Daha doğrusu yolsuzlarla, arsızlarla, haksızlarla mücadele etmek devletin ve milletin ilk gündem maddesi olması icap eder. Yolsuzluk yapanlara devletin müsaade etmemesi gerektiği gibi millet de alkış tutmamalı. “Benim memurum işini bilir” ya da “Çalıyor, ama çalışıyor” anlayışı ile Türkiye’nin hak ettiği iyi yerlere gidebilmesi mümkün değil.

Avrupa Yolsuzlukla Mücadele Grubu (GRECO), daha önce yapılan uyarılara rağmen Türkiye’nin yolsuzluk ve rüşvetle mücadele alanında 2019 yılında da etkili tedbirleri almadığı uyarısında bulunmuş. Habere göre Avrupa Konseyi bünyesinde faaliyet gösteren GRECO, üye ülkelerde parlamenter, hâkim ve savcılarla, yüksek bürokratların yolsuzluğa karışmasına ve rüşvet almasına yönelik tedbirlerle ilgili yapılan tavsiyelerin yerine getirilip getirilmediği konusunda hazırlanan yıllık raporu yayımlamış.  

Raporda, aralarında ülkemizin de bulunduğu “uyumsuzluk sürecine” dahil edilen 15 ülkenin yolsuzlukla mücadele için attığı adımlar incelenmiş. Buna göre, yapılan 37 tavsiye içinde Türkiye’nin yüzde 70,3’ünü hâlâ yerine getirmediği, yüzde 18,9’unu kısmen yerine getirdiği, yüzde 10,8’ini ise tamamen yerine getirdiği bildirilmiş. Komite raporunda Norveç, Finlandiya ve İsveç en başarılı ülkeler içinde gösterilmiş. Aynı rapora göre Türkiye’den siyasî partilerin finansmanının şeffaflığının sağlanması ile ilgili durum, en fazla eleştiri yapılan konuların başında yer almış. Yine aynı raporda milletvekilleri için hâlâ etik/ahlâk davranış kılavuzunun bulunmaması, yasama sürecinin şeffaflığı ve danışmanlık gibi konularda da sıkıntılar olduğu eleştirileri dile getirilmiş.

Böyle bir rapor varken, “Bize ne Avrupa kaynaklı rapordan? Biz işimizi yaparız, başkasına bakmayız” diyebilir miyiz? Yolsuzluk başka ülkelerin olduğu gibi Türkiye’nin de derdi değil mi? Kim olursa olsun, bu hususta haklı bir ikaz yaptığında “Bize karışma, bizim yolsuzluğumuz bize” demek millete ve memlekete bir fayda verir mi? “Omuzunuzda akrep var, dikkat edin” diyen birine; “Varsa var. Akrep de benim, omuz da benim” demek akıllı işi midir? Böyle ikazlar karşısında omuza bakılır, akrep varsa uzaklaştırılır ve haklı ikazı yapana da teşekkür edilir. Avrupa kaynaklı yolsuzluk konulu bir rapor varsa, “Acaba bu ikazlar, bu uyarılar haklı mı?” diye bakmak icap eder. Türkiye’nin böyle bir derdi yok, her şey yolunda. Yolsuzluk eskide kaldı” diyen bir idareci, bir siyasetçi, bir hukukçu, bir eğitimci, bir vatandaş var mıdır? Tam aksine hemen her işte yolsuzluk ve usûlsüzlüklerin  yapıldığı delili olmasa da söylenip konuşulmuyor mu? İhaleler, işe alımlar, tayinler, terfiler hakla, hukukla, liyakatle, adaletle yapılıyor mu? Bu işlerde yapılan yanlışlar da bir bakıma yolsuzluk değil mi?

Çok basit bir misal: Büyük şehirlere giriş ve çıkışların virüs salgını sebebiyle yasak olduğu günlerde iktidar partisine mensup bir ilçe yöneticisi, seyahat izninden bahisle, “Bu işe bile hile hurda karıştı. Anlamadım gitti” demişti. İzin alması icap edenler izin alamazken, ilgisiz kişilerin çeşitli yollarla ‘yasağı aştığı’ duyuluyordu. Vatandaştan gelmesi icap eden böyle bir şikâyet karşısında, bir ilçe yöneticisi dahi olsa “Olur mu öyle şey? Kim yapmış, hemen mani olması için devreye girelim” demesi beklenirken kendisi bu yönde şikâyet eder hâle gelmişti.

“Ülkemizde yolsuzluk yok” diyebilen varsa onlara sözümüz yok. “Böyle bir derdimiz var” diyenler çare arayışını sürdürmeli. Çünkü yolsuzlukla mücadele ertelenemez ve ihmal edilemez vesselâm.