Röportaj: Arda Birlik

Gazetemiz “Medrese-i Yusufiye” köşesi yazarı ve Neşriyat Komis-yonu Sekreteri Hasan Muharrem Okur ile cezaevlerindeki neşriyat hizmetlerini görüştük. 

Türkiye Neşriyat Komisyonu sekreteri olarak son zamanlarda yaşanan neşriyatımızla ilgili gelişmelerden ve ekibinizle beraber yürüttüğünüz ‘Medrese-i Yusufiye’ hizmetlerinden bahseder misiniz? 

Son iki yıldır gidip gördüğümüz ve katıldığımız bölge toplantılarında, neşriyat faaliyetlerimizde çok güzel gelişmelere şahit oluyoruz. Hem katıldığımız hem de takip ettiğimiz kitap fuarları bir bayram havasında devam ediyor. İnşaallah 2-3 yıl bu şekilde devam ettirebilirsek yayınlarımızın gelişmesinde patlama olacağını düşünüyorum. 

Gazetemizin son “tüm bayiilerde bulundurulma kampanyası”nda gördüğümüz çalışmalar da uzun yıllardır hayallerimizde olan hizmetlerdendi. Ayrıca İttihad buluşmaları da neşriyat hizmetlerimizle alakalı şevke medar olmuştur. 

Medrese-i Yusufiye hizmetlerini 2004 yılından itibaren yaklaşık 14 senedir yapmaya çalışıyoruz. Bu vesile ile birçok ağabey ve kardeşlerimiz bir çeşidiyle bu hizmetlerimize dahil olmuş oluyor. Ayrıca üniversitede okuyan ve mezun olan kardeşlerimizle de ortak hizmet etme imkânımız oluyor. Herkesin kabiliyetine göre yaptığımız iş bölümleriyle ortak hizmet ediyoruz. Hizmetlerimiz gelen mektupları okuma, cevaplandırma, gelen kitap isteklerini listeleme, paketleme ve kargolama gibi ve daha çeşitli safhalardan geçiyor.

Şu an ‘Medrese-i Yusufiye’lerde yayınlarımızdan en çok hangilerine rağbet var? 

Son 1.5 yıldır Medrese-i Yusufiyelerden en çok Risale-i Nur külliyatı isteniyor. Cenab-ı Hakk’a çok şükür bizler de bu istekleri okuyucularımız ve çevremizdeki ehl-i hamiyet kimselerin desteğiyle temin edip Medrese-i Yusufiyelere ulaştırıyoruz. Ancak OHAL dolayısıyla malesef cezaevleri kitap kabulünde çok farklı uygulamalar yapıyorlar. Bazı cezaevlerinin kitap kabulündeki tarzlarını anlamak mümkün değil. Ayrıca bizim yıllardır cezaevleriyle bir nevi müfritane irtibatımızı kuran Genç Yorum ve Bizim Aile dergilerine de fevkalade talep var. Zaten biz de bize gelen mektupların sahiplerine dergilerimizi otomatik olarak her ay gönderiyoruz. Yani gönderilen kişi sayısı sürekli artıyor. Bu yıllardır uyguladığımız ve faydasını gördüğümüz bir uygulama. Yayınevimizden çıkan kitaplarımıza da oldukça fazla rağbet var. Örneğin dua kitapları, ilmihal, Peyhamber Efendimizin hayatı, Beşleme gibi...

Aylık aktüel dergilerimizin Medrese-i Yusufiye hizmetlerindeki yeri oldukça geniş görünüyor. Dergilerimizin Medrese-i Yusufiyelerde nasıl bir etkisi var?

Bizlere gelen birçok mektuptan şu ifadeleri okuduk: “Genç Yorum okuyarak Risale-i Nurları daha iyi anlıyoruz.” “Genç Yorum’daki kitap reklamlarını beğeniyoruz.” “Genç Yorum’u okuduktan sonra ziyaretime gelen aileme gönderiyorum. Onlar da istifade ediyor.” “Genç Yorum’la toplu olarak ders yapıyoruz.” vs gibi birçok müspet manada ifadeleri sayabiliriz. Daha önce de ifade ettiğimiz dergilerimiz, Medrese-i Yusufiyelerle aylık müfritane irtibatımızı temin eden çok önemli bir köprü. Dergilerimizin Risale-i Nurlara bir geçiş sağladığını da mektuplardan görüyoruz.

