Adeta insanlar kadar hayat halleri ve  maceraları vardır.
Ahir zamanın fitne fesadının kasıp kavurmadığı kaç insan vardır?
Zamanın “Ahir Zaman” olduğundan hiç kimsenin şüphesi kalmadı.
Aileler, toplumlar, ülkeler…
Her bir şehir kendi ailesine bir büyük hane sayıldı.
İnsanlar yaşadı, insanlar öldü…
Hayatta yaşayan insanlar, önceki insanların bir devamını teşkil etti…
Evet, bir hayat yaşıyoruz, düşe kalka gidiyoruz.
Fırtınalar kopuyor, sert rüzgârlar esiyor.
İnsan âleminin hayat haritasını çıkarıyor.
Ebedî âlemin iki havuzunu dolduruyor:
Cennet ve cehennem…
Asr-ı Saadetin güneş gibi parlak hakikatleri âlemimizi ışıklandırıyor.
Bir ailemiz var, içinde mahremiyetin en güzel izlerini yaşıyoruz…
Bereketin ve manevî havanın, maddî hayatın bütün izlerini silip süpürüyor.
Âdeta cennetin küçük bir numunesi…
İstediğimiz kadar modern ve zengin bir yuva olmasa da…
Yavrularımız var, Ay gibi parlayan simaları…
Riyadan eser olmayan tebessümleriyle…
Bütün aile fertlerinin etraflarında pervane edip, kahramanlarını kendisine âdeta hizmetkar eden güzellikleri…
En güzel yiyecekler onlarındır…
Kimse onlara yan göz ile dahi bakamazlar, onlar azarlanamaz, onlara tokat atılamaz..
Öpücükler arka arkaya gelir yanaklarına..
Kendilerinde cennetin kokusunu duyarsınız.
Kızlarımız vardır, iffetin timsali, hayanın zirvesindedirler…
Benim ne kız kardeşim oldu ne de kızım…
Ama kız yeğenlerim çoktur.
Son beş erkek torunumun sonuncusu kız torunum oldu şükür…
Onlar nurlardan nurlandıkları zaman bambaşka bir hale girerler.
Bir delikanlılarımız vardır…
Asil simalı, mert bakışlı, esaret timsali gençlerimiz…
Muhabbetin fedaileridir onlar..
İslâmiyetin  fedaileri…
Her şeye  tercihen nurların pervanesi olan  kahramanlar…
Kendilerini hizmete adayan gençler…
Dershanelerin gülü goncasıdır onlar…
On beş-yirmi yaşlarında olsalar da, yetmiş yaşındaki velilere denk gelen takvaları ile….
Bir anneler vardır, her şeyini yavrularına feda eden anneler…
Gözü yaşlı, gönlü yaşlı anneler.
Evin her işinden onlar mesuldür.
Yemek işlerinden, evin ihtiyaçlarına varıncaya kadar.
Çocuklarının her ihtiyacında, bayramlarında, seyranların da, okul ihtiyaçlarında, evliliklerinde…
Meslekî hayatlarında.
Şefkat kahramanlarıdır onlar.
Bir babalar vardır…
Bir hanenin reisidir onlar, ailenin bütün yükü onların sırtındadır.
Bir evin inşasın da, eşyaların teminin de, eve lâzım olacak olan neler varsa o temin eder.
Helâl yolla kazandıklarını evin ihtiyaçlarına harcar.
Çocuklarının geleceği için ne gerekirse yapar.
Onları meslek sahibi yapmak için, eğitimlerini tamamlamaları için hiç bir fedakârlıktan kaçınmazlar..
Çünkü babadır onlar...
Sert gibi görünür, ama ailenin ana direğidir.
Çocuklarında gelen her menfi şeyler onu rencide eder.
Çocuklarının başarıları babayı mesut ve bahtiyar kılar.
Bir dedeler vardır, bir de anne ve baba anneler.
Onlar bir hanenin bereket vesilesidirler.
Hayatın son zamanları onları nazikleştirmiştir.
Hassastırlar, bir çocuk hükmündedirler.
Hayatın ağır yüklerini uzun müddet taşıdıkları için belleri bükülmüştür. Ama tecrübe sahibidirler.
İşte hayatın için de hep bunları yaşarız.
Hangi ülkede, hangi kıtada olursanız olunuz…
Hayatın bu hallerine her insan muhataptır.
Bu hayatları iman güzelleştirir.
Küfür, bu halleri insanın hayatında zehirden beter hale getirir.
Hayat böylece devam eder.

RAŞİT YÜCEL
[email protected]