Büyük başın derdi de büyük olur misali, büyük şehirlerde yaşayanların derdi büyük. Yaşanan sıkıntılar bir bakıma “büyük şehirlerde yaşamanın gizli vergisi” olarak da görülebilir. Saatlerce trafikte kalmak bu sıkıntıların en başında geliyor.

Şehirlerde yaşayanların, hele hele İstanbul’da ikamet edenlerin dertlerinden biri de taksi ve minibüslerde çekilen çiledir. Sıkıntı ve zorluk noktasında “Taksi mi minibüs mü daha sıkıntılı?” denilse arasında seçim yapmak bile kolay değil. Son zamanlarda bilhassa taksi şikâyetleri haddi aşmış durumda.

Hemen ifade edelim ki toptancılık yaparak bütün taksileri ve bütün minibüsleri itham etmek mümkün değil. İşini severek yapan, dolayısıyla insanların duâsını alan çok sayıda taksi ya da minibüs sahibi de vardır. Onlara teşekkür etmekle birlikte, aralarında bulunan bazı insafsızların çok kötü örnekler sergilediklerini hatırlatmak lâzım. Esasında bu kişilerin ayıklanmasını ve devre dışı bırakılmasına en başta taksi ve minibüs esnafının öncülük etmesi gerekir ve beklenir. Bir taksi ya da minibüs şoföründen şikâyet edildiğinde hemen gereği yapılsa yanlışlar ve hatalar en aza inmez mi? Maalesef bazen yanlış yapanlara sahip çıkılıyor ve yara tedavi edilmek yerine derinleşmiş oluyor.

Hemen herkesin bir ‘taksi hikâyesi’ vardır. Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü Öğretim Üyesi Prof. Dr. Emre Bağce de yaşadığı bir ‘taksi hikâyesi’ni sosyal medya hesabından şöylece paylaşmış: ”Bir taksici klâsiği: İstanbul’da bir otogarda taksiye bindim, nereye gideceğimi söyledim. 40 lira ve otogardan çıkış ücreti olarak da 10 lira alırım dedi. Ben de çıkış ücreti zorunlu ise onu öderim, gerisini taksimetreyi açarsınız ne yazarsa dedim. Adam ıkınıp sıkınmaya başladı. Ben başka bir yöne gidecektim  diyerek beni savuşturdu. İkinci genç taksici beyefendi, nazik. Otogardan çıkıyoruz büyük bir uyarı “taksilerden çıkış ücreti alınmıyor” yazıyor. Genç taksici de teyit etti, bunlar böyle dedi. Sohbet ederek gittik ve ücret ilkinin yarısı çıktı.” (@emrebagce, 25 Kasım 2018)

Böyle bir hadise sonrası taksicilerin temsilcisi makamında olanların yapması gereken nedir? Haberi dikkate alıp, bu yanlışa imza atan taksi şoförüne hak ettiği cezayı vermek. Peki yapılan nedir? Muhtemelen hiçbir şey. Peki, yapanın yanına kâr kalan bir sistem devam ettiği müddetçe bu hatalar sona erer mi? Ve bu durum en fazla taksi sahibi ve şoförlerine zarar vermez mi?

Bu vesileyle şahit olduğumuz bir ‘taksi hikâyesi’ni de biz paylaşalım: Geçen günlerde adımıza gelen bir emaneti teslim almak için İstanbul Otogarı’na gittik. Bir firmanın ‘Gelen yolcu indirme peronu’nda beklerken taksici ve yolcu ‘tartışmaları’na şahit olduk. Orada bekleyen taksiciler gelen yolcuya ‘Buyur’ deyip taksimetreleri açmak yerine önce ‘Nereye gideceklerini’ sorup pazarlık ediyorlar. Ve ekseriyetle de yabancı yolcu, turist almak istiyorlar. Meselâ bir yolcu Taksim’e gitmek istedi. (Esenler Otogarı ile Taksim Meydanı arasındaki mesafe yaklaşık 14.05 km, fiyatı da 60 TL civarında olması gerekir.) Kendisinden 100 TL istediler. Yolcu itiraz etti ve binmedi. Taksiciler çekiştirdi vs. O esnada herkes hadiseyi gördü. (Bu vesileyle bir bilgi daha paylaşalım: Bahsettiğimiz yerdeki gayet bakımsız büfede çay 2,5 TL, simit 2 TL ve WC 1,5 TL idi.)

Bütün ‘iddia’lar bir yana. Taksilerin taksimetre açmak istememesi ve yolcu ile pazarlık yapması doğru mudur? Bu pazarlıkların yapıldığını görmek isteyen yetkililer, Otogar ya da benzeri yerlerdeki taksi duraklarına bakabilir. 

Bu tablo hepimizin zararına. ‘Yerli’ yolculara bunu yapan insafsızlar, ‘turist’lere ne yapmaz? Çare bellidir, lütfen çare uygulansın. Her meslekteki kötü niyetli kişiler ayıklansın. Bu arada minibüslerin az tartışılması alternatif olarak İETT otobüslerinin olduğu unutulmasın... Taksiler için de alternatif olsa bu tartışmalar da gündemden çıkabilir. İnsanlar kendilerine ‘insan’ muamelesi yapanları tercih eder vesselâm.