“Bu yaz mezun olmuş eski bir üniversitesi öğrencisiyim. Üniversite hayatım boyunca Nurlarla iştigal ile okul derslerini her Medresetüzzehra talebesi olmaya aday genç gibi beraber yürütmeye çalıştım. Bu hususta inişlerim, çıkışlarım, uzaklaşmalarım, yakınlaşmalarım, Nurlara dair feyizlerim elbet olmuştur. Fakat beni etkileyen bir olayı siz gazetemiz yazarıyla paylaşmadan edemeyeceğim. Üniversitedeki son senemde merkez kütüphaneyi sıklıkla kullandım. Üniversitemizin toplamda yaklaşık 70 bin öğrencisi mevcuttu ve bu sayının çoğunluğu merkez kampüste bulunuyordu. Merkez kütüphane de merkez kampüste bulunan oldukça büyük ve iyi imkânlara sahip bir ortamdı. Haftanın her günü hemen hemen tamamen dolu oluyordu. Yani haftada on binlerle ifade edilebilecek öğrenci, merkez kütüphanenin büyük ders çalışma salonunu kullanıyordu. Ben de o dönemlerde ders çalışmak amacıyla kütüphaneyi kullanıyordum. Salonda birbiriyle bitişik, fakat yanları kapalı tek kişilik masalar, sandalyeler vardı ve yan duvarlar kitaplıklarla çevriliydi. Hemen ana girişin yanındaki kitaplık ise aktüel dergiler kitaplığıydı. Bu aktüel dergiler, kapakları herkesin dikkatini çekecek şekilde düzenli olarak diziliyordu. Bir gün yine ders çalışmak amacıyla kütüphaneye gelmiştim. Uygun bir yer ararken bu aktüel dergiler dikkatimi çekti. Kapakları, bu dergilerin ekserinin dünyevî ve gençlerin heveslerine hitap eden dergiler olduğunu söylüyor gibiydi. Bir de baktım ne göreyim! Karşımda atının üzerinde heybetli ve bir kale gibi sapasağlam duran Üstad Bediüzzaman’ın çiziminin olduğu “Köprü” dergisi. Hemen heyecanla oraya doğru yöneldim ve eski sayılarının da olduğu bölümü incelemeye başladım. Dergileri incelerken, her bir sayısını elime alıp vurucu cümleli kapaklarına bakarken anlatılmaz bir gurur ve sevinç içerisindeydim. Belki anlamsız ya da abartılı gelecek. Fakat Türkiye’nin en büyük üniversitelerinden birinde, binlerce kişinin kullandığı bir ortamda, bu kadar dinsizlik propagandası yapan, gençleri zehirleyen yayınların yanında, benim bin bir fedakârlıkla iman hizmeti yapan camiamın sesi de yankılanıyordu. Bütün fitne odaklarına, gençleri zehirleyen propagandalara rağmen, akademik bir yayın olarak “Ben de buradayım!” diyordu. Üstad’ın fikirleri, neşriyatımız vesilesiyle bu üniversitede de dalgalanıyordu! Benim dikkatimi çektiği gibi oraya giren 1000 kişiden birisi bile bu hakikatleri fark etse bu sevinci bize ne yaşatabilir? İşte o zaman tam manasıyla anladım Yeni Asya’nın küllî bir neşriyat vazifesini ifa ettiğini. Belki de bütün Nurcuları mesuliyetten kurtararak, aktüel dergiler alanında da dinsiz yayınlara karşı vazifesini yaptığını. Hakikaten Üstad’ından ne kadar iyi almış bu dersi Yeni Asya. “Risale-i Nur, bu mübarek vatanın manevî bir halaskârı olmak cihetiyle şimdi iki dehşetli manevî belâyı defetmek için matbuat âlemiyle tezahüre başlamak, ders vermek zamanı geldi veya gelecek gibidir zannederim.” (Emirdağ Lâhikası) Hakikatine ne iyi sahip çıkmış! Allah kıyamete kadar bu hizmette, istikametle çalışmayı nasip etsin. Amin. Çok teşekkür ediyor, iyi çalışmalar diliyorum.”

Biz de gazetemiz ve dergilerimize, bütün neşriyat hizmetlerimize sahip çıkarak bu hizmeti kıyamete kadar en iyi şekilde devam ettirmeyi Cenâb-ı Hak’tan diliyor ve bu haftaki mektubumuza geçiyoruz.

***

MEKTUP

Selâmün aleyküm,

Bolu T Tipi Kapalı Cezaevinde tutuklu olarak kalmaktayım. Gazetenizi günlük olarak zevkle okumaktayım. Allah razı olsun. Gazetenizde gördüğüm ilân üzere takvim hediye ettiğinizi öğrendim. Ayrıca kitaplarınızdan da yararlanmak istiyorum. 

Sizden ricam 1 adet takvim ile kitaplardan Sözler ve Lem’alar’ı tarafıma göndermenizi istiyorum. Selâm ve duâ ile saygılarımı sunarım.

Hüseyin YAYLA, T Tipi Kapalı Cezaevi, BOLU

NOT: Mektuptaki isim ve adresler değiştirilmiştir.