“Ekonomide dengeler bozuldu, işsizlik arttı, dünya nezdinde itibarımız kalmadı, eğitimde sıkıntılar var” benzeri tesbitler yapılınca; “O halde bu sıkıntılar uzun müddet aşılamaz. ‘Battı balık yan gider.’ Öldük, mahvolduk. Çaresiz hallere düştük” diyenler oluyor. 

Evet, Türkiye’nin dertleri çoktur, ama inanın bu dertlerin çaresi vardır ve uygulaması da çok kolaydır. İyi niyetle ‘akıl için bir olan yol’ takip edilirse en büyük sıkıntılar dahi kolaylıkla aşılır. “İyi de bu kadar ‘büyük idareci’ler bunu bilmiyor mu?” sorusu akla gelebilir. İnanın, Türkiye’yi sıkıntıya ve krize sürükleyenler de çareleri herkes gibi biliyor; ama bu çareleri uygulamak kendi şahsi menfaatlerine hale getireceği için uygulama safhasına koymuyor.

Gerek eğitim, gerek ekonomi ve gerekse hukuk alanındaki sıkıntıları düşünelim. Bu konularla ilgili bakanlar ya da bürokratlar konuştuklarında ‘doğru şeyler’ söylemiyorlar mı? “Şöyle şöyle yaparsak eğitimdeki sıkıntılar düzelir” diyen idareciler yok mu? Ya da hukuk sahasında yaşanan sıkıntıları dile getirip, “Şunları yaparsak bu sıkıntıları aşacağız” diye güzel ve doğru vaadlerin sıralandığını duymuyor muyuz? Çok güzel tesbitler yapılıyor, ama sıra icraata geldiğinde bunlar hayata geçirilmiyor. Bu noktada belli menfaatler birbiriyle çakıştığı için ‘akıl için bir olan yol’ değil, başka yollar tercih ediliyor. “Oturalım, çalışmayalım, sanayi ve teknolojiye ihtiyaç yok” diyen bir ekonomi bakanı oldu mu? Ya da “Adalet tecelli etmese de olur. Türkiye’nin hiç sıkıntısı yok. Hâkimler ‘bağımlı olmalı’” diyen bir adalet bakanı oldu mu? Olmadı ve olmaz. Yani esasta idareciler de dertleri ve çareleri bilir, ama bunları yapmak ayrı bir maharet, ayrı bir tercih.

İktidar partisiyle yolları ayrılan ve yeni parti kuran eski bakan Ali Babacan, özetlemeye çalıştığımız yanlışların niçin yapıldığını şöyle yorumlamış: “Ne için yapılıyor bunlar? Sadece ve sadece bir iktidarın sürdürülebilmesi için.” (KararTV’ye verdiği röportaj, 20 Mayıs 2020)

Peki, işler nasıl kısa bir sürede düzelebilir? Babacan’ın bakışı şöyle: “Akademisyenlerine, bilim adamlarına baskı yapan ülkelerin bir yere gitmesi mümkün değildir. Ve bunların sona ermesi anlıktır. Bir anda. Yani yeni bir yönetim gelir ve ‘Arkadaşlar herkes rahat etsin, korkmayın ya. İstediğiniz gibi çalışın. Üretin, konuşun. Ben size karışmayacağım. Yeter ki bilgi üretin, bilim üretin.’ Bırakalım insanlar rahatça bilim üretsinler. Gençlerimiz bunu yapar. Yeter ki o ortamı oluşturun. Ama bu ortam baskı ortamı, zulüm ortamı değil.”

İktidarın ülkemizi içe kapatmasına da itiraz var: “Türkiye’yi kapatarak yönetemezsiniz. Türkiye’deki özgürlükleri sınırlarsanız, Türkiye’deki düşünce hayatını sınırlarsınız, Türkiye’deki bilimi sınırlarsınız, ilim adamlarını sınırlarsınız, Türkiye bilim üretemez, ilim üretemez, yeni fikir üretemez, orayı kısırlaştırırsınız.” 

Bazı işler var ki paraya pula ihtiyaç duyulmaz. Türkiye’den daha hür, daha âdil, daha huzurlu olması için paraya mı ihtiyaç var? İnsanlara haksızlık yapmaktan vazgeçmek para ile mi olur?

Ümitsizliğe gerek yok. Türkiye’nin derdi çoktur, ama çözüm de çok kolaydır. Sadece iyi niyet ve kararlılıkla bunları yapmak mümkün. Tabiî kendi iktidarlarını değil, millet menfaatini düşünenler bunu yapabilir vesselâm.