Otobüs durağında iki tane tonton yaşlı bekledikleri otobüse doğru yürüyorlar. Otobüs kalabalık, şoförün arka sırasından biri yaşlı teyzeye yer veriyor. Teyzemizde seksen beş yaşlarında zar zor yerine yerleşiyor. Şöyle etrafına bakınıyor. Altmış beş yaşlarındaki yaşlı oğlu da ayakta kalmış, ona yer veren olmamış. Sonuçta evlâtta yaşlıdır, fakat zamane gençliğinin uğradığı büyüklere saygı dozajında erimeler yaşandığından yerinden kalkan olmamış.
Yaşlı anne, anne yüreğinin verdiği merhametle tekrar etrafa göz gezdiriyor. Bakıyor ki oğluna yer verecek yok. Oturduğu yerde uyuma moduna giren gençlerde kıpırtı yok. Kibarca oğluna sesleniyor. “Evlâdım gel kucağıma otur.”

HAYATIN İÇİNDEN
NEVİN ALAN