Geçen günlerde (3 Mart) gazetemizde çıkan Ankara’da 14 yıldır devam etmekte olan Gülümse programı ile ilgili yazıdan sonra, bir dönem Gülümse’ye giden bir çocuk ve bir dönem de Gülümse’de çocuklarla vakit geçiren bir abla olarak hissiyat ve düşüncelerimi paylaşmak istedim.
Şu anda Kayseri’de de daha yeni yapmaya başladığımız Gülümse’nin bütün şehirlerdeki çocuklara ulaşabilmesi temennisi ile iyi okumalar.
* * *
Büyüdükçe en çok özlenen ve en çok geri gelmesi istenen zamanlar. Masumiyet abidesi olup her şeyin değişik, yabancı ve sıra dışı geldiği zamanlar. Ailemizin kanatları altındaki hürriyetin tadını çıkarttığımız zamanlar. Ve en önemlisi hayatta yeni olup her şeyi tek tek öğrenmeye başladığımız zamanlar.
Kimine uzun, kimine kısa gelse de çocukluk adını verdiğimiz zamanın tanımı bu sözlerin hepsi ve en temelinde sevgi ve öğrenmenin yattığına inandığım bir dönem.
Ailemizden ve çevremizden gördüğümüz her şeyi olduğu gibi yapmaya çalışarak bir şeyler öğrenmeye çalıştığımız bir dönem. Kişiliğimizin, benliğimizin, değerlerimizin temelinin atıldığı bir dönem. Üstad Hazretleri’nin tabiri ile bir yaşında alınan bir dersin bir ömrü etkilediği ve çocuk mükellef olana kadar verilmeyen bir dersi ileride vermeye çalışmanın gayri müslimi Müslüman yapmak kadar zorlaşabildiği bir dönem.
Hakkı, hakikati ile hayatı öğrenebilmek ve en önemlisi Allah sevgisini, iman derslerini küçücük kalp- lere yerleştirebilmek için aileden ve çevreden azamî destek ihtiyacının olduğu bir dönem. Ve çevre konusunda ise en güvenilir yerlerden birinin Risale-i Nur dairesi ve ‘Gülümse’ olduğu bir dönem.
Benim gibi ‘Gülümse’ ile çocukluğunu geçirmiş (ve geçirmekte) olan birçok kişi için ailemiz kadar Gülümse de hayatı öğrenmemizde etkili olmuştur. Hayat dediysek de Müslümanın hayatı iman ve İslâm’dan geçiyordu. Bize Allah’ı, imanı, İslâm’ın kaidelerini ve Risale-i Nur’u anlatmak hayatı öğretmekti. Ve Rabbim çok şükür bana da bu okulda hayatı öğrenen bir çocuk ve çocukların abla diye çağırdığı kişi olabilme imkânını verdi.
Her Cumartesi sabah 10’dan öğlen 2-3’e kadar ki vakit hayat okulumuz Gülümse’ye aitti. Kimi zaman şeytanın uğraşması ile evden isteksiz çıksak da eve dönüş asla istekle olmuyordu. Ablalarımız, arkadaşlarımız, derslerimiz… Çocukluğumuzun en güzel ortamı.
Önce Risale dersi ile başlıyorduk hayat okulumuza. Ablaların tatlı, sevecen üslûbu ile severek dinlenilen dersler ve bir yandan da çok becerikli olunmayan kalem ile tahtaya yazılanları not almaya çalışmak. ‘Bir dakika abla daha yazmadım. Son satırı bitirmek üzereyim.’ diyerek heyecanlanıp kalemine kuvvet veren çocuklar.
Ders sonrası biraz koşuşturma, rahatlama. Ardından kimi zaman ilmihal dersleri ve/veya peygamberler hayatı, kimi zaman görgü kuralları ve/veya biricik Efendimiz’in (asm) hayatı. Hepsi birbirinden değerli geçen zamanlar. İleride iman ve İslâm esaslarına, kaidelerine dair nefsimizden veya çevremizden gelen sorulara cevap vermemizi sağlayan temelin öğretildiği yer.
Öğle ezanının okunması ile abdest alma sıralarına giriş. Arkadaşlarının hevesle anlatması ile veya ablalarından tatlı tatlı yardım isteyerek abdest almaya başlayan çocuklar. Ve evden abdestli gelenlerin büyük bir kâr elde etmişçesine baktıkları an. Bilenlerin bilmeyenlere yardım etmesi ile eda edilen namazın ardından tesbihlerle oynayaraktan yapılan namaz tesbihatı. Tesbihlerin seslice kimi zaman gülerek kimi zaman ciddiyetle çekildiği anlar.
Namaz sonrası ruh ne kadar doysa da guruldayan mideleri susturmak için besmele ile oturulan annelerimizin hazırladığı lezzet sofraları. ‘Bu hafta benim annem yaptı’ diye övünmelerin eşliğinde bir hafta boyunca yaptıklarını anlatmaya çalışan çocukların konuşmaları ile yenen yemek. Ve sofra duâsının ardından en kaçınılan an!
Sûre, duâ, âyet, hadis… Nasipte ne varsa onun ezberini verme ve yeni ezberlere doğru yelken açma saati. Ve bir yandan da haftalık namaz çizelgelerinin kontrolü ile ablalarından gülen yüz etiketi alabilmek için koşuşturan çocuklar.
Aralardaki sonu gelmesi istenmeyen oyun zamanlarının ailelerin çocuklarını eve götürmek üzere almaya gelmesini beklerken devam ettiği ‘Gülümse’li Cumartesileri.
Dönemlik gezileri ve dönem sonu şölenleri ile çocukluklarımızın yegâne faaliyetine ev sahipliği yapan Gülümse.
Yeni bir neslin imanını kurtarmak için mücadele eden ailelerin ve ablaların Risale-i Nur ve Yeni Asya bayrağı altında çocukları topladığı yer, GÜLÜMSE!
Rabbim bütün âlem-i İslâm çocuklarına iman ve gülümseme nasip eylesin ve çocuklarımızdan, ablalarımızdan ve ailelerimizden razı olsun!