Fakirleri düşünme insan hayatının muhasebesini yapma, sosyal boyutunu tefekkür ile zekat ve fitre sağlık boyutunu düşünerek sağlıklı olanların şükretmesi, hasta olanların maddi durumu iyi olanların fitre vererek tefekkür etmesini sağlamak,

Risale-i Nur’u tefekkür ederek okumanın en önemli zamanlarından birisi de Ramazan-ı Şerif ayıdır. Çünkü Bediüzzaman Kastamonu Lahikası’nda şöyle ifade ediyor:

“Bu hadise münasebetiyle yine bugünlerde hatırıma gelen bir vakıayı beyan ediyorum. Ben, namaz tesbihatının ahirinde otuz üç defa kelime-i tevhidi zikrederken, birden kalbime geldi ki: Hadis-i şerifte “Bazan bir saat tefekkür, bir sene ibadet hükmüne geçer.” Risale-i Nur’da o saat var; çalış, o saati bul, ihtar edildi.”1 Hadis-i şerif değişik varyantlı olarak şöyle de rivayet edilmiştir: ““Bir saat tefekkür, bir sene nafile ibadetten daha hayırlıdır.”2  

Ramazan’ın sıyâmı, dünyada âhiret için ziraat ve ticaret etmeye gelen nev-i insanın kazancına baktığı cihetteki çok hikmetlerinden bir hikmeti şudur ki: Ramazan-ı Şerifte sevab-ı a’mâl, bire bindir. Kur’ân-ı Hakîmin, nass-ı hadisle, herbir harfinin on sevabı var; on hasene sayılır, on meyve-i Cennet getirir.

Ramazan-ı Şerifte her bir harfin on değil, bin; ve Âyetü’l-Kürsî gibi âyetlerin herbir harfi binler; ve Ramazan-ı Şerifin Cumalarında daha ziyadedir. Ve Leyle-i Kadirde otuz bin hasene sayılır. Evet, herbir harfi otuz bin bâki meyveler veren Kur’ân-ı Hakîm, öyle bir nuranî şecere-i tûbâ hükmüne geçiyor ki, milyonlarla o bâki meyveleri Ramazan-ı Şerifte mü’minlere kazandırır. İşte, gel, bu kudsî, ebedî, kârlı ticarete bak, seyret ve düşün ki, bu hurufâtın kıymetini takdir etmeyenler ne derece hadsiz bir hasârette olduğunu anla. 

İşte, Ramazan-ı Şerif adeta bir âhiret ticareti için gayet kârlı bir meşher, bir pazardır. Ve uhrevî hasılat için gayet mümbit bir zemindir. Ve neşvünemâ-i a’mâl için, bahardaki mâ-i Nisandır.”3

Kâinat kitabını okuyup tefekkür etmek insanın en önemli vazifelerinden birisidir. Bu konuda Hz. Peygamber (a.s.)’in verdiği cevap önem arzeden bir husustur.

Abdullah İ. Ömer anlatıyor: “Hz. Aişe’ye Resûlüllahın sizce en önemli bulduğunuz bir durumunu anlatınızda dinleyelim.” dedim bunun üzerine,

Hz. Aişe ağladı ve uzun bir müddet ağladı ve daha sonra dedi ki: “Onun her işi acaipten idi, bir gece bana geldi, yatağıma girdi, sonra da dedi ki:

”Ya Aişe! bu gece bana Rabb’ıma ibadet etmek için izin verir misin?”

Ben de: “Ya Resûlellah! Ben senin yakınlığını severim, ama Allah’a daha çok ibadet etmenizi de isterim.” dedim.

Bunun üzerine kalktı, odada bulunan su kırbasından –testisinden abdest aldı, sonra namaza durdu, Hem kur’an okuyor ve hemde ağlıyordu, sonra iki elini kaldırdı yine ağlıyordu, hatta secdede gözyaşlarının yeri ıslattığını gördüm. Bu arada teheccûd ezanını okumak üzer izin almak için Bilâl Habeşî geldi, baktı ki ağlıyor:

“Ya Resûlellah! Allah senin geçmiş ve gelecek günahlarınızı mağfiret etmiş olduğu halde sende mi? ağlıyorsun.”

Hz Peygamber (a.s.):

“Ya Bilâl! bu nimetlere sahip oduğum için Allah’a şükreden kul olmayayım mı?” dedi ve şöyle ilave etti: ”Nasıl ağlamayayım Allah-ü Tealâ bu gece şu âyeti inzal etti.”

 “Göklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gündüzün birbiri ardınca gelip gidişinde aklıselim sahipleri için gerçekten açık ibretler vardır.”4

Hz. Peygamber (a.s.) bu âyeti okuduktan sonra şöyle buyurdu: “veylün limen karaehe ve lem yetefekker fihâ. (Vay bunu okuyup da tefekkür etmeyenlere)”. 5

Dipnotlar:

 1-Kastamonu Lahikası, s.29.

2-Keşfü l-Hafa, 1:1004.

3-Mektubat 391-392.

4- Âl-i İmrân Sûresi, 3/190.

5-Yazır, Muhammed Hamdi; Hak Dini Kur’an Dili, Diyanet İşleri Reisliği Neşriyatı, İstanbul-1936. c.2, s.1256.