Mevcut durumda dergi ihtiyaçlarını karşılayabiliyor musunuz? Bu hususta planlarınız nelerdir?

15 Temmuz 2016 fitne hareketi bizim Medrese-i Yusufiye hizmetlerini de ilk aylarda fazlasıyla etkiledi hem yayın ihtiyacımız hem de destekçilerimizin yaptıkları destek açısından sıkıntılarımız oldu. Ancak zamanla doğru orantılı olarak hizmetlerimiz kemiyeten olmasa bile keyfiyeten eski seviyesine geldi hatta gönderdiğimiz külliyat 2017 yılında uzun yılların en fazla sayısı oldu. Ayrıca maddi imkânı olmayıp da külliyat okumak isteyen kimselere de külliyat verdik. Külliyatın yanında bir çok kitabımızı aylık dergilerimizi gönderdik. Şu an da gazetemizde gördüğünüz gibi dergi çalışması yapıyoruz. Dergide kargo maliyetlerimiz yaklaşık %100 arttı. Her ay için gönderdiğimiz 300 adetten fazla dergilerimizi iki katına çıkarabiliriz. Ancak bilhassa kargo maliyetleri çok yüksek. (Bir dergi başına yaklaşık 4tl, ambalaj ve bir takım maliyetler hariç) Biz şimdiye kadar yayın evimize de destek olmak için gönderdiğimiz bütün yayınları yeni basım olarak alıyoruz. Bu tür çalışma tarzımızı devam ettirmek istiyoruz. Aksi takdirde bir kısım yayınları kullanılmış olarak gönderme durumu hasıl olacak. Bu hususta yıllardır genişleyen Medrese-i Yusufiye hizmet ortaklığımıza yazılarımızı okuyan herkesi davet ediyoruz.

Medrese-i Yusufiyelerde bulunanların yayınlarımız ve dergilerimiz hakkındaki yorumları nasıl oluyor? 

Hem bize gelen mektuplardan hem de Nur Ener kardeşimizi dinledikten ve cezaevinden çıkanların bize ulaştığı telefonlardan yayınlarımızın cezaevlerinde nasıl güzel manada etkileri olduğunu öğrendik, öğreniyoruz. Bunlardan bazılarını daha önce köşemizde de aktarmıştık. 

“GENÇ YORUM vasıtası ile Üstadı daha iyi tanıdım.”

“GENÇ YORUM’u koğuşta sıra ile okuyoruz.”

“GENÇ YORUM’u okuduktan sonra aileme gönderiyorum.”

“GENÇ YORUM’dan okuduğum yazıların kaynağı ile bölümleri Risale-i Nur’dan okuyorum.” 

“Risale-i Nurlar’ı tanıdım, iyiki buralara gelmişim.”

“Risale-i Nurlar’a kavuştuktan sonra koğuşumuzdaki birçok insan psikolojik hapları bıraktı.”

“Risale-i Nur’dan ayrı kalmaktansa buralarda kalmaya razıyım.” gibi yorumlar bizlere ulaşıyor.

İleriye dönük olarak neşriyatımız ve Medrese-i Yusufiye hizmetleriyle alakalı planlarınız ve okuyucularımızdan beklentileriniz nelerdir? 

Çok şanlı bir maziye sahip olan bir neşriyat geçmişiz var. Son iki yıldır o geçmişi hatırlatan çok güzel tablolar yaşıyoruz. Bu tabloları daha da çoğaltmak bizlerin elinde. Bu da Üstadımızın hayat boyu birinci önceliği olan neşriyat hizmetlerimize daha fazla sahip çıkma olur. Ayrıca merkezimiz İstanbul’a Risale-i Nurların ifade ettiği şekilde sahip çıkmak, neşriyata meraklı genç kardeşlerimizi teşvik etmek ve destek olmak. Üstadımızın hayatında da daima uyguladığı en son teknolojik gelişmeleri hizmetimizde kullanmak. Eğer bu prensiplere sahip çıkabilirsek inşaallah neşriyat hizmetlerimiz kısa sürede layık olduğu yere gelecektir. 

Medrese-i Yusufiyelerle alakalı olarak da ohal uygulamalarından dolayı keyfiyeten yapmaya çalıştığımız hizmetlerimize normal şartlara geçildiğin çok fazla ihtiyaç olacağını düşünüyoruz. Bu hususta bizim zaten bir altyapımız var. Üstadımızın da dediği gibi vazifemizi yapıp vazife-i İlahiyeye karışmıyoruz.