Sosyal medya hesaplarından bu vadide yer alan köy ve yaylalarla ilgili fotoğraf ve haberleri paylaştıkça, arkadaşlarımız “Ne var bu Senoz Vadisi’nde? Bu kadar reklâm etmeye gerek var mı?” diye yarı şaka yarı ciddî takılırlar.

Haklıdırlar. Senoz Vadisi’nde sürpriz yok. Rize’nin ve başka illerin pek çok vadisinde olduğu gibi bu vadide de hayat var, iyilik var, güzellik var ve fakat aynı zamanda ilgisizlik, bilgisizlik ve sorumsuzluk da var.

Bir ziyaret vesilesiyle yakınlarda (25-30 Mart 2019) yine Senoz Vadisi’ne gittik. Vadimizde ağırlıklı olarak geçen yıl başlayan yol çalışması hummalı bir şekilde devam ediyor. Ancak her halde kış şartları sebebiyle işler şu anda yavaşlamış durumda. Bu çalışmalar yapılırken bir çelişki de göze çarpıyor. Dengeli bir çalışma ve paylaşma ihmal edilmiş. Meselâ, Çayeli-Kaptanpaşa arasında dere kenarları duvarlarla yükseltilip yol için dolgu yapılırken ilerleyen kilometrelerce yollar bakımsız. Bilenler bilir, Çukurluhoca’dan Ormancık ve  Uzundere istikametinde giderken (Çataldere yol ayrımı yakınlarında) belki de 20 yıldır düzeltilmeyen bölümler var. 5 ya da 10 kamyon beton ya da asfaltla tamamlanabilecek bir çalışma nedense hep ihmal edilir. Dengesizlikten söz ederken buna dikkat çekmek istiyoruz.

Yıkmanın kolay, yapmanın zor olduğunu gösteren dikkat çekici bir örnek de var. Geçen Kasım (2018) ayında yol çalışmaları esnasında anlaşılmaz bir iş yapılmış ve tarihî Kaptanpaşa Taş Köprüsü’nün bir ayağı tahrip edilmişti. Hadise duyulunca büyük tepki görmüş ve yetkililer hemen devreye girerek “En kısa zamanda gereği yapılacak. Köprü ayağı tamir edilecek. Bunu yapanlar da ceza alacak” mealinde sözler sarf etmişlerdi. Bakınız, aradan 4 ay geçti, hiçbir şey yapılmış değil. Köprüyü tahrip edenler sadece bir  ‘branda’ örterek yanlışı gizlemeye çalışmışlar. 

Tarihî köprünün ayağının tahrip edilmesi üzerine İstanbul’da faaliyet gösteren “Senoz Gençlik Derneği” adına facebook sayfasından bir açıklama yapılmış ve şöyle denilmişti: “Yetkililere sesleniyoruz. Senoz’umuzdan eksik olmayan sağanak yağmurlar aniden bastırsa ve daha önce örneğini Uzundere Köyü Taş Köprüsü’nde yaşadığımız gibi bu köprünün ayaklarını da su alıp yıkılsa biz kimi sorumlu tutup kimden hesap soracağız? Yetkililere sesleniyoruz. Derhal bu yanlışı düzeltiniz.” (Yeni Asya, 27 Kasım 2018)

Daha sonra yapılan bir açıklamada da dernek tarafından Trabzon Anıtlar Kurulu’na verilen dilekçenin işleme alındığı ve yasal sürecin başlatıldığı ifade edilmişti. (29 Kasım 2018)

Lütfen dikkat edilsin: Tarihî taş köprünün ayağı ‘kaza’ ile değil, bilerek, isteyerek ve yapanlara göre ‘iyi olsun diye’ tahrip edilmiştir. Yoksa, köprü ayağı kazaen tahrip edilmiş olsa mesele olmazdı. Aradan tam 4 ay geçmiş ve tamir adına fiilen bir şey yapılmış değil. Bir günde tahrip edilen köprü ayağının 4 ayda tamirine başlanmaması nasıl yorumlanabilir?

Küçük bir mesele gibi görülebilir, ama esasında işlerin ehil olanlara verilmediğini göstermesi bakımından büyük bir örnektir. Tahrip edilen köprü meydanda olduğuna göre bunu tamir etmek hiç değilse bir ayda  mümkün olmaz mıydı? Bir emirle, bir kararla, bir iradeyle bu yapılamaz mı?

İşin daha vahimi, aradan zaman geçince bu meselelerin unutulmuş olmasıdır. Başlangıçta köprünün tahrip edilmesine itiraz eden ve bu meseleyi sosyal medya hesaplarında kınayanlar “Şimdi tamir edilmiştir” diye düşünmüş olabilir, ama köprünün tahrip edilen ayağı 4 ay önceki haliyle öylece duruyor. Bakalım tamir için ilk kazma ne zaman vurulacak?

Senoz Vadisi’nde ihmal var vesselâm...