Kadîr gecelerinin kutlanması Ramazan içinde ayrı bir yer tutardı. Birkaç gün önceden, tam vakti bilinmeyen bu mübârek geceyi yakalamak için ibâdete ağırlık verenler bulunurdu. Ramazanın yirmi altısını yirmi yediye bağlayan gecesini kandîl kabul edenler çoğunlukta olduğundan, o akşamlar minâreler ışıklarla donatılır, halk sahûra kadar câmilerde kalmaya gayret ederdi.
Kasabanın câmileri tek minâreli ve tek şerefeli idi. Mahya bilinse bile kurma imkânı olmadığı şüphesizdi. Sonraları elektrikle aydınlatılan kandîllerin, o günlerde nasıl yapıldığını, doğrusu hâtırlamıyorum. Fakat büyükler, “Bu gece kandil.” dediklerinde, mübârek gecelerde minârelerin bir müddet ışıkla donatıldığı aklımda kalmıştı.
Hayırların sevâbı daha fazla olduğu düşüncesiyle, parası hazır olanlar yıllık zekâtlarını ve Ramazanda dağıtılması gereken fıtır sadakasını bu gece dağıtmaya özen gösterirlerdi.
Kadîr gecesinde iftarda ve sahûrda daha zengin yemek çeşidi bulundurulurdu. Komşulara ve fakîr akrabalara bu yemeklerden gönderilirdi. Yakınlarını yemeğe dâvet etmek isteyenler, bu geceyi tercîh ederlerdi.
Câmilerde böyle gecelerde mevlüt okutulur, hatim bağışlanırdı. Bu merâsim sırasında da şeker, lokum, gülsuyu dağıtılırdı. Kadınlar bu gece câmilere gitmek için daha fazla titizlik gösterirler; başka zamanlara nisbeten daha fazla orada kalırlardı.
Çocuklar, dağıtılması kesin olan tatlı yiyecekleri almak için, uzayan bu ibâdet süresine rağmen, sabır gösterirlerdi.