İlk durağı Adana olan Gündoğdu Tiyatro ekibimizle turnenin ikinci gününde Kahramanmaraş’taydık. Kahraman Sütçü İmam’ın hemşehrileri olan Maraşlı kahraman Nur Talebeleriyle tiyatro saatine kadar Kahramanmaraş’ta kısa bir şehir turu yaptık.
Kapalı çarşısı, bakırcıları, ceviz oyması sandıkları ve el emeği çarıklarıyla Kahramanmaraş’ın tarihî çarşısı bir hayli dikkat çekiciydi. Millî Mücadele’de önemli bir yeri olan Ulu Camii de ziyaret ettik. Kahramanmaraşlı Mine Turnalı ablamızın rehberliği ile bu tarihî mekânları hızlı adımlarla gezdik. Kurtuluş Savaşı’nda Müslüman bir hanımın çarşafına el uzatan Fransız askerine karşı ilk kurşunu atan Sütçü İmam aslında büyük bir kahramanlıkla şeair-i İslâmiye’yi muhafaza etmiş. Bu vakıayı dinlediğimizde tiyatromuzla ne kadar mutabık olduğunu fark ettik. Ve böylesine bir mücadelenin başladığı bu şehirde tiyatromuzu sergilemek için Sabancı Kültür Merkezi’ne doğru yol aldık. Kahramanmaraş Yeni Asya hanım okuyucularının organize ettiği tiyatro için seyircilerimiz yerlerini alırken, tiyatro ekibimiz yep yeni bir heyecan ile sahne hazırlıklarını tamamlıyordu. Kısa bir sürede her şey hazırlanmış, Şule Yeşil Hanımefendinin sunumu, Nazmiye Balaman’ın okuduğu Kur’ân-ı Kerim tilaveti ile başlayan program, yine Şule Yeşil’in yazdığı şiirlerden oluşan sunumla renk kazandı. Açış konuşmasını yapmak üzere sahneye davet edilen eğitimci Nurbanu Şen, “Hanımlara kurulan tuzak ve kurtulma çareleri” konusunu slayt eşliğinde Risale-i Nur’daki çarpıcı örnekler ile sundu.
Gündoğdu Tiyatrosu coşkulu bir seyirci kitlesiyle gösterisine başladı. Yine gözyaşları ve alkışlar eşliğinde devam eden tiyatromuz Kahramanmaraşlı hanımların oyunculara takdim ettiği güller ile son buldu. İzmirli hanımlar, memnuniyetlerini, takdim ettikleri hediye ile Kahramanmaraşlı hanımlara bir kez daha ifade ettiler.
Tiyatronun hemen ardından yemek ve namaz molası için Maraş dershanesine geldik. Nurlar ile çehrelenmiş şefkat kahramanlarının gülümseyen dost yüzleri tiyatronun bütün yorgunluğunu üzerimizden almıştı. Hele hazırladıkları yöresel tadlardan oluşan sofra Anadolu halkının misafirliğini ve cömertliğini yansıtıyordu. Kısa da olsa Maraşlı kardeşlerimiz ile kaynaşma fırsatı bulmuştuk. Maraş’ın enfes dondurmasıyla beraber sohbetimiz iyice tatlanmıştı. Fakat yine ayrılık vakti gelmişti. Kahramanmaraş’ın şefkat kahramanlarıyla tekrar görüşmek duâsıyla helâlleşerek Antep ve oradan Urfa’da konaklamak üzere yolumuza koyulduk. Öylesine güzel kardeşlik manzaralarına şahit oluyorduk ki, Zübeyir Ağabeyin ifadeleri kulağımızda çınlıyordu: “Kâinatın kuvveti toplansa, bizi Risale-i Nur’dan ve bizi bizden ayıramazlar.” “Rabbimiz bu Zübeyrî hâl ile hallenmeyi nasip eylesin” duâlarıyla ayrıldık bu kahraman şehirden.