimizden bu yana meslekî eğitim özellikle bir yer tuttu. Gerçekten bu konu önemli ve memleket meselesi.” (AA, 29  Nisan 2019)

Aynı toplantıda konuşan İSO Yönetim Kurulu Başkanı Erdal Bahçıvan da şu değerlendirmede bulunmuş: 

“Nitelikli iş gücünün temelini iyi bir eğitim oluşturuyor. Aranan eleman ve yetişmiş eleman konusu önünde sonunda gelip eğitime dayanıyor. Bu gerçek, sanayiden hizmet sektörüne kadar ekonominin her alanı için  geçerli. Ama özellikle sanayide bu konuda son yıllarda çok ciddî bir dar boğazla karşı karşıyayız. Bugün hangi sanayi sektörümüzü temsil eden hangi dostumuzla konuşursak konuşalım, getirip önümüze koyduğu gerçek şu; ‘Doğru işe doğru insanı, kalifiye insanı bulamıyorum.’ Öbür tarafta bakıyoruz işsizlik almış başını gitmiş. 

Maalesef ve özellikle genç nüfusta hak etmediğimiz oranlarda bir işsizlik yaşanıyor. Demek ki burada iş gücü piyasaları ile iş gücü arasında bu köprü eksik. (...) Nitelikli eğitim, nitelikli  meslekî eğitim ve dolayısıyla nitelikli istihdam, sanayi ve üretim toplumu olmanın en değerli anahtarı ve çözümü olacaktır. Proje, üretimden uzaklaşan toplumun tekrar üretime kazandırılması adına ve meslek  liselerimizin itibarının yeniden yükseltilmesi adına da önemli ve değerlidir.”

Yıllardan beri devam eden büyük bir çelişki var ve biz bu çelişkiyi çözebilmiş değiliz: Bir yanda iş arayan gençler, öte yandan işçi arayan iş yerleri var. İş arayan ve işçi arayanları bir araya getirecek, onları  buluşturacak şey her halde eğitimdir. “Her işi yapan”ların yerine “meslek sahibi” olanlara ihtiyaç var. Bunu da ancak meslekî eğitimle yapmak mümkün olur.

İş dünyasının çalışan genç bulamaması ciddî bir problemdir. Eğer insana ve eğitime yatırım yapmayı ihmal edersek, önümüzdeki yıllarda daha feci tablolarla karşılaşmak da mümkündür. Bu bakımdan asıl ‘beka’ meselenin eğitimsizlik olduğunu görmeli ve buna göre adım atmalıyız.

Cehaletin, fakirlik ve ihtilâfla birlikte ‘en büyük düşman’lar listesinde yer alması boşuna değil. Cehaleti mağlûp etmedikten sonra ‘beka’ meselesi hep olmaya devam eder. 

Yarından tezi yok, sloganları bir yana bırakıp gerçek derdimiz olan cehalet, fakirlik ve ihtilâflara çare bulacak şekilde projelere adım atalım. Kalplere hitap edebilen eğitimin bunun en kalıcı çaresi olduğunu da unutmayalım.