Kamplarda hastalıklarla ve sağlık sorunlarıyla boğuşan Rohingya Müslümanları için eski bayramlar artık yaşanmıyor. Sittwe’nin dışında küçük, derme çatma bir kampta hayatını sürdüren ve bir motorsikletin çarpması üzerine yürümekte güçlük çeken Mabya Hadu, bu sene bayram sabahı yapılan geleneksel tatlı “sudki” pişirmeye bile gücünün yetmediğini söyledi. Sudki’yi son kez 2011’de yediğini anımsayan Hadu, “O zaman mutluydum, azıcık paramı da Ramazan Bayramını kutlamaya harcardım” diye konuştu. Şiddet olayları sırasında köyü yakılıp yıkılan yaşlı kadın, içinde bulunduğu koşulların, bayram günü için yeni giysiler satın almaya ve giymeye de imkân tanımadığını ifade ederek ve kendisine çarpan motorsikletin egzoz borusunun yaktığı, bacaklarındaki yaraları göstererek, “Geçen yıl da aynıydı” dedi.  Sivil toplum kuruluşlarının veya hükümetin dağıttığı bağışlara bağlı, parasız ve acı içinde bir hayat sürdüren Hadu, tedavisi için bazı yiyecek karnelerini satmak zorunda kaldığını sözlerine ekledi. Sittwe’deki kamplarda Hadu gibi diğer Müslümanlar da Ramazan Bayramını kutlayamazken, Rohingyaların çilesinin gün geçtikçe daha da arttığı gözleniyor.