Said Nursî Hazretlerinin 54. sene-i devriyeleri münasebetiyle Ankara Kocatepe Camii’nde 14 yıl aradan sonra geçtiğimiz Pazar günü tekrar deruhte edilen Mevlid-i şerife binlerce gönül verenler bir Fatihanın manevî ruhaniyeti ve niyet-i kübrası içinde katıldılar.

Bu mana bütünlüğü içinde Kürt, Türk, Arap, Çerkez hasılı Türkiye’de bulunan bütün etnik kökenlilerden herkes imkânlarını seferber ederek katıldılar. Uhuvvet selinin yanında bir muhabbet seli vardı. Türkiye’nin bir çok yerlerinden otobüslerle özel otolarla ve hızlı trenlerle gelenler vardı. Uzun zamandır görmediğimiz kardeşlerimizle sevgiyle kucaklaştık ve hasret giderdik. Bizler gibi çokları da hasret giderdiler..
Camiye erken gittiğimden Yeni Asya yayınlarının büyük sergisinin hemen arkasında meşhur mermer musalla taşlarının birincisinde kitaplarımızı imzalamaya ve gelen can dostlarıyla konuşmalara başladık... Elbette cenaze sallarına gelmeyen mi var. Mevta olarak değil biz hay iken geldik. Fakat âlemde “hay iken meyyit” olanlar da var. Sayısız kitap sergilerine ve konferanslara katıldım. Ömrümde ilk defa cami musalla taşında kitaplarımı imzaladım. Gelenlere dedim son duraktayız..
Öğle namazında içinin üç katında 25 bin kişi aldığı söylenen camide yer yoktu. Bizler gibi yüzlerce kişi dışarıda kaldı. İkinci cemaati bekledik. Aslında buraya yüzlerce hasırın hazır edilmesi lâzımdır. Buraya uzaktan gelenler otobüslerine yedek naylon hasır getirmeli ve giderken de camiye bağışlamalıdırlar. Böyle muhteşem caminin abdest alma yerleri de bu kadar kalabalığı kaldırmıyor. Keşke yeni tadilatlar yapılsa ne kadar güzel olur. Büyük görkemli Diyanet İşleri Vakfı böyle günlerde keşke cami avlusuna halılar döşese ve saatlerce ayakta kalan bay ve bayan mü’minler otursalar kötü mü olur?
19 Ekim günü caminin içi sıcak, fakat dışı soğuktu. Yağmur yağmadı güneş açtı, yağsa ne olurdu? Fakat bu kadar görmekli caminin dev açılır kapanır şemsiyeleri olması lâzımdır, aynen Medine-i Münevverede mescid-i şerifteki gibi. Yağmur da yağsa fırtınalar da kopsa hizmet devam etmesi lâzımdır. Türkiye’de 85 bin caminin avlusunda bu nevî şemsiye tedbiri var mı? Maalesef yoktur. Kaldı ki burası başşehir Kocatepe Camii...
Emeği geçenleri, katkıda bulunanları tebrik ediyorum. Uzun yıllar bu mevlidlerin ve uluslar arası sempozyumların organizelerinde bulunduk. Hayırlı olsun ve tebrik ediyoruz. İnşaallah gelecek yıl bundan daha iyi olur, her yaş erbabının katılması lâzımdır. Türkiye’de çoğu dönem 4 mevsim, mevsim itibarıyla (1) bir ay öncesine çekilmesi için izin alınmalı ve gayret göstermelidir. Bu itibarla bizler Van ilimizde Hz. Üstad için tertiplediğimiz Mevlitlerimizde herkesin iştirak etmesi için “Haziran, Temmuz ve Ağustos” aylarını seçmekteyiz ve her şekliyle de ağırlanmaktadır..
Netice olarak: Türkiye sınırlarında sel gibi kan aktığı ve barut kokularının yayıldığı, bombaların düştüğü Suriye, Irak sınırları ve milyonları geçen mülteci Müslüman kardeşlerimizin bulunduğu ve yine Türkiye’nin bir çok şehirlerinde terörü tırmanlandırmak için düğmeye basıldığı bir hengâmede, böyle bir mevlid-i şerifin okunması ve binlerce kişinin katıldığı böyle bir manevî topluluğun sessiz bir deniz gibi gelip gitmesi büyük bir ders-i ibrettir...
Mübarek olsun..

Dipnotlar:
1- Hucurat, 10. âyet.
2- Kastamonu Lâhikası, BSN.