İnsanlar yemesinden, içmesinden ve gezmesinden kısabilir, ama sıra sağlık işlerine geldiğinde bu harcamalardan kısma imkânı yoktur.

Sağlık sektörünün umumiyetle ticarete alet edildiği de yıllardan beri dile getirilen iddialardan biridir. En büyük itham da ilâç firmaları üzerine atılır. Komplo teorisi olarak görülse de bazı firmaların daha çok ilâç satmak için yeni hastalıklar ürettiği ve yaydığı dahi iddia edilir. Bu iddiaları doğrulayan itiraflar ve belgeler de zaman zaman medyada yer alır. Netice itibarıyla sağlık sahası hem çok önemli hem de çok fazla tartışmaların yapıldığı bir sektör olmaya devam eder.

Şimdiye kadar ihmal edilen bir nokta da 'obez' sayısının her geçen gün artması. 2017'de yapılan açıklamaya göre her 10 çocuktan biri obez kabul edilirken, 2019 bütçe konuşmalarında bu sayı "Dört çocuktan biri obez" olarak telâffuz edilmiş. (Milliyet, 14 Kasım 2018)

Bir başka dert de antibiyotik kullanımının tahminlerden daha hızlı artması. İlgili habere göre "Türkiye, OECD 

ülkeleri arasında kişi başına antibiyotik tüketiminin en fazla olduğu ülke. Neredeyse reçetelerin yüzde 40’ında antibiyotik yazılı. Bilinçsiz tüketim dolayısıyla bakterilere direnç oranları artıyor. OECD’nin son raporuna göre antibiyotiğe dirençli bakteriler dolayısıyla 30 yıl içinde 2 milyon 400 bin kişi ölebilir. Rapora göre 2050 yılında en sık görülen ölüm nedenini antimikrobiyal direnç oluştururken, Türkiye, Yunanistan, 

Kore en çok etkilenen ülkelerin başında gelecek." (Mert İnan'ın haberi, Milliyet, 14 Kasım 2018)

Koç Üniversitesi Tıp Fakültesi Enfeksiyon Hastalıkları Bölüm Başkanı ve Avrupa Klinik Mikrobiyoloji Enfeksiyon Hastalıkları Derneği Yönetim Kurulu Üyesi Prof. Dr. Önder Ergönül, Türkiye’nin felâketin eşiğinde olduğunu ifade ederek, “Hem hekimlerin, hem vatandaşların bilinçli olması için seferberlik ilân edilmeli. Vatandaşın gözünde antibiyotik yazmayan hekim makbul sayılmıyor. Bu yanlış algının kırılması için topyekûn mücadele gerekiyor” demiş. (agg.)

Türkiye sağlıkta önemli adımlar atmış olmakla övünüyor, ama ciddî sıkıntılarımızın olduğu da inkâr edilemez. 

Evet, artık ilâç almak için SSK hastanelerinde kuyruğa girilmiyor. İmkânı olanlar özel hastaneleri tercih ediyor ve devlet hastanelerindeki yığılma kısmen azaldı. Fakat sistemde yine de ciddî sıkıntılar var. Bilhassa üniversite hastaneleri çarkı döndürememekten yakınıyor. Ameliyat olan hastalardan 'gönüllü bağış' istiyorlar. Geçen gün bir üniversite hastanesine yatış yapan bir hasta, gözle görünür hijyen eksikliği ve kalabalık odalardaki 'mahremiyet eksikliği' sebebiyle ameliyat olmaktan vazgeçip başka hastaneye gitmişti. Gönül istiyor ki bilhassa üniversite hastaneleri parmakla gösterilecek kalitede olsun. 

Bu eksiklikler sebebiyle kimse oralarda çalışan doktor, hemşire ya da diğer memurları itham etmiyor. 

Sistemde bir sıkıntı olduğu belli. Acil olmayan bazı ameliyatların ertelenmesini isteyen resmî yazılar da medyada haber konusu olmadı mı? Büyük hastanelerin bu hale düşmüş olması Türkiye için övünülecek bir tablo değildir.

Bugün yapılan bir yanlış, tedbir alınmazsa yarın iki yanlışa çıkar. Sağlık meselesi hem ihmale gelmez hem de mümkün olduğu kadar uygun fiyatla verilmeli. İnsanların özel hastanelere mecbur bırakılması doğru değil. İyi niyetle ve birlikte hataları, eksikleri, ihmalleri görelim ve çare bulalım. Allah hepimize sağlık, sıhhat ve afiyet versin inşallah. Amin.