Yapılan hataları ve bunların itiraf edilmesini her halde sıralamaya ihtiyaç yoktur. En başta, gerçek anlamda hür ve demokrat bir sistem seçilmemekle hata edilmiştir. Daha da önemlisi, seçilen sistemler ‘iyi’ bile olsa, uygulamada tam tersine şahit olunmuş. Eğitimde, siyasette, ekonomide, dış politikada; velhasıl her sahada hem yanlışlar yapılımış hem de bu yanlışlar itiraf edilse bile hatadan dönme fazileti gösterilememiş.

Seçim sistemini ele alalım. Milletin tercihlerini âdil bir şekilde TBMM’ye yansıtmayan bir sistemi tercih etmişiz. Buna ilave olarak da Türkiye ve dünya şartlarına uymayan Siyasi Partiler Kanununu kabul etmişiz. Sonra da ortaya çıkan neticeden dolayı yeri geldiğinde milletten özür dilemişiz. Hatalardan özür dilemek elbette bir fazilettir, ama bu; hataların düzeltilmesi ve tekrarlanmaması şartına bağlıdır. “Ey millet! Yanlış yaptık, özür dileriz” deyip benzer yanlışları sürdürmek kabul edilebilir mi?
Ya da, eğitimdeki yanlışları saymakla bitirebilir miyiz? Hemen her yıl ve bazen yıl bile olmadan eğitim sisteminde değişiklikler yapılıyor. Devlette devamlılık esas olmasına rağmen, eğitim sistemi kanunlarla, yönetmeliklerle her yıl, her an değişiyor. Bu değişiklik ‘daha iyiye doğru’ olsa neyse. Ekseriyetle yanlışlarda ısrar ediliyor ve ‘eski yanlış’ yerine ‘yeni yanlış’lar uygulamaya konuluyor.
‘Eski yanlış’ları değiştirip ‘yeni yanlış’ları uygulamaya koymak sadece eğitim ve siyaset sahasıyla da sınırlı değil. Ekonomi sahasında da bir yanlış gidip, bir başka yanlış geliyor. İnanılması zor, ama gazetelere yansıyan haberlere bakılırsa Kamu İhale Kanunu son 11 yılda 164 kez değiştirilmiş... Her hangi bir kanun ya da uygulama, on bir yılda yüz almış dört defa değil, yüz defa değil, 10 defa değişir mi? Böyle bir değişiklikle ‘daha iyi’ye ulaşılabilir mi? Bilgiler doğru ise, ayda bir defa değişiklik yapıldığı akla gelir ki bunu kabul etmek ve savunmak mümkün değil. “Büyük Türkiye”de bunlar olurken, dünyanın her hangi bir ülkesinde böyle bir değişiklik oluyor mu? Ayrıntılı bilgiye sahip değiliz, fakat kanunlarıyla, yönetmelikleriyle, uygulamalarıyla bu kadar oynayan bir sistem, bir devlet, bir yönetimin olabileceğine ihtimal vermiyoruz.
Peki, niçin böyle oluyor? Yüzlerce sebebi olalilir; ama en başta ‘temel’in sağlam atılmadığını söylemek mümkün. Bir binanın temeli sağlam atılmazsa, o binanın doğru ve dürüst yükselmesi mümkün olur mu? Olmaz ve olmuyor. İcraatlarıyla ‘millete rağmen iş yapma’yı esas alan bir sistem mutlaka yanlış yapar ve her adımda bu yanlışları itiraf etmek durumunda kalır.
Türkiye’yi idare edenlerden talebimiz; ‘yanlış yaptık’ dedikleri uygulamaların yerine ‘daha yanlış’ları getirmemesidir. Her adımda hata yapıp, sonra da “Ne edelim? Yanlış yaptıysak biz yaptık! Üstelik özür de diledik. Daha ne istiyorsunuz” tavrı bizi çözüme götürmez. Yaptıkları yanlışı görmeleri ve itiraf etmeleri elbette önemlidir, ama yeter mi?
Türkiye, ‘eski yanlış’ların yerine ‘yeni yanlış’ların ikame edilmesiyle yol alamaz. Yanlışları bir bütün olarak terkedelim ve fıtratın da tasdik ettiği ‘ilahi/tabii doğru’lara sarılalım... Ancak böylelikle her adımda ‘az öcne yanlış yaptık’ itirafından kurtulabiliriz...